Sosyal Hayat

ilk defa siyah beyaz bir rüya gördüm

Gizli Kullanıcı17 Mayıs 2024 06:49

Dün gece ilk defa siyah beyaz bir Rüya gördüm.Bunun hafizayla yada zekayla bir ilgisi var mı? korkulacak birşey mi?Biraz tedirgin oldum açıkçası.Yorgunluktan olabilir mi?(susam sokağı dizisi elifce psikologa gitmem gerekir mi?Beni aydınlatırsanız sevinirim.Zihin en çok uykuda mi dinlenir?

Bu soru 19 Mayıs 2024 17:51 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Zihin uykuda dinlenmeye çalışır evet burada birkaç dikkat edilmesi gereken nokta var. Vaktinde mi uyuyorsunuz, uyku kaliteniz nasıl önce bunlara bakmanızı tavsiye ederim. Bununla birlikte siyah beyaz rüya görmenin sürekliliği önemli. Eğer bu bir hafta içinde ikiden fazla olmadıysa o dönem izlediğiniz bir film, görüntü, okuduğunuz kitap veya duyduğunuz bir içerikle birleşmiş olabilir. Fakat her rüyanız siyah beyaz ise bu durum için nörolojik ve psikiyatrik bir değerlendirme almanızı tavsiye ederim. İlk kez dediğiniz için yorulmuş olabilirsiniz. Bedeniniz size siyah beyaz rüya göstererek ne demek istemiş olabilir? Dinlen mi demek istemiştir yoksa bu aralar bir şeylere üzüldün mü demek istemiştir? Her ne varsa orada belki buraya bakmak daha sağlıklı olacaktır.


Sağlıklı günler dilerim.


Psk. Merve Ulusoy

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Yoruldum birde uykularım biraz dengesiz bu aralar.Dediginiz gibi oldu bir kere başıma geldi.Ama beni aydinlattiniz teşekkür ederim size .Bir daha siyah beyaz görmedim . Biraz evhamliyim da ben ama dikkat ederim.Tesekkurler🤗

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Gerçek olmayan arkadaşlıkları nasıl anlayabilirim?

Çevremdeki insanlar hep bir şeyleri olumsuz şekilde eleştiriyorlar kimse onun hayatı istediğini yapar doğru veya yanlış diyip kenara çekilmiyor. Bana da çok yapıyorlar ve çevremde bir sürü insan var böyle. Başarımdan mutlu olmazlar tebrik etmeye bile dili varmıyor bazılarının, ben üzgünsem yanımdalar ama bir başarımda üzgünken yanımda olanların çoğu yok. Bu da beni çok düşündürüyor açıkçası. Arkadaş ortamımda bi şey söylüyorum mesela herkes kendi doğrusunu dayatmaya çalışıyor , fikir vermekle asla alakası yok dedikleri şeylerin. Kendi doğruları neyse onun dışına çıkan olumsuz şekilde hep eleştirilir algısı var. Böyle insanlardan çok bunaldım. Hiçbir şeyimi anlatamıyorum, fikrimi söyletmiyorlar. En ufak hayalime bile neden yapamayacağımla ilgili cümleye başlıyorlar. Bu kişiler en yakınım dediğim insanlardı. Onları çözesiye kadar sürekli kendimi onlara kanıtlama, onların doğrusundan gitme çabam vardı ama artık yok. Bu huyumdan vazgeçerken onlardan da vazgeçiyor gibiyim. Onların bu davranışları psikolojimi çok etkiledi. Sürekli bi kusurlu, yetersiz hissediyordum. Buarada bu sadece bana yapılan bi durum değil. Grupta herkes birbirine bunu yapıyor ve ciddi anlamda bunaldım. Ben kendim için doğru ve önemli bi karar alırken desteklemeyi geçtim hep köstek oldular. Sadece yargıladılar kendi açılarından. Yaklaşık 2 senedir kendimi geri çeke çeke şuan hiçbir şey anlatmadığımı fark ettim. Bir şey anlattığımda ise tartıştığımız zaman direkt anlattıklarımdan vuruyorlar. Eğlenmesine eğleniyoruz kalabalık olunca, üzüntülü anlarında herkes birbirinin yanında(erkek arkadaş , aile gibi konular ama ben artık hiçbir üzgün anımı demiyorum). Böyle bi arkadaşlık çok düşündürüyor beni ama kopamıyorum tamamen ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Gerçekten arkadaşlarım mı bilmiyorum.

