Psikoloji

İlişki yaşamaya korkuyorum

Gizli Kullanıcı12 Ağustos 2024 19:19

Mesela birinden hoşlanıyorum onun bana adım atılmasını istiyorum o adım atınca korku başlıyor onu adımına karşılık verdiğim zaman içim hiç rahat etmiyor kendimi çok kötü hissediyorum sen de çok kötü bir şey yapmışım gibi hissediyorum sanki onun adımına karşılık verdiğin zaman ileride kötü bir şey yaşarsak bunu benim suratıma vuracakmış gibi benim başıma kakacakmış gibi hissediyorum ve sonunda üzüleceğimi hissediyorum neden

Bu soru 13 Ağustos 2024 07:43 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle ilişkilere başlama kaygınıza ilişkin nedenleri sorgulamakla başlayabiliriz. Size ilişkilerdeki bağlanma biçimimizi bebeklikte anneye bağlanmayla ilişkilendiren bağlanma kuramından bahsetmek istiyorum. Bu kuram yaşadığınız ilişkilerden kaçınma davranışını bebeklikteki anneye kaçıngan bağlanmayla açıklıyor. Bu bağlanmada bebek anneyle güvenli bağlanamadığında kişi yetişkin yaşamında ayrılmaktan/terk edilmekten kaçınmak için partnere bağlanamaz. Anneyle güvenli bağlanamamanın sebebi bakım, sevgi vermeyen anne veya annenin yokluğu olabilir, Bu durum kesin olmamakla birlikte bebeklik yaşantımızın yetişkin yaşamımızda partnere bağlanma şeklimizi etkilediği araştırmalarla ortaya konuşmuştur. Öncelikle sorunun sizinle ilişkili olan tarafında buraları sorgulamanızda fayda var.

İlişki kaygısını otomatik düşüncelerle de açıklayabiliriz. İlişkiye başlamayı beraberinde ayrılmakla özdeşleştiriyorsunuz, bu geleceğe yönelik bir falcılıktır. İlişkilerin zamanı vardır, başlar ve ömürleri kadar yaşarlar. İlişki bittiğinde var olan hislerinizi kaybedebilirsiniz ve noktada ilişkiyi bitirmek sağlıklı olanıdır. Burada suçlanmaktan korktuğunuzu anlayabiliyorum, yaşamınızda da hata yapmaktan korkar mısınız ? kendisine karşı aşırı eleştirel ve esnek olamayan kişilerin sıklıkla ilişkisinde kendine karşı şefkatli olmayan tutum

sergilendiği görülmektedir. Geleceği kesin olarak bilemediğimiz halde şu anda gelecek üzerine olumsuz düşüncelere sahip olmak sizin kaygınızdır. Şu anda ve burada olmayı deneyin. Şu ana sahipsiniz ve ilerde bir sorun yaşarsanız onunla zaten o zaman uğraşacaksınız, o halde bugün olabilecek güzel şeylere izin vermeye çalışın, katı düşünceleriniz karşınızdaki partnerinizin ne kadar güven verse dahi sizi güvensiz hissettirebilir.

iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Değersizlik hissi ile nasıl başa çıkılır?

Merhabalar, ben 18 yaşındayım. Kendimi pek sevmiyorum, beğenmiyorum. Çocukluğum boyunca zorbalığa maruz kaldım. Öğretmenler ve öğrenciler tarafından. Çocukluğum öğretmenlerin ve sınıf arkadaşlarımın beni sürekli aşağılaması ve beni görmezden gelmesi ile geçti. Çocukken notlarım pek kötüydü. Aramızda iki yaş fark olan ağabeyimin notları çok iyiydi okulda başarılıydı. Bu nedenle annem bana çok kızardı. Neden başaramıyorsun? Bak ağabeyin yapıyor sen neden yapamıyorsun? Genelde evde ağabeyim daha çok dikkat çekerdi (en azından misafirler geldiğinde) hep ağabeyimi överlerdi her konuda. Bende bir köşede dururdum. Aslında annemde babamda ikimizi eşit severler, fakat yinede notlarımın düşük olması annemin hoşuma gitmezdi. Çok kızardı. Okulda öğretmenler bana salak muamelesi yapardı benimle ilgilenmezlerdi. Hatta bana hakaret eden (henüz 9 yaşımdayken ölmemi istediğini söyleyen bir öğretmen) bir öğretmenim vardı bana vurmuştu fakat korkumdan kimseye söyleyememiştim. Sınıf arkadaşlarım beni sürekli zorbalardı aralarına almaz ve bana kötü davranırdı (7yıl aynı sınıfta, aynı öğrencilerle okumak zorunda kaldım). Derslerim yüzünden zaten başarısız hissederdim. Birde dış görünüşüm ve karakterimle sürekli alay ederlerdi. Bu durum benim öz güvenimi hatta öz saygımı zedeledi daha doğru söylemek gerekirse yerle bir etti. Öyle sorunlu bir öğrenci değildim. Utangaç hafif geveze bir çocuktum o kadar. Okula her sabah gittiğimde aynaya bakarken ağlardım. Çirkin hissederdim (hala öyle). Okulda çok sayıda kötü şey yaşadım. Bu benim sosyal anksiyeteye sahip olamama neden oldu. Neredeyse hiç dışarı çıkmam sosyalleşmem, insanlarla tanışmaktan fazlasıyla korkan biri haline geldim. Kalabalık ortamlarda fazla kaygı, mide bulantısı çok sık yaşıyorum. Ve kendimi çok değersiz, başarısız hissediyorum. Sanki hiç bir şeye laik değilmişim. Hiç bir haltı başaramazmışım gibi geliyor. Ayrıca son zamanlarda yaşadığım önemli bir şeyi daha anlatmak istiyorum. Aileme karşı çok öfkeliyim fakat nedenini asla bilmiyorum. Sürekli onlara öfkeli davranıyorum. Onlar bu durumdan artık sıkıldıklarını ve benim bir “sinir hastası” olduğumu düşündüklerini söylediler. Yola çıktık, arabada normal bir tepki verdiğimde annem yine sinirlendiğimi düşündü fakat böyle bir durum yoktu fakat anlatamadım evet o zaman dışında sinirli olabiliyordum dediğim gibi ama o an gerçekten değildim. Birden ağlamaya başladım. Annem başta bana “sen sinirlisin” dediği için ağladığımı düşünmüştü. Fakat durum hiç te öyle değildi. Sosyal anksiyete, kaygı, değersizlik hissi vs, vs şeylerden dolayı çok dolup taşmıştım. Fakat onlar hiç bana gelipte sormadılar “iyi misin?” Diye. Derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Okulda sürekli kaygılanıyorum. Değersizlik hissiyle mücadele ediyorum. Ve daha bir çok şey.