kafaya hiç bişey takmamayı nasıl aşarım?
ailemle yaşadığım sıkıntıları nasıl aşacağımı bilmiyorum ve yardım istiyorum kendimi çok kötü hissediyorum ve bunu bitiremiyorum psikolojik olarak çoğu zaman çöküşteyim ilaç kullanıyorum ama ilaç kullanmadan bu durumu bitirmek istiyorum çok kısıtlanıyorum dışarı çıkarken bile çok karışıyorlar ne yapacağımı bilmiyorum bu hayattan çok sıkıldım şehir değiştirmek istiyorum ama onu da yapamıyorum ailemden az bir zaman da olsa uzak kalmak istiyorum
Bu soru 11 Nisan 2025 19:54 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan,
Öncelikle burada soru sorma cesareti göstermeniz, kendiniz buraya açmanız çok çok kıymetli… Sorunuzu okuduğumda aslında öyle derin bir sıkışmışlık ve yorgunluk hissi var ki. Sanki hem içeriden hem dışarıdan bunalmışsınız. Ailenizin size karşı olan tutumu, özgür hissetmek istediğiniz bu dönemde sizi iyice zorluyor gibi görünüyor. Böyle bir ortamda kendinizi kötü hissetmeniz çok çok doğal…
dışarı çıkarken bile size müdahale ediliyor olması, sizin kendinizi bir birey olarak tanımlamanıza engel oluyor gibi görünüyor.
“Bu hayattan çok sıkıldım” demeniz aslında bilinçdışınızda hayattan değil de, sanki bu düzenin sizi içine hapsetmesinden sıkıldığınızı anlatıyor gibi hissettirdi... Belki de bu kadar baskı altındayken sadece biraz nefes almak, biraz kendi alanınızda kalmak istiyorsunuz. Aileden uzaklaşma isteği de tam olarak bu ihtiyacın bir yansıması gibi :) Bu uzaklaşma, sevilmemekle ya da bağlı olmamakla ilgili değil. Bazen bir şeyleri görebilmek için birkaç adım geri durmak gerekir. Bunu bir evin içerisinde olmak ve çıktıktan sonra o evin penceresine dışarıdan bakmak gibi düşünebilirsiniz. Bazen bir şeyleri görmek için başka bakıl açılarına, başka pencerelere bakmak gerekir.
İlaç kullanıyor olmanız, bu duyguların sizin içinizde de ne kadar yoğun olduğunu gösteriyor. Bu süreçte kendinizi desteklemeniz elbette ki çok kıymetli. Ama sanıyorum siz sadece ilaçla değil içsel olarak da güçlenmek istiyorum diyorsunuz kendinize. Bu çok anlaşılır bir istek. Belki burada kendinize şu soruları sorabilirsiniz;
Şu an neye gerçekten ihtiyacım var?
Bu hisleri yaşamaya başladığımda kendime ne söylüyorum? Bu duyguların altındaki asıl ihtiyaç ne olabilir?
Kafama taktığım şeyler gerçekten benim sorumluluğum mu, yoksa başkalarının beklentisi mi?
Bu baskıyı hissettiğimde, bedenimde ya da zihnimde neler oluyor?
Ne olursa ben biraz daha iyi hissederdim?
Bu sorulara cevap vermek, kendinizi hazır hissettiğinizde burada duygularınızı biraz daha açmak size burada iç görü anlamında bazı kapıları aralayabilir…
Aileyle yaşanan sıkıntılar bazen konuşularak çözülmüyor gibi gelebilir. Ama belki de önce kendi içinizde şunu belirlemeniz iyi olabilir
Ne olursa ben biraz daha iyi hissederdim? Bu sorunun cevabı sizin sınırlarınızı, ihtiyaçlarınızı ve belki de ilk adımınızı belirleyecektir
Bu süreçte kafaya takmamak bazen hiç hissetmemek gibi algılanabilir ama aslında duygularımızı bastırmak değil, anlamlandırmak rahatlatır. Belki de hiçbir şeyi kafaya takmamaya çalışmak yerine, neden bu kadar etkileniyorum sorusuna yönelmek daha kalıcı bir iyilik hali yaratır.
Biliyorum… şu anda hayat bir çıkış yolu yok gibi hissettiriyor olabilir ama bazen çıkış kapısı, duygularınızı olduğu gibi kabul ettiğiniz yerde açılıyor. Siz bu soruyu yazarak o kapının anahtarına çoktan uzanmışsınız bile :)
Daha fazla sormak istediğiniz bir konu olursa, yeni bir soru oluşturabilirsiniz. Bu süreçte yalnız olmadığınızı hatırlatmak isterim :)
Kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgemediğiniz, sorunlarla baş edebilecek gücü kendi içinizde keşfedebildiğiniz sağlıklı günler dilerim.
Sevgiler,
Psikolog Ezgi Aydın
