Kendime zaman ayıramıyorum
dedemi yeni kaybettik bir anne rolünü almış gibiyim dayım boşandı onun kızına bakıyorum evin temizliği yemeği bana bakıyor çünkü annem abime yardım ediyor araba yıkamaya anneannemi ben düşünüyorum temizliğini bulaşığını dedem öldükten sonra 40 gün orda kaldım halam da öyle beni çağırıyor birlikte iş yapıyoruz bazen arkadaşlarıma ve kendime bile vakit ayıramıyorum dün ağladım ben çok ince düşünmeme rağmen haksızlık edildiğini düşünüyorum kulağımı deldirdim teyzem bana dedi ki ihtiyacım yokmuş ve niye deldirmişim bende genç bir kızım heveslendim ama büyüğüm diye birşey denmiyor
Bu soru 3 Eylül 2024 14:22 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Selamlar sevgili danışan, öncelikle yaşadıklarınız ve yaşamaya devam ettikleriniz sebebiyle bu konuda kötü hissetmeniz , zorlu süreçler geçirmeniz çok normal. Evin tüm dertlerini yüklenmek, kendinize zaman ayıramamak psikolojik ve fiziksel olarak zorlayıcı olacaktır. Kendi ihtiyaç ve sorumluluklarınıza dikkat etmek , kendi sağlığınızı ve iyi halinizi korumak bu süreçte iyi olacaktır.
Aile fertleriyle açık ve dürüst bir şekilde hislerinizi, duygularınızı paylaşmak onları da aynı şekilde yargılayıcı olmadan dinlemek faydalı olacaktır.
Aile bireyleri bir araya gelip bu konuda paylaşım yapmalı ve durum değerlendirilmelidir. Ailenizle bu konuda bir plan yapmak istediğinizi, kendinizle ilgilenemediğinizi , psikolojik olarak iyi hissetmediğinizi dile getirebilir ve yardımcı olmaları için ricada bulunabilirsiniz.
Önceliklerinizi belirlemek ve sınırlarınızı çizmek bu süreçte sizin için daha faydalı olacaktır.
Hayatınızda sizin için en önemli konuların, durumların ne olduğunu belirlemeli ve bunun dışındaki işlere biraz daha az zaman ayırmayı deneyimlemelisiniz.
Aile fertlerinden yardım istemekten çekinmeyin, bu zorlayıcı durum sizi olumsuz bir psikolojiye soktuğunda zaten onlar içinde faydalı olmanızın daha az ihtimale düştüğünü anlatın. Önce kendimle ilgilenebilmeliyim ki sizinle de aynı pozitiflikle ilgilenebileyim düşüncesini onlara sunun.
Zamanınızı yönetme konusunda planlı olmanız biraz daha sizi rahatlatabilir. Kendi ihtiyaçlarınıza öncelik verdiğiniz bir plan listesi oluşturun. Günlük veya haftalık olabilir. Daha sonra geri kalan aile içi işlere, ev için edeceğiniz yardımlara göre bir çizelge belirleyin. Ve bunların arasında küçük molalar vermeyi ihmal etmeyin.
Kendinize ayıramadığınız her vakit için hem kendinizi hem de ailenizi suçlayabilirsiniz. Bu suçluluk hissi başka bir davranışla dışarı çıkabilir, sosyal ilişkilerde bozulma yaşayabilirsiniz. Yine başta bahsettiğim gibi bunun ilk adımı açıkça ve dürüstçe duygularınızdan ve yaşadıklarınızdan bahsetmek olacaktır.
Kendinize ayırdığınız zamanda sağlığınız, kişisel bakımınız, kişisel gelişiminiz ve hobilerinize vakit ayırmalısınız. Bu molalarda ayırdığınız zaman zorunlu olan işleri yapma açısından sizi motive edecektir.
Aile fertleri bu durumu anlamamakta ve sizi desteklememek konusunda dirayetliyse aile terapisine gitmeyi önerebilirsiniz. Bu terapi sürecinin hem yaşanan travma konusunda hem de aile içi görev paylaşımı, duyguların aktarımı ile ilgili faydalı bir süreç olacağını anlatabilirsiniz.
Aile bu durumu desteklemiyor ise kendiniz için bir terapist arayışına geçebilirsiniz. Bir uzmanın ışığında psikolojik sağlamlığınızı korumak ve sürdürmek size faydalı gelebilir.
Bu tür süreçleri yönetmek zaman alabilir ve zorlayıcı olabilir. Burda dikkat etmeniz gereken en önemli husus kendi psikolojik sağlamlığınızı korumaktır. Sınırlarınızı belirleyin, bunun için kendinizi suçlamayın ve önceliklerinizi belirleyin. Ebeveyn olan siz değilsiniz ,kendi çocuk,torun,kardeş konumunuzda ki şekilde davranmaktan çekinmeyin. Umarım cevabım faydalı olmuştur.
Sevgiyle kalın.
Uzm.Psk. Berfin Sönmez
