• Anasayfa
  • Sorular
  • Kendimi bazen çok boşlukta hissediyorum sebebi ne olabilir?
Psikoloji

Kendimi bazen çok boşlukta hissediyorum sebebi ne olabilir?

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 19:34

Çok nadir iyi hissettiğim zamanlar oluyor. Çoğu zaman karamsar oluyorum. Sanki düşüncelerimin içinde kayboluyorum. Özellikle yatmadan önce uykumu kaçıracak kadar oluyor. Hayatımdaki olumlu yönlerden çok olumsuza takılıyorum.çok olumsuz şey varmış gibi hissediyorum. İçten gülmek istiyorum gerçekten olumlu olmak istiyorum. Kendimi görüyorum dışardan bir gözle ve iyi hissetmiyorum.

Özellikle kış aylarında oluyor bu yazın nadir oluyor ama yinede var denecek kadar oluyor. İnsanlar beni hep ketum, bencil, ve sanki kimse ile iyi anlaşmak için değilde kötülemek için konuştuğumu düşünüyor. Ama içten içe herkes ile iyi geçinmek istiyorum. Bu beni çok yoruyor. Etrafımda arkadaşlarımın olmayışı yada ailemle iyi anlaşamamamın sebebi sanki benim içten görünmeyen davranışlarım sözlerimmiş gibi hissediyorum ya da onlar öyle hissettiriyor bilmiyorum. Yanımda hep var asla gitmeyecek olan biri var evet ama onun dışında çok yalnız hissediyorum kalabalık içinde bile herkes ile gülüp sonrasında kendimle kaldığımda yine yalnız hissediyorum yine iyi hissetmiyorum.

Küçüklüğümde en yakın arkadaşım ve sevdiğim bir çocuktan unutamayacağım bir darbe yedim. Yıllarca bunu atlatmaya çalıştım. Ama sanki içten içe hep varlar gibi hissediyorum. İsimlerini duyduğumda aşırı öfkeli ve aciz hissediyorum. Benim bu davranışlarımın sebebi ne olabilir? Ne tetikliyor olabilir beni? Ya da daha iyi hissetmek için ne yapmam gerekiyor? Bu duyguları hissetmem doğru mu? Daha iyi hissetmek için ne yapabilirim?

Şimdiden teşekkürler yanıtınız için.

Bu soru 19 Temmuz 2024 10:20 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Öncelikle hayatın olumsuz yönlerine daha çok odaklanıp günün büyük bir kısmını bu düşüncelere ayırıyorsanız zamanla bunu hayatınızın farklı alanlarına da yansıtmaya başlayabilirsiniz. Olumsuzluklara odaklanmak içinizde öfke ve kin gibi duyguların açığa çıkmasına neden olur ve hayata karşı objektiflikten uzak bir şekilde negatif yönde bakmaya başlarsınız.

Kış aylarında bu durumu daha yoğun yaşıyor olmanızın sebebi mevsimsel depresyon olabilir. Özellikle sonbahar ve kış aylarında yoğun bir şekilde gözlemlenen bu genel çökkünlük hali; d vitamininden yoksun kalmak, yaz aylarına göre daha kapalı hava şartları, evde daha sık zaman geçirmek ve sosyal anlamda daha izole zaman geçirmek duygu durumumuzu olumsuz etkileyebilmektedir.

İnsanlarla iyi geçinmek, iyi arkadaşlıklar kurabilmek için içten içe verdiğiniz mücadeleyi anlayabiliyorum. Ancak şunu bilmelisiniz ki özellikle geçmişinizde almış olduğunuz darbeler ve sizi olumsuzluğa itmekte olan her ne var ise bu konular üzerinde tekrar tekrar düşünmek sizi bu düşüncelerden kurtarmaz, yalnızca öfkenizin taze ve dinç kalmasına neden olur.

Bu döngüleri kırabilmek için yapmanız gereken affedebilmektir.

Hayatınızda sizi bir adım ileri taşıyan , hayat dersi almış olduğunuz olaylar için teşekkür edebilmelisiniz.

Olumlu ve olumsuz duygularınızı bir deftere yazıp bu olumsuz duyguları nasıl olumluya çevirebileceğiniz üzerine düşününüz. Olumsuz duygularınızın ortaya çıkış nedenlerini ve gerçeklik paylarını değerlendiriniz.

Unutmayınız ki, geçmişinizde yaşamış olduğunuz birtakım olumsuz deneyimlerin, bugününüzü etkilemesine izin vermemeniz gerekir. Kendinize yapacağınız en güzel iyilik, geçmişinizi her gün yanınızda sürüklemek yerine şu anda olduğunuz yere ulaşmanız için gerekli bir merdivenin basamakları olarak görmektir.

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almak yaşadığınız bu süreci en sağlıklı şekilde atlatmanıza yardımcı olacaktır.

Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın



Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi bulamıyorum, kendime ulaşamıyorum

Her şeyin çok ince çizgisindeyim hayatımda ilk defa bana ben bile ulaşamıyorum. Hani her şeyin bittiği bir nokta vardır susarsın ağzını bıçak açmaz bağırırsın kimse duymaz kusarsın kimse görmez daha sonra küçük bir pencereden bir ışık görürsün bakıp bir mucize beklersin ya işte ben tam olarak o noktadayım. İlişkim bitsin de istiyorum bir yanım bekle diğer yanım mucize olacak kal diyor beni bu çıkmazdan çıkarın. Belki biri de başımı okşasa sabaha kadar ağlayacaktım ama herkes sırtımı sıvazladığı için dimdik ayakta durmak zorunda kaldım. Manevi olarak çökük ama başkasının gözünde bu hayatı yaşıyorsun dediği kişiyim. uyuyamıyorum çünkü gözlerimi her kapattığımda aşırı düşünmeye başlıyorum. Ve Buda beni her seferinde öldürüyor. Bir insanı hayal kırıklığına uğratmak çok ağır bir şey değil midir ? Beni paranoyak birine çevirdiler eşim ve ailesi. Dışarıda neşe saçan biri iken evin içinde kendi içimde mezar kazıyorum resmen. Benim sorunum ne bilmiyorum herkes beni yarı yolda bırakıyor yalan söylüyor yerime başkasını koyuyor en kötüsü de herkes benden vazgeçiyor. Ben o kadar kötü biri miyim ya? Önce beni delirttiler şimdi de adımı deli diye anıyorlar. İlaçlara mahkum kaldım aylarca bebeğim emiyor diye bıraktım çocuklarıma sarıldım bana zamanla ilaç olan çocuklarım bile dert olmaya başladı. Bütün acılarımı evlatlarıma sarıldığımda unutmuş gibi yaptım. Ben benliğimi yitiriyorum galiba bu kadarı bedenime fazla. Beni bu hastalıklı ilişki ruh halinden biri tutup çıkarabilir mi ? Çünkü sevgi bu değil biri bana gerçekten sevilmeyi değer görülmeyi öğretsin kendime yaptığım bu haksızlık içinde boğuluyorum.