İnsanlardan soğudum
Yaşadığım bazı olaylar beni öyle hassas bir noktaya getirdi ki 1 senedir insan içine çıkmaz oldum kimseyi görmek konuşmak hatta göz göze gelmek istemiyorum. Öyle zamanlar oluyor ki bazen aile buluşmalarında gözlerim doluyor kendi kendime susuyorum kenarda. 1 sene önce eski sevgilim bana öyle şeyler yaşattı ki hala üzerimden atamıyorum. Beni öyle değersizleştirdi bana öyle hatalar yaptı ki sonunda tepki gösterdiğim için ben suçlu oldum. Ortak arkadaşlarımız vardı. Herkes onun yanında. Kendi kendime herhalde o kadar kötü bir insan değil belki de insandır hatadır olur iyi yanları da var ki arkadaşlıkları devam ediyor. Ama sonra düşünüyorum. Herkesin arkadaşlık dinamiği farklı ama anlamıyorum. Ben tepki verdim o günü mutsuz geçirdim diye sorunlu ilan edildim. Arkadaşlıklarım etkilendi. İnsanlar yüzüme gülüp arkamdan konuştu. En yakın arkadaşım dediğim insan tüm bu yaşananları sürekli ona anlatıyorum diye benimle iletişimi kesti. Oysa ben de onun dertlerini dinliyordum hep. Yaşadıklarım bana öyle ağır geliyor ki artık insanlardan o kadar yoruldum ki herkes hakkında iyi düşünüp yüzüne gülemiyorum. Artık o neşemi hayata inancımı kaybettim. Güzel olan her şey karanlıktan ibaret hale geldi. Gülmek için bir neden bulamıyorum. Tam anlamıyla tükendim. Hayatta iyi şeyler olur mu en son ne zaman mutlu bir sabaha uyandım bilmiyorum. İçim bir Volkan gibi ne zaman patlayacak diye bekliyorum. Ne bir arkadaşım kaldı ne yanımda başka biri. Ben kimseye bir kötülük yapmadım affeden anlayışlı olan biriydim. Şimdi hayata o kadar mesafeliyim ki gardımı almış bir köşede duruyorum. Yüzüme bakmayana bakmıyorum. Artık hiçbir ileşişimi devam ettirmiyorum. Öyle akışına bıraktım ki yaşamayı evden çıkmıyorum. Yaşadıklarımın yükü çok ağır. Ağlamaktan yoruldum. Nasıl atlatılır bu günler de geçer mi
Bu soru 29 Mart 2025 21:40 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan,
Öncelikle, yaşadıklarınızı burada paylaşma cesareti gösterdiğiniz için size teşekkür etmek isterim :)
Hissettiğiniz yalnızlık, tükenmişlik ve hayal kırıklığını çok çok iyi anlıyorum. Böyle bir süreçten geçmek sizi gerçekten yıpratıyor olabilir. Ancak unutmayınız ki, ne kadar ağır gelirse gelsin, bu duygular sonsuza kadar aynı yoğunlukta kalmayacaktır.
Sorunuzda belirtmiş olduğunuz üzere, eski ilişkiniz ve sonrasında yaşananlar sizi oldukça yıpratmış. Sadece o ilişki değil, çevrenizdeki insanların tepkileri de sizi fazlasıyla etkilemiş gibi görünüyor. Haksızlığa uğradığınızı, yanlış anlaşıldığınızı ve yalnız bırakıldığınızı hissediyor olabilirsiniz. Bu hisler, insanın iç dünyasında büyük bir yük yaratabilir ve ister istemez hayata dair umutlarınızı da gölgeleyebilir. Peki, şu an bu yükü biraz hafifletmek için neye ihtiyacınız var?
Belki de en büyük yorgunluk, sürekli kendinizi sorgulamak ve olanları anlamlandırmaya çalışmaktan geliyor olabilir. “Neden böyle oldu? Neden insanlar onu seçti? Neden ben bu kadar acı çektim?” gibi soruların cevabı, bazen mantıklı bir açıklama bulamayabilir. Çünkü herkes kendi penceresinden bakar, kendi doğrularına göre hareket eder. Ama burada önemli olan şudur; Onlar nasıl davrandıysa davrandı, peki siz kendinize nasıl davranıyorsunuz?
İzolasyon şu an sizi koruyor gibi hissedebilir, ama aynı zamanda iyileşmenizi de geciktirebilir. Çünkü yaralar, sadece saklanarak değil, yüzleşerek iyileşir. İnsanlarla bağ kurmak şu an zor geliyor olabilir, güvenmek daha da zor olabilir… Ama unutmayın, geçmişteki kötü deneyimler, gelecekte güzel şeyler yaşama ihtimalinizi tamamen ortadan kaldırmaz.
Kendinizi daha fazla yormadan, küçük adımlarla ilerlemeyi deneyebilirsiniz. Şu an iyi hissetmek zorunda değilsiniz, ama iyileşme ihtimalini kendinizden esirgememelisiniz. Küçük bir yürüyüş, ilgilendiğiniz bir konuya dair bir kitap, sizi anlayabilecek biriyle yapılan bir sohbet… Bunlar minik ama anlamlı adımlar olabilir.
Ve en önemlisi… Bu süreçte kendinize nazik olmalısınız. Hissettikleriniz geçersiz değil, zayıflık değil. Yaşadığınız şeyleri küçümsemek ya da yok saymak yerine, kendinizi anlama ve şefkat gösterme zamanınız gelmiştir belki de… Bilmelisiniz ki, her şeyin hemen düzelmesi gerekmiyor ama siz, bu süreci kendinize daha kolay hale getirebilirsiniz.
Özellikle duygularınızla yüzleşmek ve ifade etme noktasında, size şunu söylemeliyim ki; akışa bırakmak bazen oldukça işimize yarar, fakat burada önemli olan sorulardan biri de şudur; “gerçekten akışa mı bırakıyorsunuz yoksa bıraktığınız şey kendiniz misiniz?”
Belki de tüm bu yaşadığınız zorluklar kendiniz ile tanışma fırsatınızdır. Belki de bu akış sizi aydınlık bir sokağa çıkaracaktır…
O nedenle öncelikle duygularınızı açığa çıkarmaya ve doğru bir şekilde ifade etmeye çalışınız. Onlarla yüzleşmek, kendinizi tanımaya çalışmak ve belki de olumlu yönlerinizi ve yeteneklerinizi keşfetmenize yardımcı olacaktır. Yazmak, resim yapmak, hatta sadece bir ses kaydı alıp kendinize anlatmak bile yükünüzü hafifletebilir. Bastırılan duygular bazen daha ağır hale gelebilir, bu yüzden onları bir şekilde dışarı çıkarmak faydalı olabilir :)
Daha fazla sormak istediğiniz soru var ise yeni bir soru oluşturabilirsiniz.
Kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgemediğiniz, sorunlarınızla başa çıkabilecek gücü kendi içinizde keşfedebildiğiniz sağlıklı günler dilerim.
Sevgiler,
Psikolog Ezgi Aydın
