Kendimi bulamıyorum, kendime ulaşamıyorum
Her şeyin çok ince çizgisindeyim hayatımda ilk defa bana ben bile ulaşamıyorum. Hani her şeyin bittiği bir nokta vardır susarsın ağzını bıçak açmaz bağırırsın kimse duymaz kusarsın kimse görmez daha sonra küçük bir pencereden bir ışık görürsün bakıp bir mucize beklersin ya işte ben tam olarak o noktadayım. İlişkim bitsin de istiyorum bir yanım bekle diğer yanım mucize olacak kal diyor beni bu çıkmazdan çıkarın. Belki biri de başımı okşasa sabaha kadar ağlayacaktım ama herkes sırtımı sıvazladığı için dimdik ayakta durmak zorunda kaldım. Manevi olarak çökük ama başkasının gözünde bu hayatı yaşıyorsun dediği kişiyim. uyuyamıyorum çünkü gözlerimi her kapattığımda aşırı düşünmeye başlıyorum. Ve Buda beni her seferinde öldürüyor. Bir insanı hayal kırıklığına uğratmak çok ağır bir şey değil midir ? Beni paranoyak birine çevirdiler eşim ve ailesi. Dışarıda neşe saçan biri iken evin içinde kendi içimde mezar kazıyorum resmen. Benim sorunum ne bilmiyorum herkes beni yarı yolda bırakıyor yalan söylüyor yerime başkasını koyuyor en kötüsü de herkes benden vazgeçiyor. Ben o kadar kötü biri miyim ya? Önce beni delirttiler şimdi de adımı deli diye anıyorlar. İlaçlara mahkum kaldım aylarca bebeğim emiyor diye bıraktım çocuklarıma sarıldım bana zamanla ilaç olan çocuklarım bile dert olmaya başladı. Bütün acılarımı evlatlarıma sarıldığımda unutmuş gibi yaptım. Ben benliğimi yitiriyorum galiba bu kadarı bedenime fazla. Beni bu hastalıklı ilişki ruh halinden biri tutup çıkarabilir mi ? Çünkü sevgi bu değil biri bana gerçekten sevilmeyi değer görülmeyi öğretsin kendime yaptığım bu haksızlık içinde boğuluyorum.
Bu soru 10 Aralık 2024 20:20 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, içinde bulunduğunuz duygusal yoğunluk ve yaşamış olduğunuz çıkmazların sizin için ne kadar zorlayıcı olduğunu anlayabiliyorum. Söylediklerinizden, bir yandan kendi benliğinizi kaybetmiş gibi hissettiğinizi, diğer yandan ise çocuklarınıza, yaşadığınız ilişkiye ve hayata tutunmaya çalıştığınızı anlıyorum. Bu duygu fırtınasının içinde kendinizi yalnız hissediyor ve “Bu yükü artık taşıyamıyorum” diyorsunuz. Ancak şunu bilmelisiniz ki, bu durumdan çıkmak mümkün olabilir. İlk adım, hissettiklerinizi ve düşüncelerinizi paylaşarak bir çözüm arayışı içinde olmanız; bunu başardığınız için güçlü bir adım attınız. Şimdi bu yolda neler yapılabilir birlikte bakalım isterim.
Öncelikle duygularınıza ve değerinize sarılın. Şu anda yaşamış olduğunuz karışıklık, başkalarının sizi nasıl gördüğünden ya da size nasıl davrandığından kaynaklanıyor olabilir. Ancak sizin asıl gücünüz, kendi içinizdeki değeri fark etmekten geliyor. Kendinize şu soruyu sormanızı istiyorum: “Benim neye ihtiyacım var?”
Sevgi, ilgi, değer görmek… Tüm bunlar sizin hak ettiğiniz şeyler. Eğer bunları dışarıdan göremiyorsanız, kendi içsel konuşmanızı değiştirmek de önemlidir. Örneğin, “Ben değerliyim.”, “Hak ettiğim sevgiyi bulacağım.” ve “Bu durum kalıcı değil, değişebilir.” gibi cümleler kullanmak fayda sağlayabilir.
Şu anki ruh haliniz, sürekli dönen bir döngünün içindeymişsiniz gibi hissettirebilir. Ancak bazen sorunları çözmek için bir adım geri çekilmek ve büyük resmi görmek faydalı olabilir. Kendi sınırlarınızı gözden geçirin: Hangi davranışlar sizi en çok kırıyor? Eşiniz ve ailesi size nasıl davranıyor? Bu şekilde yaşamaya devam etmek, beni ne kadar daha taşıyabilir?
Kendinizi yargılamadan bu soruları düşünmenizi istiyorum.
Bahsettiğiniz sevgi, sizi sürekli yaralayan bir bağ haline gelmiş olabilir. Gerçek sevgi, insanın ruhunu besler, güçlendirir ve güven verir. Şunu hatırlamalısınız sevgili danışanım. Sevgi, sadece “kal” demek değil, size gerçekten destek olmaktır. Eğer sevgi, size sürekli zarar veriyorsa, bunun sevgi olup olmadığını sorgulamak önemlidir.
İlişkinizi sürdürmek mi, sonlandırmak mı istediğinize karar vermek için şu sorular üzerine düşünebilirsiniz:
Bu ilişki benim kim olduğumu destekliyor mu, yoksa beni daha çok yıpratıyor mu? Eşimle iletişim kurarak sorunları çözme ihtimalimiz var mı? Bu ilişkiyi sürdürmek bana ve çocuklarıma ne katıyor ya da ne götürüyor?
Kararsızlıkta kalmanız çok doğaldır, çünkü bağlarınızı koparmak ya da devam ettirmek kolay kararlar değil. Ancak bu sorular, içsel yanıtlarınızı netleştirmenize yardımcı olabilir.
Yaşadığınız durumu tek başınıza yönetmekte zorlanıyorsanız bir psikolog ile çalışmak, kendinizi anlamanızı ve yolunuzu bulmanızı kolaylaştırabilir.
Aynı zamanda aileden ya da arkadaşlardan, güvenebileceğiniz bir kişiden destek istemekten çekinmeyin. Ben iyiyim demeyi bırakıp duygularınızı paylaşmak size iyi gelebilir. Bunu paylaşmak istediğiniz biri yoksa bu anlamda da terapi sizin için uygun bir seçenek olabilir.
Şu anda belki büyük değişiklikler yapmak zor görünüyor olabilir fakat kendiniz için ufak şeyler yapabilirsiniz: Çocuklarınızla dışarıda vakit geçirmek. Sevdiğiniz bir kitabı ya da müziği keşfetmek. Günde 5 dakika bile olsa kendi kendinize, “Ben buradayım ve iyileşebilirim” telkinleri verip derin nefes alıp sakinleşmeye çalışmak size iyi gelebilir örneklerdir. Sevdiğiniz aktiviteleri veya hobileri düşünebilirsiniz.
Yaşadığınız hiçbir şey anlamsız ya da önemsiz değil. İçinizdeki karmaşık hisler, bir şeylerin değişmesi gerektiğine dair bir işaret olabilir. Şu an size ağır gelen bu yükleri taşımak zorunda değilsiniz. Güç sizde, sadece hatırlamalısınız.
Hoşça kalın…
Sevgiler, Psikolog İrem Bor
