Psikoloji

Kendime nasıl iyi gelirim?

Gizli Kullanıcı10 Ağustos 2024 19:59

İşsizim okuduğum bölümü istemeyerek okudum zaten insanlar dalga geçer gibi konuşuyor okuduğum bölümle ilgili iş bulamıyorum insanların her dediklerini o kadar çok takıyorum ki onlar hep beni başarılı bilsinler iyi yerde olduğumu düşünsünler istiyorum evet bu çok saçma ama böyle olsun istiyorum hayatım hep başarısızliklarla dolu şöyle düşününce evet şunda iyiyim diyebileceğim birşeyim yok maalesef bir yerden başlamak istiyorum bir seylere tutunmak istiyorum kendime yetebilmek için ama bu saçma düşüncem beni insanlardan uzaklaştırıyor okulla okuduğum bölümle işle ilgili birşey sormasinlar diye herkesten uzak durmaya çalışıyorum utanıyorum aslında çünkü insanlar öyle tepkiler veriyor ki cevap veresim gelmiyor. Diğer bir konu ise ilişkimle alakalı yaklaşık 2 yıldır uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum ilk başlarda herşey çok güzeldi ilk yüzyüze görüştüğümüzde de herşey çok güzeldi zaman geçtikte bana karşı davranışları değişti sevdiğini hissetmiyorum defalarca ortada bir sebep yokken uzaklaşıyoruz bir ara işle ilgili problemleri vardı ama herşeyi bize bana yansıtıyordu bana soğuk yapıyor veya tersliyordu şimdi aynı şehirde yaşıyoruz yine ortada bir sebep yokken uzaklaşıyoruz sorduğum her soruya bilmiyorum diye cevap veriyor niye böyle yapıyor anlam veremiyorum gerçekten nasıl davranacağımi bilmiyorum şimdi konuşmuyoruz en son tartışmamız böyle oldu .

Bu soru 11 Ağustos 2024 08:59 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, diğer insanların söylemleri ve size karşı tutumlarından kaynaklı kendinizle ilgili olumsuz yargılamalara sahip olduğunuzu düşünmekteyim. Burada kendinize karşı yargılayıcı olmamakta fayda vardır, işsiz olma durumunuzu beraber değerlendirebiliriz.

işsiz olmanızı okuduğunuz bölümle ilişkilendirdiğinizi görüyorum, bu sorumluluğu kendi üzerinize aldığınızda durumun tamamen sizinle ilgili olduğunu düşünebilirsiniz, oysaki sizin durumunuzda olan milyonlarca insan var bu insanların hepsine başarısız ve yanlış karar veren insanlar diyebilir miyiz ? düşüncelerinizde esnek ve makul olun. İşsizlik durumunuz sizden bağımsız olarak içinde bulunduğunuz ülkenin koşulları, yaşadığınız şehirdeki iş bulma olanakları, iş hayatına girişteki diğer faktörler (torpiller vs.) oldukça etkilidir. Gördüğünüz gibi içinde bulunduğunuz durumun %100 sizinle ilgili olmadığını fark ettikten sonra sizinle ilgili olan kısımla alakalı neler yapabileceğinizi düşünün:

Kendi mesleğinizle ilgili iş bulmada yararlı olabilecek deneyimleri sorgulayın: bunu Linkedİn gibi iş bulma platformları üzerinden yapabilirsiniz.

Birçok insan kendi mesleğini yapamıyor ancak iş yaşamında var olabiliyorlar, alternatifler üretin, farklı kazanç yöntemleri ve meslekleri düşünebilirsiniz.

İş bulamadığınız dönemde arayışlarınıza devam ederken aynı zamanda farklı aktiviteler yapmaya çalışın, yaşamınız iş bulma çerçevesi içinde sıkışıp kalmasın.

Partnerinizle ilgili olan kısımda ise sevgi görmediğinizi düşünüyorsunuz bu düşüncenin kanıtlarını ve anti kanıtlarını sorgulayın, düşüncelerinizin sizinle ilgili olan kısımlarıyla farkındalık oluşturun, sizde var olabilecek güven problemleri, ayrılma kaygılarının varlığını sorgulayın. Hislerinizi karşı tarafla paylaşmaktan çekinmeyin ancak bunu yargılayıcı cümlelerde değil, senli cümleler yerine benli cümleler kullanın; sen sevmiyorsun değil, ben senin sevgini hissedemiyorum gibi. Karşı taraftan iletişim kurma taleplerinize karşılık gelmemesi ve bilmiyorumlarla geçiştirilmek oldukça kafa karıştırıcı ve yıpratıcıdır, partnerinizden davranışlarıyla ilgili nedenleri isteyin ve üzerine çözümlerinizi konuşmayı deneyebilirsiniz.

iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu.Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari.Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum.Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim.Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok ...(ismim) seni birakmisti yok ...(ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem ...(ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak.Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor.Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor.Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.