İlişki de güven problemi

Merhaba,

İçinizde bir türlü dinmeyen bir huzursuzluk var gibi... Okurken, yaşanan bir durumun üzerinden zaman geçse de, onun ortaya çıkardığı güven sarsıntısının izlerini hâlâ hissediyorsunuz gibi geldi bana. Kimi anılarınıza veya ilişkinize dair sorular kafanızda dönüp duruyor olabilir, değil mi? O ilk ayrılıktan sonraki gece—belki sadece yaşandığı için değil, öğrenme şekliniz ve ardından gelen tekrar birleşme öyküsü de bu güvensizlik hissini besliyor olabilir.

En yakınınızda hissettiğiniz insana karşı güveni yeniden inşa etmek kimi zaman kolay anlatılan ama yaşaması hayli zor bir süreç. Özellikle aklınızın bir köşesinde “Acaba tekrar benzer bir şey yaşar mıyım?” tedirginliğiyle yaşarken... Sürekli iletişim halinde olmanız, bolca vakit geçirmeniz bir anayolu kapatsa da, sanki içinizde bir yan yol var ve o yol sizi yine o kaygıya çıkarıyor. Kendinize “Neden bir türlü rahatlayamıyorum?” diye sorabilirsiniz, haklısınız da. Beden buna geceleri uykudan uyanmalarla, rüyalarla yanıt veriyor. Uykunun huzurlu olması, o güven zemininin sağlamlığıyla yakından bağlantılıdır aslında. Sizde ise bu zemin bir süredir sallanıyor gibi.

Belki şöyle de düşünülebilir: O yaşanan olay, ilişkiye dair inancınızı değiştirdi mi? Ya da kendinizle ilgili, bir başkasına güvenme hakkınızla ilgili düşüncelerinizi etkiledi mi? Kendinizi önemsiz ya da değersiz hissettiğiniz anlar oluyor mu? Bunları konuşmak bile kolay değil, ama bazen netleşmemiş, tarif edilememiş duygular da insanı en fazla bunaltanlar olabiliyor.

Kimi zaman beyin, kontrolü elde tutabilmek için tetikte kalır. En küçük şüpheden ipuçları çıkarır, risklerden sizi korumaya çalışır. Aslında kaygı bunun için evrildi, ama modern ilişkilerde bu mekanizma biraz fazla çalışıp bizi kendimize de, karşımızdakine de uzaklaştırabiliyor. Sizde de sanki içinizde bir alarm butonu var ve en ufak bir sinyale karşı çok hassas davranıyor.

Küçük bir egzersiz paylaşmak isterim: Bir dahaki sefere yoğun bir şüphe ya da kaygı geldiğinde, düşüncelerinizi ve duygularınızı sessizce gözlemleyin. Kendi kendinize şunu sormayı deneyin: “Şu anda hangi kanıtlarla hareket ediyorum, yoksa eski bir yaranın sesiyle mi yaşıyorum?” Sonra—belki çok kolay olmayacak ama—o düşüncenin yanında kendi güven verecek sesinizi de bulmaya çalışın: “Şu anda neye ihtiyacım var? Gerçekten korktuğum şey oluyor mu, yoksa sadece hatırası mı beni sıkıştırıyor?” Zamanla bu pratiğin etkisi artar.

Yaşadığınız rahatsızlıklar, içten içe ilişkinizi koruma ve kendinizi güvende hissetme arzunuzun birer yansıması. Ancak yorucu bir hale geldiğini de fark ediyorsunuz—ki bu bence çok değerli bir farkındalık. Dilerseniz, ilişki dinamikleriniz ve bu güven inşasının yolları üzerine birlikte daha detaylı konuşabiliriz. Kafanızda başka soru ya da konuşmak istediğiniz bir nokta varsa profilimden bana ulaşabilirsiniz; bazen her şeyi bir seferde değil, parça parça paylaşmak daha kolay olur. 🌿