kendim olmaktan çok korkuyorum ve neşeli olamıyorum bunun sebebi nedir acaba

Öncelikle Merhabalar,

Okuduğumda, aslında iç dünyanızda çok güçlü bir çelişki yaşadığınızı fark ettim ; bir yanınız gülmek, eğlenmek, samimi olmak isterken, diğer yanınız bunun sonucunda reddedilmekten ya da sevilmemekten korkuyor. Bazen insanın içinde çok doğal, çok canlı bir taraf vardır; gülmek, paylaşmak ve içinden geldiği gibi davranmak ister. Ama aynı zamanda bu tarafı ortaya çıkarmakla ilgili derin bir çekince hisseder. Siz de tam da bu noktada sıkışıp kalıyor gibisiniz. Gülmekten hoşlanıyor, insanlarla bağ kurmak istiyorsunuz; fakat zihninizde beliren “ya yanlış anlaşılırsa, ya beni sevmekten vazgeçerlerse” düşüncesi sizi durduruyor. Böyle olunca da çoğu zaman kendinizi sahnedeymiş gibi, rol yapıyormuş gibi hissetmeniz çok anlaşılır hale geliyor.

Bu durumun temelinde çoğu zaman reddedilme, dışlanma ya da eleştirilme ihtimaline karşı geliştirilmiş bir koruma vardır. Belki geçmişte yaşadığınız bazı deneyimler, size “fazla doğal olursam risk alırım” mesajını yüklemiş olabilir. Zihniniz de sizi korumak için, her adımınızı kontrol etmeye çalışıyor. İşte bu yüzden gülüşünüzü bastırıyor, fikirlerinizi geri planda tutuyor, karşınızdaki kişilerin üzülmemesi ya da sizi yanlış anlamaması için kendi doğallığınızı törpülüyorsunuz. Ancak bu sürekli denetim hali, zamanla zihninizi ve bedeninizi çok yoruyor.

Yakın arkadaşlarınıza karşı daha rahat olabilmeniz aslında çok kıymetli bir işaret. Çünkü bu, doğallığınızla da sevilebilir olduğunuzu kanıtlıyor. Aslında bu durum ; zihninizin daha geniş ortamlarda “fazla riskli” gördüğü bu doğallığı dışarıya taşıyamaması. Burada yapabileceğiniz şeylerden biri, küçük adımlarla güven alanınızı genişletmek. Mesela bir ortamda sadece kısa bir yorum yapmak, birine kendi fikrinizi nazikçe ifade etmek ya da sizi güldüren bir detayı paylaşmak gibi. Bu küçük riskler, zihninizin inşa ettiği olumsuz senaryolarla gerçek hayat arasındaki farkı fark etmenizi sağlar. Bunun yanında kendinize şu soruları da sorabilirsiniz: “Şu an sakladığım düşünceyi paylaşırsam en kötü ne olur?” ve “Bu gerçekten katlanamayacağım bir sonuç mu?” Çoğu zaman zihnimiz, reddedilme ihtimalini olduğundan çok daha büyük bir tehlike gibi algılar. Ama siz adım adım deneyimledikçe, bu korkuların sandığınız kadar yıkıcı olmadığını göreceksiniz.

Unutmayın, birey her ortamda herkes tarafından sevilmeyebilir. Aslında bizi özel kılan şey, farklılıklarımız ve özgünlüğümüzdür. Samimiyet, tam da bu farklılıklara rağmen kurulabilen bağlardır. Siz olduğunuzda, yani gülüşünüzü saklamadığınızda ve fikirlerinizi bastırmadığınızda da değerli ve sevilebilir birisiniz. Bu süreçte kendinize şefkatle yaklaşmanız çok önemli. Doğallığınızı hayatınıza taşımak zaman alabilir ama bu yolculukta attığınız her küçük adım kıymetlidir. İçinizdeki gülümsemeyi ve samimiyeti daha fazla saklamak zorunda değilsiniz; çünkü gerçek bağlar tam da oradan doğuyor. Bu süreçte kendinize sabırlı davranın. Adım adım, küçük risklerle doğallığınızı sosyal hayatınıza taşıyabilirsiniz. İçinizdeki sıcak ve samimi tarafı bastırmak zorunda değilsiniz; aksine, tam da bu tarafınız sizi özel ve sevilir kılıyor. Her küçük adım, hem kendinizi tanımanıza hem de gerçek bağlar kurmanıza yardımcı olacak.

Sevgiyle Kalın,

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu