• Anasayfa
  • Sorular
  • Hoşlanmamam gereken birisinden hoşlanıyorum kendimi çok suçlu hissediyorum bunu nasıl aşıp o kişi ile normal iliskime devam edebilirim?
Sosyal Hayat

Hoşlanmamam gereken birisinden hoşlanıyorum kendimi çok suçlu hissediyorum bunu nasıl aşıp o kişi ile normal iliskime devam edebilirim?

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 01:14

gerçekten kimseye anlatamıyorum çünkü muhtemelen iyi karşılanmaz bende iyi olmadığının farkındayım hatta o kisiden uzak durmaya çalışıyorum ama bu kişiyi haftada 3-4 kez görmem gerekiyor maalesef yani bu durumu zorlaştırıyor geçici olduğunu biliyorum fakat sorun bu olaydan sonra onunla nasıl sağlıklı iletişim kurabileceğim çünkü kendisi ile uzun süre ayni ortamda bulunmam gerekecek ayrıca kendisinin bir ilişkisi var onlara asla yansıtmıyorum bunu ama içten içe kendimi yiyorum bunun sebebinin bana hoş davranması olduğunu düşünüyorum ailem, arkadaşlarım, flörtlerim ve sevgililerim bana bu şekilde nazik yaklaşmamıştı güven vermemişti bana özel bir davranış degil bu tabii ama yine de hoşuma gidiyor kendimi rahat hissediyorum beni yargılamayacağını biliyorum ve kendisi bana konuşurken çok şey katıyor yani istediğim aslında o kişinin ilişkisine o kisiye zarar vermek degil o kişiyle birlikte olma gibi bir çaba içerisinde değilim ama günün sonunda hayal kırıklığına uğrayıp ağlamaya başlıyorum neden benim karşıma onun gibi birisinin ya da onun çıkmadığını düşünüyorum ama bundan acilen kurtulmam lazım çünkü hayatimi artık ciddi anlamda etkilemeye başladı

Bu soru 22 Temmuz 2024 22:43 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,

Sizin için imkansız, zorlayıcı görünen bir duruma karşı sınırsız olduğunuz, duygularınızı kontrol etmekte zorlandığınız bir süreçten geçtiğinizi görüyorum. Bu duygularla baş etmek, kontrolü sağlamak zorlayıcı ve yorucu olabilir, anlayabiliyorum.

İlk aşamada duygularınızı kontrol altına almanız için o kişi ile geçirdiğiniz vakti minimum bir düzeye indirmeniz gerekir. Böylelikle yeni anılar oluşmadıkça, somut bir şekilde gözle görmedikçe duygularınızın kontrolü daha kolay oluşacak, başa çıkmakta kolaylaşacaktır.

Kaçındığınız düşünceleriniz, duygularınız değil o kişi ile geçirdiğiniz vakitleriniz olmalıdır. İlişki içerisinde sınırsızlığı bir kenara bırakarak yeni sınırlar oluşturmayı deneyebilirsiniz.

Kendi değerinizi farkında olun ve unutmayın. Karşı tarafa yüklediğiniz anlamlar, düşünceler ya da takıntılar hangi ihtiyacınızı bastırıyor? Hangi ihtiyacınız karşılanmamış ve yerine hangi duygular eklenmiş?

Güvendiğiniz bir yakınınız –aile bireyi, arkadaşınız akrabalarınız gibi- duygularınızı, başa çıkmakta zorlandığınızı, nasıl bir yol izlemeniz hakkındaki düşüncelerinizi paylaşabilirsiniz. Sosyal desteğin etkisi yüzde yüz bir çözüm üretmese de sizin rahatlamanızı, yalnız olmadığınızı fark etmenizi sağlar.

Sevgili danışan, söz ettiğiniz konuya derinlemesine hakim olmadığım için verdiğim cevapta kısa gelebilir. Bu süreçte başa çıkmakta zorlandığınızda farkındalıklarınızı oluşturamadığınızda psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.

Sevgiler.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir. 

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım. Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi. Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim. erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu. Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm. Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı. Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi. Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi. Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana. Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım. Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti. Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından. Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte. Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu. Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü. Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum. telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?