İnsanlarla olan iletişimimi geliştirmek için ne yapmalıyım?

Merhaba,

Yaşadığın durum aslında düşündüğünden çok daha yaygın ve insani bir deneyim. İnsan, sosyal ortamlarda farklı şekillerde davranabiliyor, özellikle de karşısındaki kişiyi kırmamak, yanlış anlaşılmamak ya da kabul görmek istediğinde. Senin anlattığın, yani farkında olmadan ses tonunu ya da konuşma tarzını değiştirmen, bir rol yapma çabasından çok, uyum sağlama refleksi. Zihnin bunu seni korumak için yapıyor. Karşındaki kişiyle iletişimi sürdürmek, dışlanmamak, yanlış anlaşılmamak gibi ihtiyaçlar o kadar temel ki, bazen fark etmeden kendi doğal halini geri plana atabiliyorsun. Bu durumun seni rahatsız etmesi çok anlaşılır çünkü samimiyet hissini kaybetmek, insanın kendine yabancılaşmasına neden olur. Burada önemli olan, bunu bir hata gibi değil, bir savunma biçimi olarak görmek. Kendini eleştirmek yerine, neden böyle davrandığını fark etmek ve buna anlayışla yaklaşmak çok daha iyileştirici olur. Sosyal ortamlarda çoğu insan içten içe “kendim gibi davranırsam beğenilmem” korkusunu taşır. Bu farkında olmasan bile ses tonuna, kelime seçimine, hatta beden diline yansıyabilir. Ama unutmaman gereken şey şu: Gerçek samimiyet, mükemmel bir iletişimden değil, kendine dürüst olmaktan doğar. Kendin gibi olamadığını fark ettiğinde, bunu yargılamadan sadece gözlemlemeye çalış. “Şu an biraz gerginim, o yüzden ses tonum değişti” diyebilmek bile büyük bir fark yaratır. Çünkü o anda bilinç devreye girdiğinde, otomatik tepkiler yavaş yavaş çözülmeye başlar. Sosyal ortamlarda beden farkındalığı da önemlidir. Bazen bir an durup derin bir nefes almak, omuzlarını gevşetmek ya da bakışlarını kaçırmak yerine karşı tarafa yönelmek bile zihnine “güvendeyim” mesajı verir. Bu basit farkındalıklar zamanla samimiyet duygusunu yeniden kazandırır.

Diğer yandan, sosyalleşme konusundaki ikilemin de oldukça anlamlı. Bilgisayar başında vakit geçirmek seni rahatlatıyor çünkü orası kontrolün sende olduğu bir alan. İnsan ilişkileri ise daha karmaşık, bazen yorucu ve öngörülemez. Bu yüzden yalnızlık güvenli hissettirebilir ama aynı zamanda içten içe bağlantı kurma isteği de kalır. Aslında bu ikisi birbiriyle çelişmez; sadece senin şu anda duygusal enerjin biraz sınırlı olabilir. Sosyalleşmeyi yeniden öğrenmek, kendini zorlamak değil, doğal bir şekilde açılmayı gerektirir. Bu yüzden bir anda kalabalık ortamlara girmek yerine, bir arkadaşla kısa bir yürüyüş yapmak, küçük bir etkinliğe katılmak ya da sadece sohbet etmek gibi ufak adımlar atabilirsin. Bu tür sosyal deneyimler, beynine “insanlarla olmak güvenli” mesajını verir. Aynı zamanda, sosyalleştikten sonra kendine dinlenme alanı tanıman da önemli. Çünkü sosyal etkileşimler enerji ister ve senin bu enerjiyi dengelemen gerekir. Tüm bu yaşadıkların bir “problem” değil, senin duygusal hassasiyetinin ve farkındalığının bir yansıması. Bu özellik, seni hem derin düşünebilen hem de empati kurabilen biri yapıyor. Ancak bazen bu derinlik seni yorar. Bu nedenle hedefin her ortamda aynı şekilde davranmak değil, her ortamda kendine sadık kalmak olmalı. Kimi zaman sessiz, kimi zaman dışa dönük olabilirsin ama her hâlinde sen varsın. Unutma, samimiyet bir biçim değil, bir his halidir. İnsanlar seni en çok, rol yapmadığında değil, kendi halinde olduğunda hisseder. Kendine karşı şefkatli ol, bu süreci bir “değişim zorunluluğu” olarak değil, “kendine dönüş yolculuğu” olarak gör. Zamanla, kendini daha rahat ifade ettiğini ve sosyalleşmenin daha doğal hale geldiğini fark edeceksin.