Psikoloji

Kendim için yaşamak istiyorum başaramıyorum

Gizli Kullanıcı17 Eylül 2024 11:35

Merhaba ben 6 çocuklu ailenin 4. Çocuğuyum, 5 kızız, 35 yaşındayım, sanki kendim için yaşamıyorum, çocukken de böyleydi, annemle babamın ilişkisi, ve kardeşlerime annelik edinmeye çalışmak, sürekli kendimi feda etme, hala kendime gelemiyorum, yolumu çizemiyorum, iş, evlilik, hayat kurma hiçbirini beceremiyorum, sanki hep yan kişiyim güzelleştirici gibi bunu nasıl aşabilirim kendime odaklanmak istiyorum dert etmemek hiçbi şeyi yüklenmemek ama olmuyo sanki sömürülüyorum sürekli bitkinim kendim için bi şey yapınca suçlu gibi hissediyorum bide sanki kendimi kaale alamıyorum sürekli hazırlıksızım mesela sigara içerim çakmağım yok hep kendim için çabalamadığımı burdan bile anladım

Bu soru 25 Eylül 2024 17:10 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle aile içerisinde her zaman kendinizi ailenin diğer fertlerine adayarak kendinizi ruhen ve bedenen ihmal etmekte olduğunuzu çok iyi anlıyorum. Bahsetmiş olduğunuz aile dinamikleri içerisinde küçük yaşta ebeveyn rolleri üstlenmek, başkalarının sorumluluklarını sizin düşünüyor olmanız kendi ihtiyaçlarınızı göz ardı etmenize neden olmuş olabilir. Kendiniz için bir şeyler yapmak istediğinizde kendinizi suçlu hissediyor olmanız da alışmış olduğunuz düzenin getirileridir.

Zaman zaman kim olduğunuzu sorgulamanız ve içten içe bir kimlik arayışında olmanız çok doğal bir durumdur.

Sevgili danışan, kendi ihtiyaçlarınızı önceliklendirmeniz gerekmektedir. Unutmayınız ki kendi yarasını saramayan, bir başkasının yaralarını da iyileştiremeyecektir. Kendi ihtiyaçlarınızı her daim önceliklendirmek sizi bencil veya kötü biri yapmaz. Kendi ruh ve beden sağlığınızı sağlamak sağlıklı ilişkiler kurmanıza ve özel hayatınız için olumlu adımlar atmanıza yardımcı olur. Bu süreçte minik adımlar ile ilerlemek ve kendinize zaman tanımak önemlidir.

Kendinize zaman ayırmaya başlayınız.

Günün birkaç saatini kendinize ayırmak, kendi sınırlarınızı belirlemek için basit ama etkili bir adımdır.

Ayırmış olduğunuz bu saat dilimlerinde,

Kendi öz değerlendirmenizi yapmak, günlük tutmak, hayal kurmak ve hedefler belirlemek, ilk etapta basit hobiler edinmek ve günlük olarak bu aktiviteleri yapmak kendi benliğinizi farkına varmanızı ve öz şefkat geliştirmenizi sağlayacaktır.

Üzerinizdeki bazı sorumlulukları azaltmalısınız.

Almış olduğunuz sorumlulukların detayına hakim olmamakla birlikte, şunu söyleyebilirim ki zaman zaman aslında sizin sorumluluğunuz olmasa dahi üstlendiğiniz birtakım eylemlerde bulunuyor olabilirsiniz. Bu gibi sorumlulukları üstlendiğinizi düşünüyorsanız bunları yavaş yavaş bırakabilir ve kardeşlerinizin artık bunu tek başlarına üstlenebilecek güce sahip olduklarını söyleyebilirsiniz.

Unutmayınız ki,

Kendinize alan yaratmak, zaman zaman nefes almak ve önceliklerinizi belirlemek sizi bencil biri yapmaz. Bunlar kendinize karşı sorumluluklarınızdır, başkalarının hayatlarına katkıda bulunmak ve sorumluluklarını üstlenmek ise bir tercihtir :)

Bu süreçte bir uzman desteği almanız öz farkındalık kazanmanız ve sınırlar belirlemeniz konusunda yolunuza ışık tutacaktır.

Sağlıklı günler diliyorum.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Mutsuzluk ve isteksizlik

Cocukken babam annemi aldatigi icin yollarını ayırdılar 9 yaşımdan beri baba 3/4 ayda bir goruyodüm ve evde hic durmak istemezdim sürekli dışarda gezip kafamı dağıtırdımama 22 yaşına gelınce sorunlar aile problemleri baya büyüdü ve panik atak gecirmeye başladım sorunlar artınca epilesi nöbeti geçirmeye başladım ve sinili agrasif oldum sağ bacak sağ kolumu kulanamıyodum tükenmistim hiç bisey beni mutlu etmiyor du hic arkadaşim yok çünkü etrafımdaki ınsanlar beni cok yargılıyodu kendin yapıyosun herşey kafada bitiyor diyorlardı zamanla herkesi sildim cok mutsuz icine kapanık biri oldum kolumda sorun olduğu icin yazı yazamıyodum bu beni daha çok kotu etkiliyodu cunku hayalerım vardı hedefim üniversite kazanmaktı ama bırakmak zorunda kaldım sağlığım el vermiyordu bu beni cok üzüyordu psikiyatri iacları kullanmaya başladım bi nebze olsun sinirimi ve mutsuzluğumu bastırıyodu kafamı dağıtmak icin hersey yaptım ama bi ile yaramıyor cok yoruldum normal insan gibi olmak istiyorum bir işe başlamıştım ve iylesmistim ama taki patronum bana bağırıp mobing uyguladıgınıda tekrar kafaya takma bayılmalar ve nöbetlerim başladı ve işten çıkmak zorunda kaldım yine icimr kapandım ilaclarımın dozunu artırdım oda işe yaramadı ailem hergun bayıldığım icin dışarı cıkmama izin vermiyordu bu beni daha kötü etkiliyodu hergün evdeyim kafamı dağıtacak hiç bisey yoktu kafamdaki ses susmuyor sürekli pis suret görüyorum bana yardım edin neden sürekli mutsuz isteksiz biriyim sabaha kadar yaramıyorum neden boyle