Sosyal Hayat

İnsanlara neden bu kadar kolay kanıyorum?

Gizli Kullanıcı29 Kasım 2024 22:50

Etrafımda ki insanlar bana ne yapmış olurlarsa olsunlar, yine de affediyorum ve iyi niyet gösteriyorum. Onlara hayır diyemiyorum. Arkadaşlık ilişkilerim kötü ve bunun sebebi ben değilim. Karşı taraf da bunu biliyor ve farkında. Artık bu durum bana fazlasıyla üzücü ve sıkıcı gelmeye başladı. Kendimden nefret ediyorum. Bu neden, ve nasıl aşabilirim? Kendimi kabul ettirme çabam geçmişte olan şeylerden mi geliyor?

Bu soru 30 Kasım 2024 21:53 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle yaşamakta olduğunuz bu zorlayıcı süreci çok iyi anladığımı belirtmek isterim.

İnsanlara devamlı olarak hassasiyet göstermek, hatalarını kimi zaman affetmek kimi zaman görmezden gelmek ve ''hayır'' diyememek kendimize gösterdiğimiz öz şefkat ile doğrudan ilişkilendirilebilir. İnsanlar arasında kabul görme istediğinizi çok iyi anlıyorum. Elbette bahsetmiş olduğunuz problemleriniz geçmiş deneyimleriniz ile ilişkilendirilebilir.

Geçmişte yaşamış olduğunuz deneyimler ve aile dinamikleri size devamlı olarak kabul görmek için çaba göstermeniz gerektiğini öğretmiş olabilir. Bu deneyimler sağlıklı sınırlar koymanıza engel olabilir.

İyileşme süreciniz için öncelikli olarak kendinize değer vermeyi öğrenmeli ve sınırlar koymalısınız.

Size şu soruları sormak isterim;

Başkaları için göstermiş olduğunuz çabayı, kendiniz için de gösteriyor musunuz? Kendi düşünce ve fikirlerinize ne kadar güveniyor ve önemsiyorsunuz? İnsanlara ''hayır'' dediğinizde ne olur? ''Kendiniz olmak'' sizin için ne anlam ifade ediyor?

Bu soruları cevaplandırmak size bazı ipuçları verebilir.

Kendi ihtiyaçlarınızı tanımak, gerçekten ne istediğiniz ve hissettiğiniz konusunda fikir sahibi olabilmek için kendinize zaman ayırmalısınız.

Hedef listesi oluşturun.

Kısa vadede tamamlayabileceğiniz bir liste oluşturarak kendinize ufak görevler verin ve bu görevleri tamamladığınız için kendinizi ödüllendirin.

''Hayır'' diyebilmeyi öğrenin.

Unutmayınız ki, yapmak istemediğimiz şeyleri başkaları mutlu olsun diyerek yapmaya devam etmek uzun vadede sizi yıpratır ve nelerden keyif aldığınızı unutmaya başlayabilirsiniz. Bu nedenle hayır diyebilmek sağlıklı sınırlar oluşturmanız için önemlidir.

Başlangıç aşamasında hayır diyebilmek sizin için zorlayıcı olabilir. Bu nedenle hayır demek yerine alternatifler üretebilirsiniz. Örneğin, bir yere davet edildiğinizde ''daha sonra haber vereceğim.'' gibi o anı kurtarıcı cevaplar tercih edebilirsiniz. Daha sonra mesaj yoluyla reddetmek, yüz yüze reddetmekten daha kolay olacaktır.

Unutmayınız ki, önceliğiniz kendiniz olmalısınız. Düşündüğünüzden çok daha değerlisiniz :) Bunun farkındalığını yaşayarak kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgememenizi diliyorum...

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almak size çok daha iyi hissettirebilir.

Daha fazla sormak istediğiniz soru var ise yeni bir soru oluşturabilirsiniz :)

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın


Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Panik atak sonrası sosyal hayat

Merhaba 19 yaşındayım 3 sene öncesi panik atak geçirdim 1 sene öncesi Aynı şeyleri tekrar yaşadım şuan çok iyiyim sürekli evde duruyorum çıkmak istemiyorum sanki çıkınca herkes benim hakkımda kötü şeyler düşünüyor ve benim dış görünüşümle alay edecekler gibi hissediyorum çünkü ben dış görünüşümü sevmiyorum burnum büyük diye bunu birkaç kişiden de duydum birisi vardı resmen benle dalga geçti güldü dediğim gibi evden dışarıya çıkınca herkes bana bakacak benimle alay edecekler yüzüme bakıp bakıp gülecekler gibi hissettiğim için evden çıkmıyorum evde de mutlu değilim aile içi sıkıntılar abim alkol alan birisi annem ve babam ise karşı bu sebeple çıkan kavgalar tartışmalar derken etkileniyorum bende evde ne yapıyorum onu da yazıyım sabah kalkıyorum on on bir gibi kahvaltı yapıyorum ve bir iki saat kitap okuyorum sonra dizi izliyorum telefonda sosyal medya oyun derken akşam oluyor babam işten dönünce onlarla vakit geçiriyorum dediysem en fazla 1 saat sonra uyurum günlük rutin hayatım böyle benim üzülüyorum kendime arkadaş çevrem bile yok seneler geçiyor ve ben yine aynı benim değişen birşey olmuyordu kendimi iyi ifade eden birisi de değilim girişken de değilim sadece samimi olduğum kişilerle iyiyimdir onlarda sınırlı kişiler zaten sevmediğim ortamlarda bulunmayı sevmem olursamda aşırı stres olurum böyle yani kendimi geliştirmek için ne yapabilirim kendimi ifade etmede kötüyüm dedim ama yazmada iyiyimdir yazınca kendimi çok iyi hissediyorum sanki içimdeki herşeyi yazıyor içimdekileri sıfırlıyormuşum gibi çok uzun oldu kısaca kendimi geliştirmek için ne Yapabilirim kendimi sevmek ve sosyal ortamlara atılmak için ne yapmam gerekiyor

Sosyal Hayat

Suçlu olmadığımı bildiğim halde suçlu hissediyorum

Ben üniversite 3. Sınıf öğrencisiyim . Ve neredeyse 10 kişilik bir arkadaş grubum var . Bu arkadaş grubundan kız arkadaşım gruptaki başka bir erkek arkadaşımdan hoşlanıyor ve herkes bunun farkında ve biliyor söylemekten çekinmiyor . Hoşlandığı arkadaşım dahil . Ve ben bu hoşlandığı erkek arkadaşım ile geçtiğimiz dönem yakın arkadaş olduk grupta herkesin samimiyeti farklı olabiliyor. Ve bu erkek arkadaşımın uzak mesafe bir ilişkisi var herkes yine bunu da biliyor. Bu erkek arkadaşım kız arkadaşıma pek de iyi davranmıyor kalbini kırmaktan çekinmiyor. Ama kız arkadaşım gururunu hiçe sayıp yine o benim yakın arkadaşım diyerek yanında durmak uğruna istediği her şeyi yapıyor bazen insan içinde bunu yaptığında ben onun için üzülüyorum . Konuyu dağıttım pardon. Geçtiğimiz dönem sonu bu erkek arkadaşımla olmam kız arkadaşımı rahatsız etmiş . Aslında ben erkek arkadaşıma kısa sürede bu kadar yakın olmamızın garip olduğunu bu sebeple beni yarı yolda bırakacakmış gibi hissettirdiğini vb . Anlattım Buna karşılık bana “ben sevdiğim insanları yarı yolda bırakmam ve seni çok seviyorum “dedi Aslında kız arkadaşı olan biriyle bu kadar samimi olmak garip gelmişti fakat benden 4 yaş büyük olması , bazı özelliklerini kendi abime benzetmem sebebiyle onu da okuduğum şehirdeki abim gibi hissetmeye başlamıştım. Kendi abimle yaşamadığım o abi kardeş hissini vermişti bana sahiplenici tavrı vs. Ondan dolayı bi bağlılık geliştirdim sanırım. Yakın kız arkadaşımın da hareket ve davranışlarından dolayı benden rahatsız olduğunu hissettiğimi bu erkek arkadaşıma anlattım ve eğer kendisinden kasıtlı ve bu sebepten uzak durursam kız arkadaşımı hayatımdan çıkartacağını söyledi. Bende kız arkadaşımı ne kadar üzeceğini bildiğim için ve ona kötü hissettireceğini bildiğimden bu erkek arkadaşımla iletişimimde bir değişiklik olmamasına yakın davranmaya devam ettim. Fakat en sonunda bu kız arkadaşım ile erkek arkadaşımın arası bozuldu ve kız arkadaşım benim erkek arkadaşımdan hoşlandığımı düşündüğünü ve aralarının bozulmasının sebebinin ben olduğumu söyledi . Şok içinde kaldım . Ve gruptaki diğer arkadaşlarımla bu düşüncelerini paylaşmış neyseki diğerlerinin bu fikre katılmadığını anladım . Ama şuan benimle konuşmayan bana selam vermeyen kendisi araları düzeldi ama bana sanki suçlu benmişimcesine davranıyor . Kötü hissediyorum .