İçimdeki yarayı nasıl iyileştirebilirim

Merhabalar,

Öncelikle paylaştığınız duygu ve düşünceleriniz için teşekkür ederim.

Yazdıklarınızı okuduğumda, sanki yıllardır içinizde taşıdığınız olumsuz duygu ve düşünceleriniz bir anlığına buraya dökülmüş gibi. Kimi zaman çocuklukta yaşananların izleri hayat boyu yanımızda oluyor; bazen bastırmaya çalışıyoruz, bazen de hiç olmadık bir anda kalbimizin tam ortasında yankılanıyor. Peki burada kendinize şunu sorar mısınız size yetersiz olduğunuzu düşündüren ne ? Ne zaman hissettiğiniz o sıkışmalar kendini gösteriyor ? Sizin için kenara itilmek ne demek ? Alamadığınız anne desteğine tanımlasanız nasıl tanımlardınız? Belki de yaşadığınız tüm durumları netleştirmek adına bu sorulara vereceğiniz yanıtlar sizi biraz da olsun rahatlatabilir.

İçinizde birikmiş o “sesini duyuramama” duygusu… Anlatmak isteyip, anlatmaya çalışıp da susturulmak, insanın özgüvenine görünmez ama derin çizikler bırakıyor. Belki de ahşap bir sandığın en dibindeki, herkesin göremediği ama sizin her gün dokunduğunuz bir hüzün gibi…

Anne desteği eksikliği…

. Hep bir şeylerin eksik olduğu yanınızda, anneyle yaşanmamışların yeri öyle kolay dolmuyor. Ve “yeterince iyi miyim?” sorusu… . Sanırım siz de bu yükle epey mücadele etmişsiniz. Şimdi geriye dönüp bakınca, kendinizi sürekli yetersiz hissetmenizin sebebi ne olabilir ?

Başınızda ve göğsünüzde hissettiğiniz sıkışmalar... Zorlayıcı anılara ya da eski duygulara temas edildiğinde vücudun verdiği tepkiler oldukça tanıdık aslında. Yani bedeniniz de yaşadıklarınıza, görmezden gelinen hislerinize bir şekilde yanıt veriyor gibi. Bazen bunu hafifletmek için şöyle bir egzersiz önerilebilir: Şu anda başınızı ve göğsünüzü sıkan o duygunun bir rengi olsaydı, hangi renk olurdu? O rengi içinizde hayal edip, kendinize sessizce “Bu hislerin ortaya çıkmaya hakkı var, hepsini görüyorum” diyebilir misiniz? Bazen sadece hissi tanımak ve ona alan açmak, hiç küçümsenmeyecek bir ilk adım olabilir. Sahip olduğunuz duygu ve düşünceler bedeninizde bazı belirtilerle kendini gösterecektir bunu kabullenmek sizin için önemli bir adım olacaktır.

Kendi kendine iyileşmek istemeniz… Bu, hem ne kadar yorulduğunuzu hem de artık bir değişim ihtiyacı duyduğunuzu gösteriyor. Belki içinizde küçük bir umut var; “Farklı bir hayat nasıl olurdu?” demeye başlayan sesi duyuyorum cümlelerinizde.

Böyle hissederken, bazen yazmak bile çok zor olabilir. Bazen konuşmak, anlatmak bile insanı gerer. Yine de burada olmanız, bu kadar açık yüreklilikle yazmanız gerçekten büyük bir adım. Kendinizi bu kadar uzun süre susturmuş olmanın ardından, belki de şimdi ilk defa kendi sesinizi duymaya başlayacaksınız.

Eğer sizin için kolay olursa, yaşadıklarınızı başkalarına da anlatmaya küçük küçük adımlarla başlayabilirsiniz. Bazen eski bir arkadaşla kısa bir sohbet, bazen de iç sesinizi duyacağınız bir günlüğe yazmak bile küçük açılımlar sağlar. Dilerseniz bir terapist ile birlikte çalışmak kendi geçmişinize daha yakından bakabilmenize yardımcı olabilir. İsterseniz başka bir zamanda, “Sizce ilk adım ne olmalı?” ya da “Şu an neyi değiştirmek isterdiniz?” gibi sorular üzerinden devam edebiliriz.

İçinizi bu kadar sıkıştıran, yıllardır içinizde taşıdığınız yükleri konuşmak isterseniz, burada adım adım size eşlik etmeye hazırım.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz