Kavuşamadığım biri var
İçimde ona karşı büyük bir sevgi var kalbim her gün onunla çarpıyor ama bir bilseniz içimde yaşatıyorum onu çünkü o benimle tanıştığında eski ilişkisini unutamamıştı ben bunu bilmeden başladım 2. Ayda mesajları başa sabitlemiş şekilde yakaladım bana çabalayacağını söyledi devam ettim muhafazakar olduğu için kıyafetlerimden en başında fedakarlık ettim çünkü ben de geçmişte biriyle beraber olmuştum o da bir fedakarlık yaparak benimle devam etti karşılıklı birbirimizi dinlemeye anlamaya başladık ikimizde 30 yaşlardayız birbirimizle çocuklaşıyoruz küsüyoruz barışıyoruz ama kopamıyoruz defalarca o da ben de bu ilişkiden gitmeyi denedik en sonunda bu ilişkisinden bitmek bilmeyen anıları her yerden çıkıyordu silmiyordu en son buna tepki verdim ve benden insanların yanında çok içime kapandığım için ayrıldı. Beklentileri karşılanmıyordu kzı arkadaş konusunda benim rahatsızlıklarım vardı o çok sosyaldi biz ayrıldık 1 sene geçti aradan kimse kimseye dönmedi ama o beni gizliden aradı ona dönmemi bekledi hep ne zaman ki ben onu takip ettiğimi hissetse ego yapıp kendini geri çekiyor bu sefer o yaklaşsa aşkını itiraf eden şarkılar paylaşınca ben kendimi çekiyorum çünkü kimse artık kendisinden fedakarlık etmek mi istemiyor yoksa herkesin canı çok yandı korkular mı var yoksa mizaçlarımız farkı o sosyal ben asosyal biriyim o kadar çok konu var ki ama sevgimiz çok bağlılığımız çok bu hikaye nasıl bitecek bilmiyorum bizim hikayemizle alakalı bir dizi var kızılcık şerbeti onu izledikçe uzaklaşıyorum ondan çünkü sevgiyle atılan adımlar çok büyük uçuruma gidiyor mantığı kullanınca kalp onda o da ben de kalıyor ama o da bir geri adım atıp hayatına baksa gidecek diye korkuyorum o da aynı şekilde benim kıyafetlerime geri döndüğümü gördü ben tamamen her şeyimi kapattım ona tamamen gittiğimi anlayınca şarkılar paylaşmaya başladı. İkimizin de canı çok açıyor ama bu çaresizlik ikimizi de yordu. İkimizin de korkuları büyük ama sevgi her şeyi çözmüyor. Birisi ödün verse bu hikaye tekrar başlasa diğeri vazgeçse bir sebepten biri çok yaralı kalacak bu çok net. . Bu kişi daha önce ben olmuştum. Son 1 senedir kendimi eve kapattım ama psikoloji okuması yaptım hep. Yine de kalbime yeniliyorum o da aynı şekilde buradan bir yol varsa ikimizde el ele tutuşup koşacağız ama sonu karanlık diyr korkuyoruz belli ki. Karşı karşıya gelsek saatlerce sarılırız buna o kadar eminim ki ama mantık asla susmuyor onun için de öyle biliyorum çıkmazdayım nolur yardım edin
Bu soru 16 Temmuz 2025 21:47 tarihinde Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba,
Yazdıklarınızı okuduğumda derin bir sevginin, güçlü bir bağlılığın ve bir o kadar da büyük bir yorgunluğun izlerini hissettim. Böyle bir aşk, sadece bir ilişki değil; bir iç savaş haline gelebilir insan için. Çünkü kalbiniz onunla çarparken, zihniniz sürekli ‘ya yine yaralanırsam?’ diye fısıldıyor gibi.
Biriniz biraz daha adım atsa, diğeriniz geri çekiliyor. Biri özlemle yaklaşsa, diğeri egoyla duvar örüyor. Fakat bütün bu gelgitlerin içinde çok net bir şey var: Bu ilişki ikinize de “yetmemiş”, ama “bırakılamamış”.
Şunu sormak isterim:
Bu sevgide hâlâ umut olduğu için mi, yoksa alıştığınız acıyı bırakamadığınız için mi direniyorsunuz?
Birbirinize sevgiyle bağlısınız, evet… Ama bu bağlılık, sizi özgürleştiriyor mu yoksa sürekli bir duygusal tutukluluk içinde mi bırakıyor?
Çünkü bir noktada, sevgi bile yorgun düşer.
Eğer her adımda kendinizden biraz daha vazgeçmeniz gerekiyorsa, o ilişki büyümek değil; küçülmek üzerine kuruludur.
-Kendi sesinizi yeniden duymanız gerekiyor.
Bir yıldır kendinizi eve kapattığınızı söylüyorsunuz. Peki, bu sürede neyi bastırdınız? Onu mu, kendinizi mi? Birine ulaşmak uğruna kendi benliğinizi askıya aldıysanız, önce o iç sesi yeniden duymaya ihtiyacınız var.
-Geçmişin gölgesinde yeni bir gelecek kurulmaz.
Onun hâlâ eski ilişkisinden kalanları silememesi, sizin zamanında gösterdiğiniz fedakârlıkların karşılık bulmaması… Tüm bunlar size “değer görmüyorum” hissini yaşatmış olabilir. Unutmayın: Sevgi, yalnızca emekle değil, dengeyle yaşar.
-Duygularınız kadar sınırlarınız da net olmalı.
O sizi özlediğinde şarkılarla sesleniyor, siz geri çekiliyorsunuz. Ardından siz uzandığınızda o mesafeleniyor… Bu döngü, sevginin doğal akışı değil; çözülmemiş duyguların oyunu olabilir. Bu ilişkinin şu an ihtiyacı olan şey: açık ve net bir yüzleşme. Samimiyetle, korkusuzca, “ne istiyoruz?” sorusuna birlikte bakabilmek.
-Birlikte değil, yan yana büyüyebiliyor musunuz?
Eğer bu ilişki size kendiniz olma alanı tanımıyorsa, ne kadar severseniz sevin, kendinizi bir gün tükenmiş halde bulabilirsiniz. İlişki demek, iki kişinin el ele verip yolda yürümesi değil; yan yana, kendi ayakları üzerinde yürüyüp aynı yöne bakmasıdır.
Karar vermek için tek ölçüt sevgi değildir. Sevgi, yolunuzu aydınlatır. Ama sizi o yolda tutan şey güven, saygı ve birlikte iyileşme gücüdür.
Bazen en büyük sevgi, birini bırakmakta değil; kendinizi geri kazanmakta yatar.
Kalbiniz çok güzel seviyor, evet. Ama bu sevgi, önce size iyi gelmeli.
O zaman, belki her şey gerçekten yeniden başlayabilir…
Ve bu kez daha sağlıklı, daha özgür, daha karşılıklı bir yerden.
Umarım bu cevabım size yardımcı olmuştur. Aklınıza takılan başka sorular olursa bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.
Sağlıcakla kalınız.
Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu
