Psikoloji

Kendime karşı davranışlarımı nasıl düzeltebilirim?

Gizli Kullanıcı8 Ocak 2025 21:27

Merhabalar öncelikle ben uzun bir süredir kendi üzerimde çalışıyorum kendimi yeni tanımaya başladım aslinda dışarıya yansıttığım kişiliğimle içimde yapmak istediğim şeyler çok farklıymış ben kimsenin kendimin bile tanımadığı biriymişim bunu anladım düzeltmeye çalışıyorum bunları ailemle ilgili çocukluktan kadar sayısız travmalar manipülasyonlar vardı mükemmeliyetçi insanlar büyüttü beni maalesef ve benim iç sesim sürekli bana hakaret eden söven birseydi bunun yanlış olduğunu anladım kendime şefkatli davranmam gerektiğini öğrendim içimdeki ses bu sefer sustu ve konuşmamaya başladı ama tam tersi konuşmak istiyorum ben içimdeki çocuk saf tertemiz halimle iletişim kurmak iyi geliyor bana ama yapamıyorum kendimi sevmeye çalışıyorum güzel ortamlar yaratıyorum meditasyon yoga yapıyorum ama sanki bunları bana biri zorla yaptırıyormuş gibi hissediyorum ve bitirip kacmak istiyorum kendimden kaçıyorum kafamdaki sorulardan dış dünyadan kaçıyorum hayal dünyasında yaşamaya alışmış gibiyim konfor alanımdan çıkmak zor geliyor planlıyorum ama uygulayamiyorum neler yapmalıyım çok endişeli kaygiliyim

Bu soru 9 Ocak 2025 00:04 tarihinde Psikolog Meliha İrem Ergin tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan!


Öncelikle yaşadıklarınızı fark ederek, bu konuda çözüm arayışına girmeniz çok kıymetli bir adım. Kendinizi tanımaya ve anlamaya başlamak, iyileşme yolunda temel bir basamaktır. Çocukluktan gelen travmalar, manipülasyonlar ve mükemmeliyetçi bir çevrede büyüme, bireyin iç dünyasında derin yaralar bırakabilir. Bu tür deneyimler, bireyin kendine yönelik algısını olumsuz etkileyebilir ve kendini sürekli eleştiren bir iç sesin oluşmasına neden olabilir. Ancak, sizin bu iç sesi fark edip susturabilmiş olmanız büyük bir başarı ve bu noktada kendinizi takdir etmeniz gerekiyor.


Çocukluk döneminden itibaren mükemmeliyetçilikle kuşatılmış bir ortamda büyümek, genellikle bireyin kendisine yönelik beklentilerini yükseltmesine ve bu beklentilere ulaşamadığında kendisini yetersiz ya da değersiz hissetmesine yol açar. Sıklıkla "kendini yeren" bir iç ses, bir tür savunma mekanizması olarak gelişmiş olabilir; bu ses, belki de başkalarından gelebilecek eleştirileri önce sizin kendinize yöneltmenizi sağlamış, böylece dışarıdan gelecek olası saldırılardan korunmayı amaçlamış olabilir. Ancak, bunun uzun vadede sağlıklı bir yaklaşım olmadığı açıktır. Bu iç sesin yerini şefkatli bir iç diyaloğa bırakması, sizin için bir dönüm noktası olmuştur. Ancak, bu yeni sesi güçlendirmek ve içsel çocuğunuzla iletişimi artırmak biraz daha zaman alabilir.


Yoga ve meditasyon gibi aktivitelerle kendinize alan yaratmanız, oldukça sağlıklı bir çabadır. Ancak, bu aktivitelerin bir zorunluluk gibi gelmesi, kendinizle olan bağınızın hala tam olarak kurulmadığını gösterebilir. Bu noktada, bu aktivitelerin sizin için ne anlama geldiğini sorgulamak faydalı olabilir. Sizi rahatlatan ve keyif veren başka aktiviteler belirlemek de yararlı olabilir. Örneğin, doğada zaman geçirmek, yaratıcı bir hobi edinmek, günlük yazmak ya da sevdiğiniz bir sanat dalıyla ilgilenmek gibi faaliyetler, kendinizi daha özgür ve rahat hissetmenize yardımcı olabilir.


