Aile

İlişki uzmanına gitmeli miyiz?

Gizli Kullanıcı18 Ocak 2025 13:53

3 yıldır evliyiz 11 aylık kızımız var evliliğim en başından beri güzeldi severek de evlendik ama doğumdan hemen önce başlayan ve sonrasında da devam eden ağlama krizlerim var beni rahatsız eden birşeyden bile bahsederken ağlamak istiyorum, cinsel ilişkiye girerken artık zevk almıyorum yan yana olmadığımız saatler içerisinde eşimi sürekli arayıp konuşmak istiyorum ama eve geldiğinde aynı isteğim olmuyor geceleri yanında uyuyamıyorum çoğu zaman bir sebep yokken bile ağlıyorum anlayışlı bir eşim vardır kararlarımı sorgulamaz ama dışarı çıkmak istediğimde çıkartır gezeriz gezdiğimizde de keyif almam eve geldiğim an modum düşer.

Bu soru 18 Ocak 2025 19:08 tarihinde Psikolog Sena Keşkek tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, öncelikle bu durumu benimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Bunları açıklıkla anlatıp çözüm arayışına koyulduğunuz için sizi takdir ediyorum, siz de kendinizi tebrik etmelisiniz.


Sevgili danışan, doğum öncesi ve doğumdan sonra hissettiğiniz depresif belirtiler birçok kadın tarafından deneyimlenebiliyor. Bu durum hayatınızı, bireylerle iletişiminizi ve eşinizle ilişkinizi etkiliyor olabilir.


Eşinize nasıl hissettiğinizi anlatmayı denediniz mi? Eğer anlatmadıysanız hislerinizi eşinizle paylaşmayı deneyebilirsiniz. Bazen yaşadığımız zorlukları tek başımıza atlatmak isteyebiliriz. Yanı başımızda bize destek olmak isteyen, bize destek olmaya son derece hazır olanları göremeyebiliriz. Güvendiğimiz, sevdiğimiz birinden alacağımız destek, zorlu durumları daha kolay atlatmamıza yardımcı olabilir. Yaşadığınız zor günleri eşinizle paylaşıp size destek olmasına izin verebilirsiniz :)


Çift terapisine gitme düşünceniz çok kıymetli. Bir şeyleri iyileştirmek adına istekli olduğunuzu görebiliyorum. Çift terapisinden önce bireysel bir iyi oluş hedefleyip bireysel terapi almayı düşünebilirsiniz. Bahsettiğiniz ağlama krizleri, hayattan eskisi kadar keyif alamama, cinsel isteksizlik gibi durumları bir terapist ile konuşabilirsiniz.


Günlük rutininizin içerisine keyif alacağınız aktiviteler eklemek sizin için rahatlatıcı olabilir. Bunları gerçekleştirilmesi zor hedefler olarak düşünmeyin. İzlemekten keyif alacağınız bir film veya bir diziye başlayabilirsiniz. Günlük kısa yürüyüşler yapabilirsiniz. Kendinize bir hobi edinebilir ve onunla ilgilenebilirsiniz.


Sevgili danışan, umarım yazdıklarım sizin için fayda sağlamıştır. Başka bir sorunuz olursa bu platform üzerinden bizlere iletebilirsiniz. Eğer günlük yaşam kalitenizin düştüğünü düşünüyorsanız bir psikolog/ psikiyatrist desteği almayı düşünebilirsiniz.


Sevgiler,

Psikolog Sena Keşkek

alinti

Desteğiniz için teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu. Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari. Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum. Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim. Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok . .. (ismim) seni birakmisti yok . .. (ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem . .. (ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak. Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor. Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor. Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.