Kendime nasıl daha iyi davranırım? Basit şeyler bile beni niye zorluyor?

Merhaba sevgili danışan,

Her şeyin size ağır geldiğini, yoğun bir stres yaşadığınızı hatta bu stresin davranışsal ve fiziksel olarak artık size zarar vermeye başladığından, düzeninizin bozulduğundan bahsettiğinizi görüyorum. Bazıları için çok basit konular bir başkaları için devasa bir problem gibi gelebilir. Aslında tam da şu anda “Basit şeyleri yapmak bile zor geliyor” derken tükenmişlik yüzünden kendinize karşı öfkeli olabileceğinizi de hissettim. Böyle zamanlarda insan, kendine iyi davranmayı da, kendini sevmeyi de unutur. Çünkü zihin hep şunu fısıldar: “Sen zaten yapamıyorsun, neye yarar ki…” Belki sizde de buna benzer bir iç ses var, değil mi?

Saç koparmaktan bahsetmiştiniz. Stresin insan fizyolojisinde birbirinden farklı kendini yansıtma biçimi vardır: kabus görmek, diş-çene sıkmak, egzama problemleri, mide rahatsızlıkları, yoğun baş ağrısı, tırnak yeme, saç koparma… vb. Aslında kontrolü elden kaybetmiş sayılmazsınız, bedeniniz stresini atabilmek için bu yola başvurmuş. Baş edemeyen, kötü biri değil; çok yorgun biri görüyorum…

Kalabalık içindeyken bile yalnız hissettiğinizden bahsetmişsiniz. Anlaşılmadığınızı hissettiğiniz oluyor mu? Veya zaten anlaşılmayacağınızı bilerek içinize kapanmış olabilir misiniz? Bu ve benzeri düşüncelerden dolayı insan kendini toplumdan geri çekebiliyor, “kimse bana tam ulaşamıyor” duygusu büyüyor.

İnsanlara karşı bir güven probleminiz, kırılmaktan korktuğunuzu düşündürdü bana aşık olmaktan korkmanız. Acaba insanları, hayatı “tehlikeli” olarak kodlamış olabilir misiniz zihninizde? Sizi aştan, sevgiden uzaklaştıran deneyimleriniz olmuş olabilir mi?

İnsan olumsuzluğa çok kolay kapılıp gidebilir ama olumlu duyguları yakalayıp sürdürmek biraz daha zordur. Zihnimiz konuştuklarımızdan, hayatı yaşayış biçimimizden, çevremizdeki insanlardan, uyku düzenimizden, daha pek çok nedenden kolaylıkla etkilenebilir. Düşünceleri değiştirmek de zor ama etkili bir yöntemdir. 

“Nereden toparlanmaya başlayacağım?” diye sorduğunuzun farkındayım. Bunun için yaşadıklarınızı da göz önünde bulundurarak bir kaç adımdan bahsetmek isterim:

1. Kendinize nasıl davrandığınızı fark etmeye başlayın. Siz eğer kendinize şefkatli davranmaz ve değersiz görürseniz, hayattan da aynı karşılığı almaya devam edersiniz. Dünyadaki hatta evrendeki her bir canlı, her bir nesne bir enerji taşır. Sizin yaydığınız enerji de ne kadar olumsuz olursa o kadar çok olumsuzluğu da kendinize çekmiş olursunuz. Mesela bir işi ertelediğinizde, hemen “Yine beceremedim” mi diyorsunuz? O an, cümleyi şöyle değiştirmeyi deneyin: “Bugün zorlandım, demek ki enerjim az. Yarın küçük bir parçasını deneyeceğim.” Bu, basit görünen ama beyni yavaş yavaş yeniden eğiten bir adım.
2. Duyguyu fark etmek için kendi kendinize bunu yansıtmaya çalışmak da önemli bir adımdır. Saç koparmaya başladığınızı fark ettiğinizde bundan kaçınmak yerine önce bekleyin ve o anda ne hissettiğinizi belirleyin. Örneğin “Şu anda sanırım çok gerginim” deyin. Elinize sizi meşgul edecek bir stres topu veya bir kalem alarak bedeninizin atmak istediği enerjiyi daha doğru bir yöne yönlendirmeyi deneyin. Ve olumsuz hisler geldiğinde o anda sizin neyi tetiklediğini de fark etmeyi deneyebilirsiniz.
3. Her gün için kendinize ufacık bir hedef koyabilirsiniz. Yalnızca size özel, sizi mutlu edeceğinden emin olduğunuz bir şeyi yapmayı deneyin. Bu sevdiğiniz bir müzik eşliğinde 10 dakikalık bir yürüyüş, sevdiğiniz bir diş macunuyla dişlerinizi fırçalamak, sevdiğiniz bir tatlıyı yemek, sevdiğiniz bir kokuyu sıkmak ve bunları yaparken sadece o ana odaklanmak. Kendinize bunlardan birini yaptıktan sonra “Bugün kendim için bir şey yaptım” deyin.

Bu gece ya da bu hafta için küçük bir öneri: Yatmadan önce 3 dakika boyunca sadece şunu yazmayı deneyin: “Bugün beni en çok yoran neydi?” ve “Bugün kendim için küçücük de olsa ne yaptım?” Bunları yazarken kendinizi yargılamadan, sadece gözlem yapar gibi bakmaya çalışın.

Bütün bu yaşadığınız olumsuzlukları burada dile getirmek büyük bir adımdır, bunun için kendinize sımsıkı sarılın. Zaten “kendimi nasıl sevebilirim?” diye sormanız bile, içinizde hâlâ yaşayan, iyileşmek isteyen güçlü bir parça olduğunu gösteriyor. 

Sevgilerimle,

Uzm. Psk. Gizem YILDIRIM