Kafamdaki ses asla susmuyor ve felaket kötü şeyler diyor

Merhaba,

Paylaştıklarınızdan anladığım kadarıyla zihninizde sürekli konuşan ve sizi rahatsız eden bir ses var. Özellikle sevdiğiniz insanlara yönelik, aslında hiç istemediğiniz düşüncelerle karşılaşıyorsunuz ve bu sizi kaygılandırıyor, hatta “deliriyor muyum?” şeklinde düşünmenize yol açıyor. Öncelikle şunu söylemek isterim: Bu tür düşüncelerin zihninize gelmesi sizin kimliğinizi ya da değerlerinizi tanımlamaz. İnsan zihninin zaman zaman böyle istemsiz ve yabancı hissettiren içerikler üretmesi sanıldığından çok daha yaygındır.

Bunu biraz daha derinlemesine ele alırsak, böyle düşüncelerin altında çoğu zaman bastırılmış duygular ya da ifade edilmeyen çatışmalar yatar. Siz kendinizi kimseye zarar vermeyecek, nazik, beyefendi bir insan olarak tanımlıyorsunuz. Bu, çok güçlü bir benlik idealine sahip olduğunuzu gösteriyor. Ancak hepimizde öfke, kırgınlık ya da saldırganlık gibi istenmeyen duygular da bulunur. Eğer kişi bu duyguları kabul etmekte zorlanıyorsa, onları bastırma eğiliminde olur. Bastırılan duygular ise kaybolmaz; farklı kılıklarda geri döner. Sizde “sevdiğin kişiye zarar verebilirsin” gibi düşünceler olarak ortaya çıkıyor olabilir.

Burada önemli olan nokta, bu düşüncelerin sizin gerçekten yapmak istedikleriniz değil, tam tersine en çok uzak durmak istediğiniz şeyler olmasıdır. Yani zihniniz aslında şunu söylüyor olabilir: “İçimde öfke gibi duygular var ama ben onları kabul etmek istemiyorum.” Bastırılan öfke ya da saldırganlık dürtüleri, istemsiz düşünceler halinde geri dönüp sizi rahatsız edebilir. Buna ek olarak, zihninizin sürekli eski hataları hatırlatması da aynı mekanizmayla ilişkili olabilir. Çözümlenmemiş, kendi içinizde tamamlanmamış meseleler sessizce unutulmaz; farklı biçimlerde, bazen de böyle istemsiz iç sesler aracılığıyla yeniden kendini hatırlatır. Bu yüzden, geçmişteki olaylara dönüp “ben orada hangi duygumu yaşayamadım, neyi tamamlayamadım veya benim için neyi temsil ediyordu?" sorularını kendinize yöneltmek, zihninizin tekrar tekrar aynı noktaya gelmesini azaltabilir.

Kendinize şunları sorabilirsiniz: “Ben öfke hissettiğimde bunu ne kadar fark ediyorum? Bunu nasıl ifade ediyorum?” Çünkü öfke de tıpkı sevgi gibi insani bir duygudur. Onu görmezden geldiğimizde, zihnimiz farklı yollarla bize hatırlatabilir. Bu düşünceler geldiğinde daha rahat edebilmek için bazı küçük egzersizler deneyebilirsiniz. Örneğin, gelen düşünceyi kovmaya çalışmadan “bu sadece bir düşünce, benim gerçeğim değil” diyerek zihninizden geçmesine izin verebilirsiniz. Derin nefes alıp birkaç saniye boyunca yalnızca nefesinize odaklanmak, sizi ana döndürebilir. Ayrıca düşüncelerinizi ya da tekrar eden eski anıları yazıya dökmek, onları zihninizin içinde dönüp durmaktan çıkarıp somutlaştırmanıza yardımcı olur. Bu, hem yükünüzü hafifletir hem de bu tekrarların daha anlaşılır hale gelmesini sağlar.

Son olarak, zihninizden geçen bu tür düşünceler sizin kim olduğunuzu tanımlamaz. Onlar yalnızca içinizde fark edilmek isteyen duyguların bir yansımasıdır. Siz kendinize şefkatle yaklaştıkça ve bu duyguları insani bir parça olarak kabul ettikçe, zihninizin sizi bu kadar zorlamadığını fark edeceksiniz. İhtiyaç duyduğunuz her zaman bu süreci birlikte değerlendirmek için bana ulaşabilirsiniz.