Sosyal Hayat

Hiçbir şeye yetişemiyorum hissinden kurtulamıyorum

Merhabalar, ben evliyim 26 yaşında ve 1 oğlum var 3 yaşında. Ariyeten açıktan okuyorum. Bende şöyle bir sorun var ne olursa olsun sanki hiçbir şeye yetisemeyecek gibi hissediyorum, örneğin bugüne kadar kpss ye hazırlanıyordum doğru düzgün çalışmadığım hâlde, biri bir here çağırınca ama sınavım var kaygısına kapılıyordum. Mesela yarın da arkadaslrla bulusacaktik unutmuşum , çok da nadir sosyal aktivitelerim. olur, düşünüyorum ama başka bir sınavım var DGS 9 ay sonra. Sınavlar mi bana ağır geliyor bilmiyorum, yani sınavlarım olmasa da böyle olur muyum onu da bilmiyorum. Sanki hep birşeyleri yetiştirmem gerekiyor beni bekleyen işler var bazen herşeyi düzene oturtunca sakjn kafayla kahvemi içiyorum çıkmak istiyorum ama biraz birkince kafam allak bullak oluyor bitirmeden hiçbir yere gitmek istemiyorum sanki aklım kalacak gibi hissediyorum, bu hissin beni yıprattıni fark ettim, acaba bir düzen oluşturmadığım için mi bu hisler veya düzen olursa da böyle mükemmelliyetci herşey düzenli olsun hayatımda isteyecek miyim bilmiyorum. Ev iş çocuk, kıyafet, evin ihtiyaçları yani bunlardan ben sorumluyum eşim de ihtiyaçları alır. Maddi olarak da pek iyi durumda olmadığımız için genelde her ay brsy alabiliyoruz ama benim aklıma geliyor bazen alamadiklarim keşke hemen alabilsek diyorum. Evimi pek beğenmiyorum mesela mutfağım yeni değil bazen girince sanki hep kirli gibi hissediyorum, oğluma bakıyorum bazen sanki onunla güzel ilgilenemiyor gibi hissediyorum açıkçası gerçekten de pek ilgilenemiyorum. Kısacası beynim de hayatım da darmadağınık gibi hissediyorum, sanki meslek sahibi olup ayaklarım üstünde dursam herşey geçecek ve huzur bulacağım gibi hissediyorum

Sosyal Hayat

Panik atak sonrası sosyal hayat

Merhaba 19 yaşındayım 3 sene öncesi panik atak geçirdim 1 sene öncesi Aynı şeyleri tekrar yaşadım şuan çok iyiyim sürekli evde duruyorum çıkmak istemiyorum sanki çıkınca herkes benim hakkımda kötü şeyler düşünüyor ve benim dış görünüşümle alay edecekler gibi hissediyorum çünkü ben dış görünüşümü sevmiyorum burnum büyük diye bunu birkaç kişiden de duydum birisi vardı resmen benle dalga geçti güldü dediğim gibi evden dışarıya çıkınca herkes bana bakacak benimle alay edecekler yüzüme bakıp bakıp gülecekler gibi hissettiğim için evden çıkmıyorum evde de mutlu değilim aile içi sıkıntılar abim alkol alan birisi annem ve babam ise karşı bu sebeple çıkan kavgalar tartışmalar derken etkileniyorum bende evde ne yapıyorum onu da yazıyım sabah kalkıyorum on on bir gibi kahvaltı yapıyorum ve bir iki saat kitap okuyorum sonra dizi izliyorum telefonda sosyal medya oyun derken akşam oluyor babam işten dönünce onlarla vakit geçiriyorum dediysem en fazla 1 saat sonra uyurum günlük rutin hayatım böyle benim üzülüyorum kendime arkadaş çevrem bile yok seneler geçiyor ve ben yine aynı benim değişen birşey olmuyordu kendimi iyi ifade eden birisi de değilim girişken de değilim sadece samimi olduğum kişilerle iyiyimdir onlarda sınırlı kişiler zaten sevmediğim ortamlarda bulunmayı sevmem olursamda aşırı stres olurum böyle yani kendimi geliştirmek için ne yapabilirim kendimi ifade etmede kötüyüm dedim ama yazmada iyiyimdir yazınca kendimi çok iyi hissediyorum sanki içimdeki herşeyi yazıyor içimdekileri sıfırlıyormuşum gibi çok uzun oldu kısaca kendimi geliştirmek için ne Yapabilirim kendimi sevmek ve sosyal ortamlara atılmak için ne yapmam gerekiyor