ilişkide neden hissizim?

Merhaba sevgili danışan,

Yazdıkların, bir ilişki sonrası kalbinde bıraktığı izlerin hâlâ taze olduğunu, duygularının üstünün zamanla örtülmüş gibi hissettiğini ve şu anda “neden hissedemiyorum?” sorusuyla kendi iç dünyanı anlamaya çalıştığını gösteriyor. Ve bu soru aslında çok kıymetli bir farkındalığın işareti: Sen sadece sevip sevilmek değil, gerçekten hissetmek, bağ kurmak ve yeniden tutkuyla bağlanabilmek istiyorsun. Bu yüzden de şimdiki ilişkinde yaşadığın o duygusal mesafeyi, heyecansızlığı, boşluk duygusunu anlamlandırmaya çalışıyorsun.

Öncelikle şunu net söylemek gerekir: Bir ilişkinin ardından gelen “hissizlik”, aslında duygusal donuklukla, yani zihin ve kalbin birlikte bir çeşit koruma kalkanı oluşturmasıyla ilgilidir. Senin 5-6 ay önce yaşadığın ciddi ilişkinin ardından çok yoğun bir acı süreci olmuş. Biri seni çok etkilemiş, bağ kurmuşsun, onunla belki kendini güvende, özel, sevilmiş hissetmişsin. Sonra o ilişki bitmiş ve bu sadece bir ayrılık değil, aynı zamanda içindeki birçok duygunun parçalanması anlamına gelmiş olabilir. İşte bu tür ayrılıklardan sonra, beyin ve kalp kendini korumaya almak ister. Çünkü bir daha aynı acıyı yaşamamak için, yeniden bağ kurmak istemez. Ve bu “koruma” bazen o kadar güçlü olur ki, karşımıza çıkan yeni insanlar artık bizi heyecanlandırmaz. Yeni bir öpücük, bir bakış, bir temas “eskisi gibi” hissettirmez. Çünkü içten içe kıyas yaparız, eskiyle karşılaştırırız. Ve her seferinde “bir şey eksik” gibi hissederiz.

Şunu bilmelisin: Bu durumun seninle ya da şimdiki partnerinle ilgili bir kusur olduğu anlamına gelmez. Bu, kalbinin hâlâ önceki ilişkiden tam olarak çıkamamış olmasıyla ilgilidir. Bazen birini özlüyor gibi değilizdir ama onunla yaşadığımız duygular, heyecanlar, samimiyet hâlâ bizim içimizde yaşar. Yani senin şu an hissedememen, “onu hâlâ seviyorum” demek değildir. Ama onunla yaşadığın şeyin duygusal izi henüz silinmediği için, yeni bir şeye kendini tamamen açamıyor olabilirsin.

Bir de şunu hatırlatalım: Yeni biriyle ilişkiye başlamak, önceki ilişkinin yasını tamamlamadan yapıldığında, kalp bazen yetişemez. Sen bir ara verdiğini söylemişsin ama bir ay gibi kısa bir sürede kalbinin ve zihninin toparlanmasını beklemek gerçekçi olmaz. Çünkü kalbin dinlenmeye, yaşadığı kırıklığı sindirmeye, yeniye yer açmaya ihtiyacı olur. Ve bazen bu zaman, kişinin duygusal ritmine göre değişir. Kimisi birkaç ayda toparlanır, kimisi için bu bir yılı bulur. Sen şu anda yeni bir ilişki içindesin ama kalbin hâlâ toparlanma, “kendine gelme” sürecinde olabilir. Bu yüzden bu hissizlik seni korkutmasın; bu aslında kalbinin zamana ihtiyaç duyduğunun sinyali olabilir.

Peki ne yapabilirsin?

Kendine kızma, acele etme. Duygularını zorlamaya çalışmak, onları daha da geri iter. Bu yüzden şu anda hissetmediğin şeyler için kendini suçlama. Kalbin yavaş çalışıyor olabilir ama hâlâ çalışıyor.

Geçmiş ilişkinle bağlarını gözden geçir. Belki de hâlâ onunla ilgili çözülmemiş cümlelerin var. Kendine şunu sor: “O ilişki bana ne kattı, ne götürdü, ben neden bitmesine rağmen içimde taşıyorum?” Bunları yazmak, duygularını somutlaştırmana yardımcı olur.

Yeni ilişkinle ilgili kendine baskı kurma. Ona “hissetmeliyim, heyecanlanmalıyım” demek yerine, “şu an tanıyorum, zamanla ne olur bilmiyorum” demek daha sağlıklıdır. Kalp bazen geç uyanır.

Duygularını bastırma, yaşadığın boşluğu yok sayma. Gün içinde mutlu görünmeye, “ilişkideyim ya, her şey yolunda olmalı” diye düşünmeye çalışmak seni daha çok sıkıştırır. Bunun yerine hissettiğin boşluğu kabul et: “Şu an böyleyim ve bu hâlimle de kendime izin veriyorum.”

Sevgili danışan, senin şu anda yaşadığın şey, duygusal anlamda bir iyileşme sürecinin içinde olman. Bir yara hemen kabuk tutmaz. Ama zamanla, kendine şefkatli davrandıkça, hislerin de yeniden açılır. Şu an birini öptüğünde “hiçbir şey hissetmedim” demen, bir daha hissedemeyeceğin anlamına gelmez. Bu sadece geçmişin gölgesinde yeni duygulara alışmaya çalıştığın bir dönem.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel