Karım ve annem

Merhaba, yaşadığınız süreci detaylı şekilde paylaştığınız için teşekkür ederim. Bu tür yaşantılar kolay anlatılmaz, bu nedenle bu adımınız oldukça kıymetli.

Anlattıklarınız, ilişkinizin başından itibaren oldukça yoğun, karmaşık ve duygusal olarak yorucu bir seyir izlediğini gösteriyor. Güven problemi, çatışmalar, aile içi gerilimler, fiziksel ve psikolojik sınırların ihlali gibi birçok zorlayıcı durumun bir arada yaşandığı bir döngüden söz ediyorsunuz.

İlişkinin gidişatını değerlendirmek adına her iki tarafın da kendine şu soruları sorması gerekir:

• Bu ilişkide neyi çözemiyoruz?

• Birbirimize hangi yönlerimizle iyi geliyoruz, hangi yönlerimizle zarar veriyoruz?

• Sorunlarımızı çözmek için gerçekten istekli miyiz, yoksa sadece alışkanlık mı bizi bağlıyor?

Eğer bu sorulara dürüst cevaplar verilemiyor ve konuşmalar çoğu zaman çatışmaya ya da kopuşa dönüyorsa, ilişkinin sağlıklı bir zemine oturtulması oldukça zor hale gelir.

İlişkilerde zaman zaman tartışmalar yaşanabilir, anlaşmazlıklar olabilir. Ancak sizinki bu çerçeveyi aşmış gibi görünüyor. Sürekli tartışma, küfür, hakaret, pasif-agresif davranışlar, fiziksel şiddet ve en önemlisi anlaşılamama hissi… Bunlar yalnızca ilişkiyi değil, insanın özdeğerini, sınırlarını ve ruhsal dengesini de derinden etkileyebilir.

Bu noktada bazı önemli başlıklara birlikte bakalım:

1. Güven Problemleri ve Kontrol Dili

Nişanlınızın en başından beri güven sorunları yaşadığını, sık sık ayrılıktan bahsettiğini ve sizin tüm boş vaktinizi ona ayırmak durumunda kaldığınızı anlatıyorsunuz. Güven eksikliği olan ilişkilerde, kişiler genellikle partnerlerinin hayatını sürekli kontrol etme eğilimindedir. Bu, “ilgi” gibi görünse de uzun vadede bir bireyin özerkliğini zedeler.

Bu tür bir güven problemi, ilişkinin doğallığını bozar ve çiftlerden birinin kendi yaşam alanını kaybetmesine sebep olur. Bu kayıp, zamanla tükenmişlik ve içsel sıkışmışlık hissi yaratır.

2. Toksik Döngü ve İletişim Sorunları

Yaşadığınız bu ilişki döngüsü, psikolojide “toksik döngü” olarak adlandırılır. Toksik döngüde, taraflar aynı sorunları tekrar tekrar yaşar, çözüm girişimleri sonuçsuz kalır, problemler birikir ve duygular gittikçe sertleşir.

Açık iletişim yerine, küsme, bağırma, hakaret, fiziksel müdahale gibi davranışlar devreye girer. Bu da ilişkiyi güvenli bir yer olmaktan çıkarır. Kimi zaman sevgi hâlâ var olabilir ama güvenli bağ yoktur.

3. Pasif Agresif Davranışlar ve Annenizle İlgili Gerilimler

Nişanlınızın, annenizle yaşadığı sorunlar nedeniyle sizinle iletişimini kesmesi ya da “annecisin” gibi küçümseyici ifadeler kullanması, ilişki içinde sağlıksız bir rol çatışmasına yol açıyor. Pasif-agresif tutumlar (küsmek, trip atmak, konuşmamak) aslında bastırılmış öfkenin dolaylı yoldan dışa vurumudur.

Ancak bu davranış biçimi, çözümden çok uzaklaşmaya neden olur. İlişkide bir taraf konuşmak isterken diğer taraf duvar örüyorsa, bu çiftler arasında eşitlik ve işbirliği bozulur.

4. Fiziksel Saldırganlık ve Mahremiyetin Sınırları

Paylaştıklarınız arasında fiziksel müdahale, hakaret ve yüksek sesli tartışmaların komşulara kadar taşındığı bir tablo da var. Bu tür durumlar, ilişkide sınırların ihlal edildiğini ve artık sağlıklı bir iletişim zemininden uzaklaşıldığını gösterir.

Özellikle şiddet içerikli herhangi bir davranışın asla meşru bir açıklaması ya da gerekçesi olamaz. Bu noktada kendinizi korumak ve güvenliğinizi sağlamak birinci öncelik olmalı.

5. Evlilik Girişimi, Mehir ve Duygusal Gerçeklik

Nişanlılık sürecinizin yurtdışı evliliği üzerine kurulu olması, ilişkinin dinamiğini daha karmaşık hale getirmiş olabilir. Bahsettiğiniz mehir talebi ve yüksek beklenti, ilişkinin sadece duygusal değil, aynı zamanda ekonomik yükler taşıdığını da gösteriyor.

Fakat aranızda fiziksel bir birliktelik yaşanmamış olması, bu talebi yeniden gözden geçirmenizi gerektirebilir. Hem hukuki hem de vicdani anlamda bu konuyu tarafsız bir danışman ya da avukatla değerlendirmenizde fayda var

Peki şimdi ne yapabilirsiniz?

Bu noktada birkaç önemli soruyu kendinize dürüstçe sormanız gerekebilir:

• Bu ilişkide sevildiğimi, anlaşıldığımı ve güvende olduğumu hissediyor muyum?

• Ben bu ilişki içinde ne kadar ben kalabiliyorum?

• Sürekli kendimden vererek bir şeyleri “idare etmeye” çalışmak beni ne kadar sürdürebilir?

• Partnerimle sağlıklı ve saygılı bir iletişim zemini kurmamız mümkün mü?

Eğer bu soruların cevapları sizi mutsuzluk, yalnızlık ve tükenmişlik duygusuna götürüyorsa, bu ilişkinin ruhsal sağlığınıza zarar verip vermediğini ciddi biçimde değerlendirmeniz gerekebilir.

Çift Terapisi Bir Seçenek Olabilir

Eğer hâlâ bu ilişkiyi sürdürme yönünde ortak bir iradeniz varsa, çift terapisi desteği almanız, yaşanan sorunları daha tarafsız bir zeminde değerlendirme imkânı sağlar. Terapi süreci, sadece problemleri tespit etmek değil, iletişim becerilerini geliştirmek ve ilişkinin sağlıklı sınırlarını yeniden kurmak için de önemli bir destektir.

Son söz:

Unutmayın, bir ilişki içinde sadece sevgi yetmez. Saygı, güven, sınır ve karşılıklı sorumluluk da en az sevgi kadar hayati önem taşır. Eğer bu unsurlar eksikse, ilişki sadece sizi değil, hayata dair güveninizi de tüketebilir.

Umarım bu cevabım size yardımcı olmuştur. Aklınıza takılan başka sorular olursa bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.

Sağlıcakla kalınız.

Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu