İyi niyetimi kaybettim

29 yaşıma kadar herkesi anlamaya çalışan iyi düşünen beni aldatmış olmasına rağmen bile iyi ayrılan biriydim ben. Sadece sessiz sakin olduğum için her ortama adapte olamadığım için her şeyi kendi içimde yaşardım. O yüzden çok fazla çevrem yoktur. Küçükken hep sessiz sakin bir çocukmuşum anne ve babam arasında hiç sohbet olmazdı. Sessiz sakin yemek yerdik annem hep söylenen babamda hep keyfince gezen çalışmayan biriydi. Ben de lisede sınıfta kaldığım için başarısızlıkla suçlanmış annem çalıştığı için evde hep yalnız başıma kalan biriydim. Lisede de çok az arkadaşım vardı liseden üniversite mezuna kadar 10 senelik ilişkim oldu. Aldattı beni. Lisede kaldığımda kusma öğürme başladı bende. Okula her sabah böyle gidiyordum. Hep sessizdim kimseyle konuşamıyordum. Üniversitede de kendi başıma biriktiğim paralarla eve geliyordum her hafta sonu. İçimi kimseye açamıyordum. 2 sene önce bir ilişkim oldu o saf halimi o kadar özlüyorum ki ben hayatı çok yanlış tanımışım o meğer eşli ilişkisini unutamamış ben bununla 2 ay sonra yüzleştim. Benden özürler diledi çabalayacağım dedi inandım devam ettim. Daha sonra bana muhafazakar olduğunu söyledi ben kıyafetlerimden ödün vermiştim bana yapma dediği şeyleri kendi yapmaya başladı. En son ben kız arkadaş konularında çok hoşlanmadığımı bildiği için mesaj sildi gözümün içine baka baka. Eski ilişkisine dair bir şey görmek istemediğimi söylemiştim bütün notlar şiirler telefonunda duruyordu. Ben bunlara tepki gösterdim diye beni öyle bir konuma soktu ki insanların içinde sorun çıkaran benmişim gibi oldu. Ben bir şey yaşayınca içime kapanıyorum sen ilerde aileme de böyle yaparsın dedi. O gün hiç konuşmamıştım. Bir insan bunu bildiği halde yüzüne böyle vurur mu bu çok acımasızca. Ben resmen onun hayatına kullanılmak için girmişim yaşadıklarımı öyle hazmedemiyorum ki boğazımda düğüm düğüm kaldı. Neden kızamıyorum biliyor musunuz çünkü ayrılırken bile ağlıyordu açık kapı bırakarak gitti. İnşallah pişman olmayız dedi bu karardan oysa ayrılık kararını kendi almıştı. O kadar bencilce bir hareket ki bu yaptığı beni resmen yaraladı ortada bıraktı. Ben hatalıyım evet bu ilişkide bu kadar değersizleştirilmeme rağmen kalmamalıydım ama ben daha fazla yaşadıklarımı taşınamadım çünkü bana duyguları bastırdığını üzülmek istemediğini söyledi çünkü eski ilişkisinden sonra o da büyük depresyon geçirmiş ama telefonunda ona eskiden yazdığı şiirleri görünce içim paramparça oldu. Bana kaşıkla bile verilmeyen koşullu verilen sevgiyi zamanında kepçeyle sunmasını okudum ona ağladığı videolar bile duruyordu. Benimleyken unutma beni diye şarkılar dinliyordu sorduğumda anlamı yok diyordu benden ayrıldıktan sonra da bana yaşadıklarımıza yönelik şarkılar dinliyor bunları takip ettim bir süre kendime ispat etmek için çünkü ben aptal değildim hissediyordum. Etrafımdaki herkes beni öylesine yargıladı ki bu ilişkiyi yaşarken en yakınım dediğim insanlar yüzüme gülüp arkamdan dedikodumu yaptı. İnsanlara inancımı öyle kaybettim ki iyi niyetimi o saf halimi o kadar özlüyorum ki böyle pis hesaplara giren sözde dindar geçinen insanlardan yedim en büyük darbeleri. Kendime inancım kalmadı sürekli öğürüyorum midem bulanıyor en ufak streste kaygıda hayatımın kontrolünü kaybettim çıkış yolu neydi ben kimdim neden tüm bunları yaşadım neden ona çekildim çok güzel mesleği vardı hayatı hobileri bense hayatın kontrolünü yine kaybettiğim dönemde tanıdım onu. Şimdi ise kendimi de kaybettim. Travma oldu bende insan ilişkileri kimseye güven duyamıyorum her ortamda sessiz sakin oturuyorum. Gözümdeki ışık kayboldu. İyi niyetim kayboldu. Ne dostluk ve ilişki bu çağda birine güvenmek çok zor. Herkes sen bana ne veriyorsun diye bakıyor kendi yaralarını iyileştirmek için başkalarını kullanıyor. Senin dertlerinle dert yarıştırıyor. Beni yargılıyor kendi hayatı çok düzgünmüş gibi mükemmel insan rollerine bürünüyorlar. İyi niyet avcıları resmen. Ben iyiyim bak kötü olan sensin ki herkesle sorun yaşıyorsun demeye getiriyorlar. O kadar hesaplı kitaplı davranıyorlar ki bu düzenden çok yoruldum. Bunlar iyiyim diye geçinen insanlar. Etrafında çok fazla insan var meslekleri çok iyi sayılan sevilen insanlar ama bir girseniz içlerine mideniz bulanır. Ben neden böyle saf bakamıyorum artık bilmiyorum ama onlara içimi açarken darbe yememek için artık hiçbir şeyimi paylaşmıyorum. Lütfen bana kendimde bulamadığım o psikolojik sorunların alt yapısını söyleyin kendimi anlamıyorum. Depresyona girdim resmen