İlişkimi kendin bitirdim ama ayrılık zor geliyor

Sevgili Danışanım,

Merhabalar, burada yaşadığınız durumu paylaştığınız için teşekkür ederek sözlerime başlamak isterim. Yazdıklarınızdan içinizde birbirine zıt iki sesin çatışması olduğunu anlıyorum. Bir ses onu istiyorum derken, diğer ses bunu kendimi seçtim, önüme bakmalıyım diyor.

Ayrılık dediğimiz şey çoğu zaman sadece bir kişinin hayatımızdan çıkması değildir. Bazı alışkanlıkların, hayallerin, paylaşımların da geride kalmasıdır. Ve siz bu boşlukta hem özlemi hem de rahatlamayı aynı anda yaşıyorsunuz. Bu nedenle karışık hislerinizin olması aslında çok insanidir.

İlişkiniz kısa sürmüş olabilir ama sürenin uzunluğu, yaşanan duygunun yoğunluğunu belirleyen bir şey değildir. Bir bağın kopması, doğal olarak bir kayıp duygusu yaratır. Kısa bir yolculukta bile yanınıza oturan yolcuya alışmak gibi… Birkaç durak sonra indiğinde koltuğun boş kalması yine de insanın içinde bir boşluk bırakır. Sizinki de böyle bir boşluk, bir yanınız boş koltuğa bakarken, bir yanınız yolculuğun devam etmesi gerektiğini biliyor.

Ancak onun yanında kendinizi sürekli sorguladığınızı söylüyorsunuz. Güzelliğinizi, karakterinizi, davranışlarınızı…

Bir ilişkinin insana kattığı şey yalnızca sevgi değil aynı zamanda kendilik değerini güçlendirmesi olmalıdır.

Sizde ise bu süreç tam tersine işlemiş, kendinizi daha çok yargılayan, daha az özgüvenli biri haline geldiğinizi fark etmişsiniz. Bu farkındalık aslında çok kıymetli sevgili danışan. Çünkü içinizde ben kaybolmak istemiyorum diyen ses, sizi kendinize geri çağırmaya çalışıyor.

Şimdi soruyorsunuz “Acaba gerçekten bitti mi?” Bu sorunun cevabı yalnızca karşı tarafın tavrında değil sizin içinizde saklı. Çünkü ilişki yalnızca beraber geçirilen zamanla değil, kişinin kendine nasıl hissettirdiğiyle de ölçülmekte. Onunla beraberken özgüveniniz azalıyor, kendinizi sorguluyorsanız o ilişki zaten sizin içinizde bitmeye başlamış demek olabilir. Siz sadece bu gerçeği dile getirdiniz. Ve birine ya da ilişkinin varlığına alışmışlık hissiyle baş başasınız. Bu his sizi ikili düşüncelere maruz bırakıyor.

Peki bu noktada ne yapabilirsiniz? Burada da tek bir doğru yok, önünüzde birkaç kapı var. Bir kapı, ayrılığın getirdiği acıyı kabul etmekten geçiyor. Üzüntüyü bastırmak yerine “evet, özlüyorum, evet boşluk hissediyorum” diyebilmek, iyileşmenin ilk adımıdır.

Bir diğer kapı, kendinizi yeniden kurma kapısıdır. Onunla paylaşma ihtiyacı duyduğunuz şeyler olabilir, belki bir not defterine yazmak, belki güvendiğiniz biriyle paylaşmak iyi gelebilir, böylece içsel yükünüzü hafifletmiş oluruz.

Bir başka kapı ise kendi değerinizi hatırlama kapısıdır. Çünkü siz ilişki içinde kendinizi kaybettiğinizi hissetmişsiniz ve şimdi o kaybolan parçaları toparlama zamanı gelmiş olabilir. ✨

Danışanım, çelişkili hisler yaşamak yanlış değildir. İstiyorum ama istemiyorum da, özlüyorum ama rahatladım gibi ikilemler, aslında kalbinizin iyileşme sürecinde attığı en normal adımlardır. Bu seslerden hangisine daha çok kulak vereceğiniz, ilerleyen zamanda daha da netleşecektir.

Şimdilik yapmanız gereken şey, kendinize şefkatle yaklaşmak ve bu dalgalanmanın da sürecin doğal bir parçası olduğunu bilmekten geçiyor.

Kendi değerinizi fark etmeniz her şeyden daha çok değerli. Yeniden görüşünceye dek sevgiyle kalın…

Psikolog İrem Bor