İletişim

Kendimi anlayamıyorum, nasıl anarım?

Gizli Kullanıcı13 Ekim 2024 20:22

bir ilişki içerisindeyim ve ne zaman kendimi anlatmak istesem bir şekilde hep kendimi suçlu buluyorum. hep bir şekilde kendimi sorgularken buluyorum. sen öyle yaptığın için öyle oldu, sen izin verdin, senin suçun vs.vs. haklı da olsam asla bunu ne karşı tarafa ne de kendime kabul ettiremiyorum. hep bir şekilde bende kalıyor olaylar. kendimi nasıl seveceğimi, nasıl değer vereceğimi bilemiyorum.

Bu soru 22 Ekim 2024 13:08 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle yaşamakta olduğunuz bu zorlayıcı süreci çok iyi anladığımı belirtmek isterim. İlişkilerde zaman zaman kendimizi suçlayabiliriz, bu oldukça doğaldır. Ancak devamlı olarak kendinizi suçlamanız ve partnerinize karşı hakkınızı savunamıyor olmanız öz şefkat ve iletişim kurma konusunda kendinizi geliştirmeniz gerektiğini gösteriyor.

İlk olarak bu süreçte kendinize zaman tanımalı ve iyileşmenin bir süreç olduğunu kabul etmelisiniz.

Duygularınızı ifade etme konusunda kendinizi geliştirmek için önce duygularınızı tanımanız gerekli.

Bu nedenle duygularınızı tanıyabilmek, anlamlandırabilmek ve ifade gücünüzü geliştirebilmek adına bir defter edinebilir ve zihninizdeki karmaşayı kelimelere dökebilirsiniz.

Özellikle kendinizi suçladığınız konularda ''kendimi suçlamama neden olan şey ne? Gerçekten bu konu hakkında ne düşünüyorum? Neler hissediyorum? Bir arkadaşım bunu benimle paylaşmış olsa ona ne söylerdim? '' gibi soruları kendinize sorarak farkındalığınızı geliştirebilirsiniz.

Sevgili danışan, iç sesiniz size devamlı olarak olumsuz cümleler söylüyor ve kaygınızı tetikliyor gibi görünüyor. Bu ses sizi artık o kadar ikna etmiş ki haklı olma ihtimalinizi bile düşünmüyorsunuz. Belki başkaları bile size bu kadar haksızlık etmiyorken, kendinize fazla acımasız davranmıyor musunuz?

İçinizdeki sesin gürültüsünden, kendi değerinizi unutmuş gibi görünüyorsunuz. İç sesinizi haksız çıkartmayı hedeflemeli ve olumlu özelliklerinizi kendinize tekrar tekrar hatırlatmalısınız. Bunun için her gün bir kağıda olumlu bir özelliğinizi yazarak ne kadar değerli olduğunuzu kendinize hatırlatın. Bu kağıtları bir kutuda biriktirebilirsiniz. İhtiyacınız olan en önemli şey seslerin içinde sıkışıp kalan mücevheri yani kendinizi ortaya çıkarabilmek...

Bu süreçte meditasyona başlayabilirsiniz. Size çok iyi gelecektir. Kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgemediğiniz, sağlıklı günler diliyorum.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın


Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

İnsanın sosyal bir varlık olup yalnız kalmayı tercih etmesi hakkında

İnsan sosyal bir varlıktır bunu hepimiz biliriz. Aklıma takılan kısım benim yaşamakta olduğum yalnızlığın bu bilinene ters düşüp düşmediği. Daha iyi ifade edecek olursam yaşadığım yalnızlığın sağlıklı olup olmadığı. Uzun bir süre çevremdeki insanlar ve ebeveynlerim nedeniyle yalnız kalmak zorunda bırakıldım. Artık bu tarz bi sorun hayatımda bulunmuyor ve birkaç senedir terapi alıyorum. Kendi isteğim ile yalnız kalmayı tercih ettiğimi hep savunuyorum. Fakat bunun bir savunma mekanizması olup olmadığını da ayriyetten düşünüyorum. Yaşadığım, tercih ettiğim yalnızlığı tanımlamak isterim: insanlarla konuşmayı seven, gülüp eğlenmesini bilen bir kişi olduğumu düşünüyorum. Fakat insanlar zihnimden tasarladığım bir samimiyet çizgisini aştığında gerçekten rahatsız oluyor ve hayatımdan uzaklaştırma eğiliminde oluyorum. Bu çizgi benim isteğim dışında -ki buraya dikkat çekerim- hayatımı merak eden, irdeleyen ve sorular soran insanlara karşı olan bir çizgi. Kimi zaman bunun normal olduğunu düşünsem de bazen aşırı ufak, "dert edilmeyecek" şeylere, sınırlarım aşıldığı için sinir oluyor ve insanları hayatımdan çıkartma eğiliminde oluyorum. Kimi zaman niçin sinir olduğumu, bunların niçin beni rahatsız ettiğini düşünüyorum fakat bir cevap bulamıyorum veya bulduğum cevap "bu normal birşey değil mi" oluyor. Şuan yazdığım bu satırlara baktığımda bir "kontrol manyağı" olup olmadığımı sorguluyorum. Kafamın bu kadar karışmasına sebep olan kişi ise psikoloğum. . Gerçekten bir sorun varmıydı. .. Ek olarak: Özgüvenim bir hayli düşüktür, ebeveynlerim bu konuda beni geliştirmek için çok yetersiz kalmışlardı. Hale hazırda geliştirmeye çalışıyorum. Karar vermekten, seçim yapmaktan epey korkak olmam sanırsam bu sebeple. İnsanlara da bu sebeple hep tutunmuş olmam ve yalnız kalmaktan epey korkmam da bu sebepten olsa gerek. Belki bir terkedilme korkusu vardı içimde ve kendime bir insanı ne kadar az yaklaştırırsam o kadar az zarar göreceğimi umuyorumdur. Belki bu benim için normal birşeydi ve karar vermekte zorlanıyor olmam beni bir yanılgıya düşürmüştü. . Sizce bir sorun varsa bunun sebebi düşünemediğim başka ne olabilir?. . Veya bir sorun olup olmadığına nasıl emin olabilirim?. .