Kendimi bulma yolculuğum
Merhaba ben 30 yaşındayım ama bir yandan duygusal olarak çok yaşlı yaşadıklarımdan çokça tecrübe edinmiş biriyim. Bir yandan da yirmilerimde hep depresyon kaygı anksiyete ile boğuştuğum sürekli midemin bulanması öğürmem hayatımı kaygı ve korkularımın yönetmesiyle geçtiği için şu anki yaşımda her şeyi yapmak isteyen içinde çok güzel hayalleri olan dil öğrenmek isteyen ülke gezmek isteyen ama çevresi olmayan maddi imkanı olmayan bu iki uçta yaşıyorum.
Lisede sınıfta kalmıştım kimse yoktu tanıdğım ve yalnızdım zaten ailem ve herkese rezil başarısızlık hissi beni tüketmişti. Annem dünyanın sonu gibi beni azarlıyordu çünkü babam çalışmıyordu annem çalışıyordu ve emeklerinin boşa gittiğini düşündü haklı olarak o günden sonra okula öğürerek gittim hep. Sonra bu üniversitede evden ilk defa ayrılmamla ve gittiğim yeri hiç sevmemem asla adapte olamamla devam etti kusuyordum midem bulanıyordu. Liseden beri sevgilim vardı. Üniversitede yanıma geldi. O olmasıydı hayatım belki de çok enerjik mutlu ama sakin giden yapıda olacaktı. O çok içe dönük sıkıcı biriydi. Beni de kendine benzetti. Sonra ünide kısa süre okudu ben ondan sonrada devam ettim. Ama hep ona bağımlı hale gelmiştim. Bu sefer o kendini aştı. Yeni insanlar tanıdı ve sanki o ben, ben ise o olmuştum. Sonra ben üniversitede alıştım o gidince arkadaşlarım oldu.
Mezun olunca biz ayrıldık. Ben KPSS çalıştım o sene ayrıldık. Sınavım çok kötü geçti. Pandemide ayrılmıştık sınav ayrılık derken ben depresyonun kucağında buldum kendimi. Pes etmedim. İşe başladım ama kusma öğürme devam etti ayrılmak zorunda kaldım. Depresyona saplandım adeta ama maskeli depresyon gibiydi. Arkadaşlarımla buluşuyordum. Ama içimde hep boşluk hissi vardı. Hep çalışmak kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyordum iyi bir işim olsun. Ama bu zamanla kaygı korku ardından kişiliğime oturdu gibi iş aramayaya başladım resmen rahatsız olmuyordum bu durumdan. Sonra biriyle tanıştım. O çok sosyaldi. Tam benim hayal ettiğim statüsü mesleği hobisi hayatı vardı. Onun için aslında bu ilişkide mutlu olacağımı inandığım için fedakarlık yaptım kıyafetlerimden ödün verdim o muhafazakar biriydi. Ama tam içinde bulunmak istediğim arkadaş grupları sohbetler ülkeleri geziyordu. Hep kendini geliştiren biriydi. O eski ilişkisini unutamamıştı başta ben baya üzüldüm. Ama o unuttuğunu alışkanlık olduğunu söyledi çabalayacağım dedi. Güvendim devam etti. Ama hep bir yerlerden anılar fotoğraflar videolar sürekli çıktı. Bana muhafazakar olarak kendini tanıttı ama barlara gitti bana yapma derken kendi yaptı. O da aslında terapi alıyormuş kendini bulma yolculuğundaymış. Yargılamıyordum. Ama güvenim ben sevgim git gide tükenmişti. Bu süreçte ayrıldık. Aradan 1 sene geçti çok toksik şeyler yaşamamıza rağmen bir şey vardı. Ben aslında onun yanında kendimi tanımıştım. Hayatı öğrendim aslısna.
Yaşattıkları çok travmatikti. Ama hayatı yaşama şekli ortamı arkadaşları hobileri felsefisi çevremdekilerden çok farklıydı. Kendini hep geliştiren yanı beni tanımlıyordu. İçimde hep o kısım vardı ama harekete geçemeyen kısım. Onunla hayatı hızlı yaşadım. Korkularım yoktu. Ama yaşananlar üzücüydü. Yeni yerler keşfetmek onun o hayatı yaşama ritmi hızı akışı bende korkusuzluğu uyandırmıştı. Yaşananları kenara bırakırsak sanki içimdeki o parça kopup gitti. O kendini keşfeden geliştirici sohbetler o kişi yok oldu. Zamanla çevreme karıştım onlar gibi oldum. Çünkü kiminle vakit geçirirsen ona benzersin lafını çok doğru buluyorum. Çevremdekiler araba çeyiz sigara basit tutkular tabi bana göre kimseyi yargılamıyorum ama onunla olan sohbetim yaşama şeklim gezmek keşfetmek yeni şeyler denemek üzerineydi. Şu an hayatım renksiz kendime bu imkanı sağlamak istiyorum çünkü bende uyandırdığı bu ışığı söndürmek istemiyorum. Hayata bu yönünden bakmak istiyorum. Çevremde hiç beni açan geliştiren farklı sohbetler eden kendinin farkında olan kimse yok. Bu kişiler gelene kadar da kimseyi hayatıma almak istemiyorum aslında ama çok yalnız kalıyorum böyle de. Son bir kaç senedir çok arkadaşım bana veda etti ben de onlara. Şu an kendimi keşfetme yolculuğundayım ama hep evdeyim bu iki uçtaki kişi olmak çok zor.
