• Anasayfa
  • Sorular
  • Kendimi bazen çok boşlukta hissediyorum sebebi ne olabilir?
Psikoloji

Kendimi bazen çok boşlukta hissediyorum sebebi ne olabilir?

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 19:34

Çok nadir iyi hissettiğim zamanlar oluyor. Çoğu zaman karamsar oluyorum. Sanki düşüncelerimin içinde kayboluyorum. Özellikle yatmadan önce uykumu kaçıracak kadar oluyor. Hayatımdaki olumlu yönlerden çok olumsuza takılıyorum.çok olumsuz şey varmış gibi hissediyorum. İçten gülmek istiyorum gerçekten olumlu olmak istiyorum. Kendimi görüyorum dışardan bir gözle ve iyi hissetmiyorum.

Özellikle kış aylarında oluyor bu yazın nadir oluyor ama yinede var denecek kadar oluyor. İnsanlar beni hep ketum, bencil, ve sanki kimse ile iyi anlaşmak için değilde kötülemek için konuştuğumu düşünüyor. Ama içten içe herkes ile iyi geçinmek istiyorum. Bu beni çok yoruyor. Etrafımda arkadaşlarımın olmayışı yada ailemle iyi anlaşamamamın sebebi sanki benim içten görünmeyen davranışlarım sözlerimmiş gibi hissediyorum ya da onlar öyle hissettiriyor bilmiyorum. Yanımda hep var asla gitmeyecek olan biri var evet ama onun dışında çok yalnız hissediyorum kalabalık içinde bile herkes ile gülüp sonrasında kendimle kaldığımda yine yalnız hissediyorum yine iyi hissetmiyorum.

Küçüklüğümde en yakın arkadaşım ve sevdiğim bir çocuktan unutamayacağım bir darbe yedim. Yıllarca bunu atlatmaya çalıştım. Ama sanki içten içe hep varlar gibi hissediyorum. İsimlerini duyduğumda aşırı öfkeli ve aciz hissediyorum. Benim bu davranışlarımın sebebi ne olabilir? Ne tetikliyor olabilir beni? Ya da daha iyi hissetmek için ne yapmam gerekiyor? Bu duyguları hissetmem doğru mu? Daha iyi hissetmek için ne yapabilirim?

Şimdiden teşekkürler yanıtınız için.

Bu soru 19 Temmuz 2024 10:20 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Öncelikle hayatın olumsuz yönlerine daha çok odaklanıp günün büyük bir kısmını bu düşüncelere ayırıyorsanız zamanla bunu hayatınızın farklı alanlarına da yansıtmaya başlayabilirsiniz. Olumsuzluklara odaklanmak içinizde öfke ve kin gibi duyguların açığa çıkmasına neden olur ve hayata karşı objektiflikten uzak bir şekilde negatif yönde bakmaya başlarsınız.

Kış aylarında bu durumu daha yoğun yaşıyor olmanızın sebebi mevsimsel depresyon olabilir. Özellikle sonbahar ve kış aylarında yoğun bir şekilde gözlemlenen bu genel çökkünlük hali; d vitamininden yoksun kalmak, yaz aylarına göre daha kapalı hava şartları, evde daha sık zaman geçirmek ve sosyal anlamda daha izole zaman geçirmek duygu durumumuzu olumsuz etkileyebilmektedir.

İnsanlarla iyi geçinmek, iyi arkadaşlıklar kurabilmek için içten içe verdiğiniz mücadeleyi anlayabiliyorum. Ancak şunu bilmelisiniz ki özellikle geçmişinizde almış olduğunuz darbeler ve sizi olumsuzluğa itmekte olan her ne var ise bu konular üzerinde tekrar tekrar düşünmek sizi bu düşüncelerden kurtarmaz, yalnızca öfkenizin taze ve dinç kalmasına neden olur.

Bu döngüleri kırabilmek için yapmanız gereken affedebilmektir.

Hayatınızda sizi bir adım ileri taşıyan , hayat dersi almış olduğunuz olaylar için teşekkür edebilmelisiniz.

Olumlu ve olumsuz duygularınızı bir deftere yazıp bu olumsuz duyguları nasıl olumluya çevirebileceğiniz üzerine düşününüz. Olumsuz duygularınızın ortaya çıkış nedenlerini ve gerçeklik paylarını değerlendiriniz.

Unutmayınız ki, geçmişinizde yaşamış olduğunuz birtakım olumsuz deneyimlerin, bugününüzü etkilemesine izin vermemeniz gerekir. Kendinize yapacağınız en güzel iyilik, geçmişinizi her gün yanınızda sürüklemek yerine şu anda olduğunuz yere ulaşmanız için gerekli bir merdivenin basamakları olarak görmektir.

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almak yaşadığınız bu süreci en sağlıklı şekilde atlatmanıza yardımcı olacaktır.

Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın



Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Anksiyetede tam olarak iyileşmek mümkün mü?

Merhaba ben 22 yaşında bir kadınım. Küçüklüğümden beri anksiyeteyle büyütüldüm, bu yüzden ailemi suçlamıyorum. Çünkü onlar da öylelerdi ve onlarda bunu öğrendi. Çocukken aşırı derece de sakin bir çocuktum. Hatta sesim bile çıkmazdı. Ancak böyle olursam sevilebileceğimi düşünüyordum herhalde. Annemde babamda çok kaygılı insanlar. Büyüdüm ve ergenlik dönemine girdim. Agresifleşmeye başladım, annemi çok yoruyordum. Eski küçük ben gitmiş yerine başka biri gelmişti. Ben de okb olduğunu farkettim. Bir gün arkadaşlarımla konuşurken herkeste olduğunu düşündüğüm bir şeyi onlara anlattım. Onlarda bana böyle şeyler yaşamadıklarını ve düşünmediklerini söylediler. Bu şekilde farkettim eve gittim ve internette baktım okb imiş adı. Psikiyatriye gittik annem pek ilaç kullanmamı istemiyordu. Adı prozac. Ama yine de kullandım. Bu ilaç beni iyi etkilemedi. Hem ergenlik dönemindeydim, iyice düştüm. Belki benim için uygun bir ilaç değildi. İlaçla beraber terapide gördüm. Pek etkisi olmadı. 2 3 sene ilaç ve terapiden sonra artık çok sıkıldım. Annemle azaltarak bıraktık ilacı. Doktorla konuşmadık bile. .. Çok yanlıştı biliyorum. Daha çok büyüdüm ve bu sefer ben de anksiyete çıktı. Okb"em baya bir azalmıştı. Ama anksiyete hayatımı çok zorlaştırıyordu 1 bucuk sene once yeniden psikologa gittim. Bu psikolog bilişsel davranışçı terapi yapıyordu. Bana baya iyi geldi. Psikoloğum terapiye direndiğim için psikiyatriyle görüşmemi söyledi. Orada bana misal başladık. Önce 50 sonra 100 sonra 150 mg'a çıktık. Bu ilac beni prozac gibi kötü etkilemedi hatta gerçekten iyi geldi. Terapi de çok etkili oldu. Ama korkuyorum. İlacımı bıraktığımda olacaklardan, terapisiz yapabilecek miyim diye korkuyorum. Bunlari da bana hastalığım düşündürüyor biliyorum. Ama gerçekten bir şeyi çok merak ediyorum gerçekten tamamen iyileşmek ve tamamen sağlıklı olmak diye bir şey var mı? Bu kıstas nasıl konuluyor. Teşekkür ederim. Sevgiler 💚🌼