Kaygılı bağlanma

Merhaba hocam.6 aylık bir ilişkim var bu kişi aslında 3 yıl önceki sevgilimdi.Benden ayrıldı bir süre sonra arkadaş olarak görüşmeye devam ettik yaklaşık 2 yıl falan.Sonra tekrar sevgili olduk.3.ayımızda ayrılık konuşması yaptı.Aslında ikimiz de duygusal boşluktaydık bu yüzden sevgili olduk,senden sogumaya başladım böyle olursa ilgim etrafa yayılır ve sana bunu yaşatmak istemem dedi.Sonra da hüzünlü bir şekilde aslında çok da iyi anlaşıyoruz dedi ve ağlamaya başladı saatlerce ağlaması durmadı ben tabi hiç oralı değildim başta.Git dedi bana ama gitmedim seni böyle bırakamam dedim.Sonra ben de ağlamaya başladım ayrılmayalım o zaman dedim ve barıştık.Sana olan değerimi sevgimi anladım dedi o gün.O günden sonra hiç ayrılık konusu geçmedi aramızda ama duygusal ihtiyaçlarımı karşılamadığını düşünüyorum.2 ay önce anneannemi kaybettim ve bu olaydan 1 hafta sonra 1 saatliğine beni görecekti işten izin almam gereksiz olur 1 saat için dedi.Ben söylendiğim için izin aldı ve biz görüştük o gün de böyle söylediği için pişman olduğunu söyledi.Bunun üstünden çok geçmeden eski sevgilisini instagramdan arattığını gördüm.Yine çok geçmeden yakın kız arkadaşıyla olan sohbetlerini sildiğini gördüm.Yani aslında yanımda olması gerekirken bu sürecimde hep bana olumsuz şeyler yaşattı ve ben Bunları asla kafamdan atamıyorum.Şu ara onu görmek,telefonda konuşmak bile istemiyorum.Sevgim azalmış gibi hatta yok olmuş birden sevgim bitmiş gibi hissediyorum.Ama ayrılığı düşününce de üzülüyorum acaba pişman olur muyum diye sorguluyorum.Aramız bozuk olduğunda uyuyamıyorum benden gidecek mi acaba ayrılacak mıyız korkusuna bürünüyorum.Kafamda saatlerce kuruyorum.Bu işin içinden de çıkamıyorum.Cok garip hissediyorum,boguluyorum.Sanki daha önce yaptığı şeylere olan öfkem dinmemiş ve birikmiş bu yüzden de ondan uzaklaşmışım gibi hissediyorum.Ne yapmam lazım hiç bilmiyorum.Ha bir şey daha var ; anneannemin vefatından 2 hafta sonra bu yakın kız arkadaşıyla görüşme ayarlamış.Bana vakit ayırması gerekirken o arkadaşıyla görüşmeyi tercih etmişti.Hatta sırf kızla buluşmak için Beylikdüzü’nden bagdat caddesine gidecekti.Ben Zeytinburnu’nda oturuyorum buraya gelmeye üşenirken kızın ayağına gidecekti.Bana diyor ki senle buluştuğumuz için onu ektim hep bu hafta sen dolusun ben de onunla buluşma ayarladım diyor.Bir olay daha oldu bu kızla alakalı.Yakın bir erkek arkadaşı var sevgilimin ben de tanıştım ve İstanbul’a geldiğinde haftasonları hep bizle görüşmek ister.Ama bir gün bana söylemeden ikisi haberleşmişler evet tamam olabilir sonuçta onun arkadaşı ama normalde her buluşmalarında ben de olurdum.Hocam bu sefer o kız olacaktı.O kızı çağıracaklarmış.Ben tabi olay çıkarttım ne Bağdat caddesine gitti ne de o gün buluşmaya gidebildi.Bilmiyorum yani aklımda hep bir şüphe var.Ona sorduğumda beni yatıştırıyor senin istemediğin hiçbir şeyi yapmadım diyor.Ama bilmiyorum.Şu anki durumum beni çok boguyor.Bi yandan özledim görmek istiyorum diğer yandan da ondan Nefret ediyorum.Ben bu durumdan nasıl kurtulabilirim hocam.Ayrıca hani hiç sürpriz yapan biri de değil.Senin hoşuna gider sana aldım veya sürpriz yapcam seni şuraya götürcem ya da işte ne bileyim ben geldim evin ordayım asagıya gel gibi şeyler hiç yok.Ona bunu anlattım düşünülmek istiyorum dedim ama görünürde hala bir şey yok.ben işten çıktım param yok bu yüzden olacak ki görüşmemizi haftada 1 E indirdik.Kahve yanında içtiğim sodayı bile lüks sayıyorKi ben ona çok nadirdir hesap ödettiğim.Genelde çalışıyorken ilişkimizi finanse eden bendim.Ondan iyi kazanıyordum çünkü.Ama şu an bana karşı böyle bir şey göremiyorum.Onun da parası yok sıkıntılı dönemden geçiyor ama yani hocam haftada 1 buluşuyoruz onda da kutu kahveye gitmemeliyiz dimi mesela.Kendimi çok yorgun tükenmiş ve depresif hissediyorum.Kısacası imdat yardım cıglıkları:(