Yaşıtlarım evleniyor çocuk yapıyor. Ama ben yaşıma göre hep çok genç hem çok yaşlıyım. Yaşadıklarım üzerimde çok ağırlık bıraktı. Ama içim hep o yirmili yaşlarda ya da çocuk yaşı var içimde. Hayatın matematiğini anlamıyorum herkes yolunu bulmuş bir şekilde ben bulamadım ne isteğimi bilmiyorum. Kaygılarıma izin vermiyorum ama kötü bir durum olunca bu motivasyonum yerle bir oluyor. Yine sessiz tükenmiş köşeme çekiliyorum. Bu sessizlik yalnızlık kişiliğim mi hep kendimi bildim bileli böyleyim yoksa ben kendimi bulduğumda sona erecek mi bilmşyorum çünkü kalabalık grupları da seviyorum. Ama sadece teoride böyle yaşarken bunlar olmadı. Sadece hayalimde sevdiğim şeyler.
Ben bu yaşadığım süreçteki kişi değilim sadece ona eminin herkes beni evde oturan içe dönük biri olarak görüyor ama ben içimde o kişiliği taşımıyorum ki. Evet çok sessiz çekingen duruyorum ama yaşamadım ki konuşacak bir şeyim yok ki ondan böyleyim sanki. Yoksa bu kişiliğim mi anlamıyorum. Mesela çok iyi bildiğim konularda sohbet ederim iyi dinlerim. Ama son 2 senedir kimseyle anım yok. Sakin sessiz evdeyim. 30 dan sonra hayata başlamak çok çılgınca cesaret istiyor sudan çıkmış balık gibiyim. Çok acemiyim. Ama içimdeki o ses hep daha farklı hayatın olacak diyor.
Bu soru 24 Ağustos 2025 16:11 tarihinde Psikolog Seçil Orhun tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba sevgili Danışan;
Öncelikle 30 yaşında bir hanımefendi oldunuz görüyorum. Yaşadıklarınız sizi oldukça hırpalamış. 20'li yaşlarda depresyon, kaygı, anksiyete ile boğuştuğunuzu anlatıyorsunuz. Mide bulantılarınızdan bahsetmişsiniz. 20'li yaşlar farkındalığı çok yüksek olmayan hayatın genelinde sorumluluğu düşük olan dönemleri olarak geçebilir. 20'li yaşlar istediğiniz gibi geçmediği için şimdi her şeye yeniden başlamak istediğinizi anlıyorum.Yazdıklarınızdan di öğrenmek, ülke gezmek, deneyimlemek,istediği her şeyi denemek isteyen bir hanımefendi görüyorum. Öncelikle bu en doğal hakkınız ve sizi tebrik ediyorum içinizden gelen motivasyonu yazıya dökerek çare arayışı içerisindesiniz. Bu istedikleriniz için "çevresi olmayan ve maddi imkanı olmayan" ifadesi kullanmışsınız. Öncelikle bu bakış açınızı değiştirmenizi rica edeceğim. Çünkü dil öğrenmek için yahut 30'lu yaşlarda Dünya yı gezmek için sadece maddi imkan gerekmeyebilir. Örneğin yotube gibi platformlar dil öğrenmek için sınırsız bir kaynak. Üstelik farklı ülkeler için bir sürü proje kapsamında gönüllü olarak çalışmak isterseniz kapılar size açılabilir. Araştırmanızı tavsiye ederim.
