Kedimin ölmesinde kendimi çok suçlu hissediyorum
bir erkek kedim vardı bu sabah ellerimde can verdi. bir hafta önce hasta olmuştu iyileştirmiştim fakat tekrardan hasta oldu ve bu sefer başaramadım. 19 yaşımdayım ehliyetim yok, evde babam yok ve annem hastaydı. babam evde olmadığı ve anca bize yetecek kadar paramız olduğu için de veterinere götüremedik. ama ellerimde can çekişerek öldüğünden bunu bir bahane olarak görmüyorum. değil de zaten. veterinere götürebilseydik belki de şu an yaşıyor olcaktı. ölmeden önce yerini hazırlamıştım iki kez yanıma gelmiş yatmıştı o haliyle. ikincisinde zaten altına yapmış, sesine uyandım. acı çekiyordu muhtemelen. normalde kediler öleceklerini anladıklarında sahiplerinden uzaklaşır diye biliyordum, benim oğlum benim yanıma yatmıştı. çok can çekiştiği için benden yardım mı istiyordu? bilmiyorum, tek bildiğim şey şu an artık hayatta değil, biricik oğlum yok artık. şu an hissettiğim üzüntüden dolayı yazım ve imla kurallarına da dikkat edemiyorum, kusuruma bakmayın. o kadar kötü hissediyorum ki bu suçluluk duygusundan asla kurtulamayacakmışım gibi. onun yerine ben ölseydim gibi düşüncelerim yok, extrem bir düşünce olduğunun farkındayım ama aldığım oksijen yetmiyor gibi. yas sürecinde olduğum için suçluluk duygusu normal deniyor ama duyduğum suçluluk öylesine büyük ki gözlerimi kapattığım an o son anları aklıma geliyor, belki de kolayca iyileşeceği bir hastalık yüzünden böyle can vermiş olması zoruma gidiyor. kalbim çok acıyor, benim yüzümden öldü gibi hissediyorum. yetersiz imkanlar yüzünden can vermiş olması daha çok canımı yakıyor. diyebilirsiniz madem bakacak durumunuz yok neden aldınız. mecburduk, zaten bir sahip de bulmuştuk, seviniyorduk güya. daha güzel bir yuva buldu el bebek gül bebek bakılacak diye. bulduğumuz sahip kararından caydığı sıra oğlum da hastalandı. çok büyük değildi yavruluktan henüz daha yeni çıkmıştı. sevilmeyi o kadar çok seviyordu ki bir de tosun gibiydi. böyle bir kedinin öldüğü anda bir deri bir kemik kaldığını görmek bile aklımdan bir saniye bile çıkmıyor. saatlerdir ağlıyorum, gözüme bir damla uyku bile girmedi. ne yapacağımı bilemediğim için buraya yazmak istedim.
💙 Psikologca Geri Bildirimi
Deneyimini daha iyi hale getirebilmemiz için düşüncelerini ve önerilerini bizimle paylaşmak ister misin? Senin geri bildirimlerin bizim için çok değerli! 😊 Geri bildirim göndermek için tıkla.
Bu soru 27 Ocak 2025 11:38 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan,
Öncelikle acınız çok yeniyken kendinizi dürüstlükle ifade etme cesareti gösterdiğiniz için sizi tebrik ediyorum.
Kedinizi bu sabah hastalandığı için kaybettiğinizi ve acaba farklı şeyler olsaydı yaşar mıydı gibi düşünceleriniz olduğunu belirtmişsiniz.
Yaşadığınız sürece ve bu süreçte neler yapabileceğinize birlikte bakalım.
Kedinizle kurduğunuz bağ sonrası ona böyle emek vermişken onu kaybetmenin sizde bıraktığı üzüntüyü anlıyorum, duygularınızı paylaşıyorum.
Bu süreçte ilk yapmanız gereken kendinize zaman tanımanız sevgili danışan. Yaşadığınız tüm duygular, düşünceler normal bu sebeple lütfen kendinizi yıpratmayın.
Görüyorum ki kedinizi çok seviyordunuz ve olan imkanlarınızla ona sevgi dolu bir ortam sağlamışsınız. Kediniz de son anında sizin yanınızda olmayı tercih etmiş. Kedinizi kaybetmeniz üzerine aklınıza gelen tüm düşünceler kabul edilebilir ancak bazı şeylere ne yaparsak yapalım engel olamayız ve ihtimaller üzerine kendimizi yıpratmanın da bir faydası yoktur.
Yasınızı sağlıklı bir şekilde yaşamanız ve hayatınızın geri kalanına yer açmanız için neler yapabileceğinizi konuşmak isterim.
Bundan sonra kedinizle olan güzel anılarınızı düşünmeniz onun anısını yaşamanız sizin süreci daha sağlıklı atlatmanıza yardımcı olabilir. Ayrıca hislerinizi ve düşüncelerinizi buraya yazarak da büyük bir adım attığınızı belirtmek isterim. Yasınızı anlattıkça, paylaştıkça hafifleyebilirsiniz.
Yasınızı yaşarken kediniz için bir anı kutusu yaparak, kedinize bir mektup yazarak kedinize veda edebilirsiniz.
Bu bir süreç ve geçecek sevgili danışan sizden ricam bu süreçte kendinizi bunaltmamanız olacak. Süreç tamamlandığında enerjinizi hayatınızın geri kalanına da vermiş olacaksınız.
Hiç kimse yoktur ki hayatında bir kayıp yaşamamış olsun ve her kayıp bir büyümedir, bir kazanımdır.
Kedinize gösterdiğiniz özen ve sevgiden anlıyorum ki yaşadığınız kayıptan da daha olgun, güçlü çıkacağınızdan şüphem yok.
Umarım cevabım faydalı olmuştur.
Bu süreçte yalnız değilsiniz. Bizlere her zaman yazabilirsiniz.
Sağlıklı günler dilerim.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
💙 Psikologca Geri Bildirimi
Deneyimini daha iyi hale getirebilmemiz için düşüncelerini ve önerilerini bizimle paylaşmak ister misin? Senin geri bildirimlerin bizim için çok değerli! 😊 Geri bildirim göndermek için tıkla.