Konfor alanından çıkmanın zor gelmesi, çok yaygın bir durumdur. Kaygılı zihinler genellikle bilinmeyenle karşılaşmaktan kaçınır ve kendini korumak için tanıdık bir alanda kalmayı tercih eder. Ancak, büyüme ve değişim, genellikle bu konfor alanının dışında gerçekleşir. Burada önemli olan, büyük değişiklikler yerine küçük, yönetilebilir hedefler belirlemektir. Örneğin, gününüzde yalnızca 10 dakikalık yeni bir rutin oluşturmak, daha büyük adımlara hazırlık yapmanızı sağlayabilir. Bu küçük başarılar birikerek daha büyük hedeflere ulaşmanız için motivasyon kaynağı olacaktır.


Kaygılarınız ve endişeleriniz üzerinde çalışırken, duygularınızı bastırmak yerine kabul etmeye çalışın. Kendinize şu mesajı verin: “Kaygı hissetmek doğaldır; ben bu duyguyla başa çıkabilirim.” Bu noktada, profesyonel bir destek almanız süreci daha da kolaylaştırabilir.


Son olarak, şunu unutmayın: Kendinizi sevmek bir anda gerçekleşen bir durum değildir. Bu, kendinize göstereceğiniz şefkat, sabır ve anlayışla adım adım inşa edilir. Yolculuğunuzda atacağınız her adımın kıymetli olduğunu ve kendinizi keşfetmek için doğru yolda olduğunuzu kendinize hatırlatın. Bu süreci bir yük değil, bir fırsat olarak görmeye çalışın. Umarım açıklamalarım yeterli ve faydalı olmuştur, geri bildirimleriniz benim için değerli, şimdilik hoşçakalım!


-Sevgiler, Psikolog Meliha İrem Ergin

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bu bunalım ve kaygı hissini nasıl hafifletebilirim?

Üniversiteden yeni mezun oldum ve annem, babam 2 ablam ve 1 erkek kardeşimle birlikte yaşıyorum. Evimizin küçüklüğü ve kalabalıklığından ötürü çok boğuluyorum, kendime ayıracak, kendimle ilgilenecek yerim ve zamanım olmuyor, kendime ait bir odam bile yok yalnız kalmam, kendimi iyi hissettirecek bir şeyler yapmam imkansız gibi. Evde herhangi bir şey yapmak benim için çok zor. Ailem çok baskıcı ve muhafazakar olarak tabir edilen bir aile ama ben bu şekilde yaşamak istemiyorum ve ailemin bu tavırları da beni çok boğuyor. Üniversitede ayrı şehirde okuyordum o zaman istediğimi giyip istediğim saatte dışarı çıkabiliyordum, arkadaşlarım vardı, mutluydum ama şimdi bunların hiçbiri yok. Okurken az kaldı okula gittiğimde rahatlayacağım diye düşünüyordum ama şimdi sonsuza kadar bu eve hapsolmuş gibi hissediyorum. Ablamlardan birine OKB teşhisi koyuldu. Erkek kardeşim de ergenlik döneminde olduğu için bazen her şeyi idare etmeye çalışmak beni güçsüz duruma düşürüyor. Bazen nefes almak bile zor geliyor. Geleceğim ve ne yapmak istediğim hakkında çok kaygılanıyorum çünkü ne istediğimi bilmiyorum. Okuduğum bölümü isteyerek okumadım ve şimdi de bu bölümle ilgili bir meslek yapmak istiyor muyum bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Üniversiteden eve döndüğümden beri mutlu hissedemiyorum, tam iyi bir gün geçirdim derken akşamına evde bir kavga bir tartışma oluyor ve bütün günüm berbat oluyor. Bu evden kurtulmak için bir şeyler yapmak istiyorum, uzak bir yerde işe girmek, başka bir şehre taşınmak ama bunun için motive olamıyorum. Beni heyecanlandıran, bu konuda çalışmaya iten hiçbir şey bulamıyorum. Aklıma hep geçmişte yaşadığım kötü olumsuz anılarım geliyor ve iyice dibe batıyorum. Her gün aynı iğrenç güne uyanıyorum. Son zamanlarda bu duygularım iyice yoğunlaştı ve ne yapacağımı bilmiyorum. Çok mutsuz çok umutsuz hissediyorum her şeye karşı. Hiçbir şeye hevesim kalmadı, gerçi gerçekleşmeyeceğini bildiğim için artık bir şeylere heves etmeyi, hayal kurmayı da bıraktım. Ne hayali kursam neye heves etsem kursağımda kalıyor. Normalde bir şeyler yemeden duramam ama artık canım hiçbir şey istemiyor, ne yemek ne bir şeyler yapmak. Bunun normal olmadığını bilmek de canımı sıkıyor, ne yapacağımı bilememek de.