Kendime karşı nasıl daha iyi olabilirim?
Kendimi sevmiyorum. Hiç sevmiyorum hem de. Kendimi çok çirkin buluyorum. Hiç özgüvenim yok. Dışarı çıkarken neredeyse ağlayacak kadar stresleniyorum. Bunu aileme çaktırmamak için içime atıyorum ve bazen bu bana kötü bir şekilde geri dönüyor. Parlıyorum yani ağlıyorum. Şiddetli bir şekilde. İnsanlara bakarken bile kendimi kötü hissediyorum. Hayat bana çok korkutucu geliyor. Daha doğrusu insanalar. Ben tesettürlüyüm ve bu düşüncelerin tesettürle ilgi olduğunu düşünüp açılmaya çalışmıştım. Hâlâ da bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Aileme söylediğim de net bir şekilde reddetmişlerdi. Sonra kapalı bir şekilde kendimi sevmeye çalıştım ama yapamadım. Bakım yapıp kendimi iyi hissettirmek istemiştim ama annem bir işe yaramayacağını söyleyerek kızmıştı. Bilmiyorum nasıl kurtulacağım bu nefretten?
- Paylaş:
merhaba sevgili danışan,
Size çirkin olduğunuzu hissettiren şeyler neler?
İnsanlarla, çirkin hissetmenizin ilişkisi neler?
Tesettürlü olmanızın sizin çirkin hissetmenizle nasıl bir ilişkisi var?
Tesettürde olduğunuzda kendinizi olduğunuz gibi görmemekte misiniz?
Hayatın size korkutucu geldiği yerler nereler, hangi bağlamlarda korkutucu buluyorsunuz?
Açılırsanız hayatınızda neler değişir, kendinizi algılayış biçiminizde neler farklılaşır? Bunu evde öncesinde deneyebilir misiniz? Örneğin evde dışarı çıkar gibi tesettürlü olmadan giyinmek? Role play yapabilir misiniz, böylelikle kararınızı hayatınıza geçirmeden önce bir ön izleme yapabilirsiniz.
Ayrıca yukarıdaki tüm soruları bir kağıda yazıp cevaplayabilirseniz zihninizdeki soyut düşünceleri somutlaştırıp daha görünür hale getirebilirsiniz.
Bir de size çirkin olduğunuzu söyleyen o iç sesiniz kime ait sizce? Kimin sesine benziyor? Bu gerçekten kendi sesiniz mi yoksa siz dışardan, başka birinden böyle şeyler duydunuz mu? Bu ses tanıdık mı?
Kaç yaşınızda olduğunuzu bilmiyorum fakat eğer kendi kararlarınızı kendiniz alabilecek yaştaysanız sınırlarınızı belirlemek ve ailenizle açık bir iletişim kurabilmek bu konuda yardımcı olabilir. Açık iletişim kurabilmek için sandviç tekniğinden yararlanabilirsiniz. sandviç düşünün ekmekleri olan ve arasında bir malzeme olan. En üstteki ekmeğiniz karşı tarafın olumlu özelliklerinin olduğunu, onu anladığınızı belirten cümleler; malzeme ise asıl vermek istediğiniz mesajı sen diliyle değil ben diliyle vermek istediğiniz mesajı vermek (ben dili demek kendi duygu ve düşüncelerinizi belirtmek: ben böyle hissettim bu noktada doğru fakat sen bana böyle hissettirdin demek yanlış); en sonunda da yine ekmek kullanıp, karşı tarafın olumlu yanları ve onu anladığınızı ifade eden cümleler. İşte sandviçimiz hazır…
Ek olarak bir insanı değerlendirebilmemiz için o insanı 7/24 gözümüzü kırpmadan değerlendirmeliyiz der İona Kuçuradi. Dolayısıyla “insanlar” bizi değerlendirmeye çalışsa da (çirkin ya da güzel deseler de) bizi doğru değerlendirebilen tek kişi kendimizizdir. Çünkü sadece biz 7/24 gözümüzü kırpmadan kendimizi izleyebiliriz…
Ayrıca zihninizden geçen olumsuz düşünceler ve kendinizi algılayış biçiminize hayattaki en sevdiğiniz insan sahip olsaydı ona neler söylerdiniz? Ona da bu şekilde, belki daha az şefkat göstererek yaklaşır mıydınız? Ona söyleyeceklerinizi de bir kağıda yazıp, kendinize söylemeniz gerektiğini düşündüğünüz yerde çıkarıp söylemek belki kendinize şefkat göstermeniz için yardımcı olabilir...
Bu yazı size sadece bir bakış açısı sunmaktadır, terapi ile ilişkisi yoktur. Söylenilen teknikler ise doğru iletişim kurabilmek içindir. Hayatınıza entegre etmedikçe bu teknikler oturmayabilir. Dilerseniz sandviç tekniğini kendiniz de araştırabilir, internette kolaylıkla bulabilirsiniz.
Sevgiler...
