Sosyal Hayat

Kalabalık Ortamlarda Anksiyete

Gizli Kullanıcı13 Eylül 2024 16:52

Öncelikle kalabalık ortamlarda sınıf ortamlarında duramıyorum insanlarla iletişim kuramıyorum kaynaşamıyorum dışardan bakılınca çok sessiz ve çekingen olarak görülüyorum bu da beni rahatsız ediyor bu şekilde gözükmek istemiyorum herkes evdeki gibi rahat hissederken ben hiç rahat olamıyorum kendimi çok kasıyorum insanların sorduğu sorulara az az cevaplar veriyorum çok mutsuz gözüküyorum neden böylesin dediklerinde ise çok sinirleniyorum bunu hep kafama takıyorum bu halimi dışardan belli etmemek için uğraşsamda iyice kötü oluyor. Bu ortamlardan kaçmak istiyorum ama zorundayım. Sosyal anksiyete yi yenmek için ne yapabilirim?

Bu soru 14 Eylül 2024 21:07 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar sevgili danışan, yüksek derecede kaygı hissetmek ve sosyal ortamlardan kaçınmak sizin için oldukça zorlayıcı ve yorucu olmalı. Bu yüzden hissettiğiniz duyguları ve bu davranışları değiştirmek istediğinizi anlıyorum.


Kaygı , insanın kendisini koruması için gerekli bir durumdur. Beden herhangi bir tehlike karşısında beyne uyarı gönderir ve savaş ya da kaç tepkisini oluşturur. Ancak her insanın kaygı hissetme düzeyi farklıdır. Bazı insanlar düşük hissederken bazıları orta derece hisseder. Ortada tehlike yokken kaygılanmak, ya da kaygı tehlikeyle doğru orantılı artmadığı durumlarda problem yaratabilir.


Amacımız kaygıları tamamen ortadan kaldırmak değil , çoğu insanın yaşadığı düzeye indirgemek olacaktır. Bunun için psikoterapi seansları oldukça faydalıdır. Özellikle sosyal kaygı için Bilişsel Davranışçı Terapi ile çalışmak faydalı olacaktır.


Kendinize kaygılandığınız durumların listesini yapın. Her durumu 1' le 10 arasında değerlendirin. En yüksekten en az puana doğru yukarıdan aşağı doğru yazın. Örneğin maddelerden biri sınıf içinde durmak olsun. Bunun için maruz bırakma sınıfta durmak olsun. İlk başta zorlanıyorsanız süreyi kısa tutabilirsiniz ama zamanla arttırmalısınız.

Ne kadar kaygınız yüksek olsa da o durumdan çıkmamalısınız. Ancak üzerine gittikçe kaygılandığınız durumların aslında gerçekçi olmadığını anlayabilirsiniz. Aslında gerçek bir tehlikenin sizi beklemediğini ,zihninizin sizi yanılttığını anlayabilirsiniz.


Bu adımları izlerken düşüncelerinizi izleyin, örneğin sınıf içerisinde kaygılandığınızda ne düşünüyorsunuz? Sizi kaygılandıran sebep ne? Sınıfta ne olması sizi korkutuyor? En felaket senaryoda başınıza ne gelebilir? Bunları düşünün ve cevaplayın. Alternatif gerçekçi düşünceler üretin. Örneğin düşünceniz 'sınıfa girdiğimde bayılacak gibi hissediyorum' diyelim. Bunun alternatif gerçekçi düşüncesi şöyle olabilir; daha önce kaygılandığımdan dolayı bayılmadım, bunun başıma gelme olasılığı çok düşük. Kaygılanıyorum ve zamanla bunu aşacağım.

Kendi düşüncelerinize göre bunu uyarlayabilirsiniz.

Bunu yapmak size daha nesnel ve gerçekçi bir bakış açısı sunacaktır.


Bilişsel davranışçı terapide, kaygılarınızın asıl sebebi araştırılır, size uygun sistematik bir yol belirlenir. Ve uzman ışığında ilerlenir. Kendinizi keşfetme ve iyileştirme konusunda daha çok fayda sağlar.


Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.


Uzm.Psk.Berfin Sönmez


Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Sosyal fobi böyle bir şey mıdır?

Konuya nasıl gireceğimi bilmiyorum. Ama sosyal fobim olabileceğinden şüpheleniyorum. Bazen çok geriliyorum konuşmam hakkında küçüklüğümde yaşadığım zorbalık deneyimleri peşimi hiç bırakmıyor. Benden eğitim seviyesi konusunda daha alt olan insanlardan hep dalga görüyorum. Eğitimli hocalarım ve cahil olmayan arkadaşlarımdan bu tarz söylemler duymuyorum. Ama yine de ben konuşurken ne diyo bu anlamadım gibi cümleler duymak kalbimi çok kırıyor. Önceden çok ince derlerdi. Şimdi o bitti. Kelimeleri yutuyo musun peltek misin gibi şeyler söylüyorlar. Hızlı düşünüp hızlı konuşan biriyim ama akıcıyım. Ve birebir sohbetlerde kimse sorun yaşamıyor. Ama bazı anlarda böyle 4-5 kişilik yeni tanıştığım ya da çok arkadaş olmak istemediğim insanlar olunca böyle zorbalıklara maruz kalıyorum. Yeniden liseye dönmüş gibi. Bazı insanların yüzü beni korkutuyor bakışları sesimi duyduklarındaki aşağılama gülüşleri çok rahatsız ediyor. Sürekli umursamamaya çalışıp yeniden devam etmeye çalışıyorum. Ama günlük işleri bile zorlaştırıyor. Ne yapıcağımı bilmiyorum. Gerçekten çok sıkıştım. Artık kalbim dayanmıyor gibi hissediyorum. Bunları paylaşabildiğim kimse de yok. Hep dışlandım şimdi de yüzeysel iyi arkadaşlıklarım var. Aileme de üzülcekler diye bir şey anlatamıyorum. Ne düşmeye zamanım var. Ne de kendimi yeniden yeniden kaldırmaya. Çok yoruldum. Bu kadar duygusal olmayı ben de istemiyorum ama her gün farklı insanalr tarafından aynı duyguları yaşatılması çok yoruyor. Birisi benimle dalga geçmeyince tuhaf tuhaf bakmayınca oh en azından bu zorluğu geçtim diyorum. Şimdiden yorumunuz için teşekkürler.