Kararlarım Neden Önemsiz?

Bu sene İzmir’den ayrılıp Kırklareli’de küçük bir kasabada yasayan anneannemle dedemin yanına gittim. Ben ortaokulluyum, annem ile babam ayrı ve bir ablam var. Ablamda benimle beraber burada. Bu sene İzmir’deki okulumda dışlandığımı (?) hissettiğimden dolayı nakil aldırdım ancak o zamanlar ergenliğimin başlangıcı olduğundan dolayı kendimle ilgili en ufak şeye bile alınıyordum. Buraya geldiğimde hemen evimin karşısında olan okula gittim, o okulda full olarak (bunu bu şekilde söylemek istemem ama farklı bir tanım bulamadım.) çingeneler vardı ve sürekli olarak şiddet içeren şeylerden bahsediyorlardı. Kimisi bir kızın saçını tutup nasıl bahçede süründürdüğünü, kimisi başka bir kızın kafasını nasıl sıraya vurarak yardığını ve kızın darp raporu aldığını bana anlatıyorlardı. Ve jest ve mimiklerine bakarak beni korkutmaya çalıştıklarını anlıyordum ki öylede oldu; bana şunu dediler: “Ama sende demekki bir şeyler yemişsinde ailen seni buraya göndermiş! Bize bulaşmasan iyi olur çünkü sonun iyi olmaz ona göre.” dediler. Bunlar bana söylendikten sonra artık bu okulda devam etmek gibi bir beklentim kalmaz oldu. Bunu aileme anlattım, daha doğrusu ilk ablamla anneme. Annemle konuşurken annem bana işe gitmesi gerektiğini, benimle ilgilenemeyeceğini ve benim evde yalnız kalacağımı söyledi. Babam o günlerde benim yanıma geldi (farklı illerdeyiz) ve ablam bu konuyu actı; babam böyle bir seyi asla onaylamadıgını ve benim annemin yanında daha fazla kalmamı istemediğini söyledi. Ablam daha sonra dediki “Damla senin okulunun kontenjanı dolmuş.” ilk başta inanmadım ama o kadar ikna ettiki artık kabullendim. Daha sonra babam yanımdan gitti, annem başka bir okula beni nakil ettirmek için yanıma geldi, ve ben nakil oldum… Ben nakil olduktan sonra ablam bana aslında kontenjanın dolu olmadığını ve beni ikna etmek için öyle dediğini söyledi. Bir kaç hafta sonra ise annem evden çalışacağını söyledi, daha sonra “Keşke daha önce belli olsaydı bu işte yanımda olsaydınız.” dedi. İlk başlarda okul güzeldi ama zaman geçtikçe bu okuldaki insanların ne kadar küfürbaz ve cinsel konular dışında başka hiç bir iletişimi olmayan iğrenç insanlar olduğunu fark ettim. Özellikle bir çocuk vardı; bana hep küfür edip benim üzerime cinsel şakalar yapan. Ben bu ortamıda beğenmedim, ki bana sorarsanız kim beğenebilir ki? Bunu ablama söylediğimde bana “Oha, daha kaç kere okul değiştireceksin? Saçmalama.” dedi. Benim istediğim bu değildi zaten, ben zorunlu olarak onların dilekleriyle oraya nakil olmuştum. Oysaki ben başından beri İzmire gitmek istemiştim… İzmirdeki herkesi, herşeyi çok özledim. Gerçekten çok pişmanım. Annem evden çalışsa bile ben bunu ona söylediğimde beni bir şekilde reddediceğini biliyorum. Ne yapmam gerekiyor? Neden benim kararlarımı benim hayatım üzerinden onlar veriyor? Nasıl ailemi ikna edeceğim? Yanıt verirseniz şimdiden çok teşekkür ederim, derdimi dinleyip anlayan birinin olmasını çok istiyorum.