Kaygımı nasıl azaltabilirim

Merhaba sevgili danışan,

Derslerle ilgili kaygının bu kadar büyümesi, aslında sadece derslerle ilgili değil; geleceğin tamamı aynı anda omuzlara binmiş gibi hissettiriyor. Zihin, “şu an ne yapacağım?” sorusuyla yetinmeyip hemen ardından “mezun olamazsam ne olur, çalışamazsam ne olur, ya hiçbir şey yolunda gitmezse?” diye ileriye doğru hızla koşuyor. Bu hız, bedeni de peşinden sürüklüyor. Gece uyuyamamak, uyuşmalar yaşamak, sebepsiz gibi görünen korkular bu yüzden ortaya çıkıyor. Beden, zihnin taşıdığı yükü kaldırmakta zorlanıyor.

Yalnızlık hissi de bu noktada derinleşiyor. İnsan çevresinde kişiler olsa bile, bu kadar çok düşünceyle baş başa kaldığında kendini tek başına kalmış gibi hissedebiliyor. Ne yapacağını bilememek, bir yerden başlayamamak, aktivite bulamamak sanki her şey durmuş ama zihin hâlâ çalışıyormuş gibi bir çaresizlik yaratıyor. En küçük olaylarda bile kaygının yükselmesi, artık sistemin sürekli alarmda olduğunun bir işareti. Tehlike gerçekten büyük olduğu için değil, zihin bunu öyle algıladığı için her şey tehdit gibi hissediliyor.

Motivasyonun kısa sürmesi de bir başarısızlık göstergesi değil. Çünkü motivasyon, bu kadar yoğun kaygının içinde uzun süre ayakta kalamıyor. Önce bir toparlanma, bir nefes alma alanı oluşmadan “kendini motive etmeye çalışmak” içten içe daha çok yoruyor. Zihin rahatlamadan keyif almaya çalışmak, susuzken bir şeyler yemeye benziyor; niyet var ama beden ve ruh hazır değil.

Burada yaşanan temel şey, kontrol duygusunun kaybolmuş gibi hissedilmesi. Stres yönetimi elde değilmiş gibi geliyor çünkü gerçekten de şu an ipler zihnin korku tarafında. Ancak bu durum kalıcı bir çöküş değil; daha çok uzun süredir taşınan yüklerin birikmesi. Zihin sürekli geleceği kontrol etmeye çalıştıkça, anın içinden kopuyor. Anın içinden kopuldukça da kaygı daha da güçleniyor.

Bu döngü, yavaşlatılabilir. Her şeyi aynı anda çözmek zorunda kalmadan, geleceğin tamamını bugün taşımadan, küçük alanlar açılarak… Kaygının varlığı bir zayıflık değil; aksine ne kadar önemsediğini, ne kadar sorumluluk hissettiğini gösteriyor. Şu an ihtiyaç olan şey, kendini zorlayarak güçlü olmaya çalışmak değil; bu yükü daha yönetilebilir parçalara ayırabilmek. Zihin yeniden güvenli bir ritim bulduğunda, uyku da, odak da, keyif alma hali de yavaş yavaş geri gelebilir.