Lise döneminde sınıfta kaldığınızdan bahsediyorsunuz ve bunun size rezil bir başarısızlık hissi olarak geri döndüğünü ifade ediyorsunuz. Aile yapınıza baktığımızda ise babanızın çalışmayan annenizin çalışan bir birey olduğundan bahsetmişsiniz anneniz iş yaşamındaki zorlukları görerek size biraz baskı yapmış olabilir emeklerini boşa gitti konusunda Annenize haklı bulduğunuzdan bahsetmişsiniz ve Daha sonrasında da okula her gittiğinizde nükseden mide bulantılarınızdan bahsetmişsiniz. Okul fobisi diye bir şey vardır hanımefendi ve bu çocuklarda ve genç bireylerde öncelikle mide bulantısı olarak baş gösterir isteksizlik konsantre olamamak. Okul fobisi olduğu halde bunun için bir psikolojik destek almamak aile bireylerinin yahut okuldaki öğretmenlerin rehberlik ve danışmanlık öğretmenlerinin bu konuda size destek olmaması büyük bir şanssızlık olmuş. Çünkü bir şey fizyolojikse aynı zamanda psikolojiktir. Sizin o yaşlarda ciddi manada yardıma ihtiyacınız varmış ve siz o dönemi destek alamadan geçirmişsiniz sadece lisede Bir sevgilinizin olduğundan bahsediyorsunuz fakat o da size enerjisel olarak iyi gelmeyen bir partnermiş. Çünkü içine kapanık size, yolunuza Işık olmamamış bir partner olduğunu anlıyorum. Beni de kendine benzetti cümleniz dikkatimi çekti. Daha sonrasında hayatınıza giren birçok insanın davranışlarını ve alışkanlıklarını da benimsediğinizi görüyorum kendinizi daha fazla tanımak, olduğunuz gibi kabullenmek ve özgün yaratılışınıza göre davranmaya ihtiyacınız var gibi anlıyorum yazdıklarınızdan. Sanki o, ben;ben ise o olmuştum. cümlemiz dikkatimi çekti. İnsanlar bir arada çok vakit geçirdiklerinde beyin nöronları arka planda iletişimde olur. Herkes karşıdakinden bir şeyler öğrenir kendine iyi geleceğini düşündüğü yahut farkında olmadan benimsediği şeyler.. Partneriniz belli ki sizin hayata tutunma şeklinizi benimsemiş fakat bu arada sizin enerjinizi aşağı çekmiş. Buna farkında olmadan siz de izin vermişsiniz. Çünkü o dönem, o yaşlarda size iyi geleceğini düşündüğünüz partner bahsettiğiniz beyefendi imiş. İyi geldiği yanları da olmuştur elbet.Fakat bir yerden sonra size yetmediğini iyi gelmediğini fark etmişsiniz. Pandemi dönemiyle KPSS'den kötü puan almanız ve ilişkinizin bitmesinin zamansal olarak örtüştüğünden bahsediyorsunuz bu üç sebeplerden biri bile bile insanın depresif ruh haline girmesi için çok major sebepler. Pandemi süreci herkes için buhranlı bir dönemdi sınavınızın kötü geçmesi ve partnerinizden ayrıldıktan sonra bir yas süreciniz olduğunu anlıyorum. Bu süreçler psikolojik destek alınmadan sağlıklı bir şekilde anlatılamayacak süreçlere benziyor.bu süreçlerin sizde bırakmış olduğu tahribatı şifalandırmak için bir terapi sürecine başlamanız öneririm.
Daha işe girdiğinizden ve İş hayatınızda da mide bulantılarınızın devam ettiğinden bahsediyorsunuz Bu sebeple işten çıkmak zorunda kalmışsın çalışmak isteyen Kendi Ayakları üzerinde durmak isteyen çalıştığı parayla hayatın tadını çıkarmak isteyen biri için bu oldukça zor olmalı Üstelik bu üstesinden gelinmesi gereken bir durum lütfen bunun için psikolojik bir destek alın Daha sonrasında hayatınıza giren partnerin sizi kendinize hatırlattığı için farklı dünyalar önünüze serdiği için size iyi geldiğini düşündüğünüzü görüyorum. Fakat beyefendi gelgitleri olan, henüz kendisi için, kendi değerleri için,nasıl bir yöne gitmesi gerektiği konusunda tam bir karar verememiş gibi görünüyor anlattıklarınızda. Bu karmaşa ve belirsizlikler yolunu bulmaya çalışan sizin için oldukça yıpratıcı olmuş.Siz bu hayatta desteğe ihtiyaç duyarken bir problem daha eklenmiş gibi anlıyorum.Fakat bu problem öyle bir problem ki aynı zamanda sizi size gösteriyor, hayatı gösteriyor,içinizdeki yaşam enerjisini ortaya çıkarıyor.Size iyi gelmediğini zaman zaman farketseniz dahi yaşadığınızı hissetmek, o canlılık sizin İhtiyacınız olan ve bir önceki ilişkimizde olmayan his olduğu için birçok şeye katlanmışsınız gibi anlıyorum.
2. partnerinizle hayatı hızlı yaşadığınızı,korkularınızın azaldığını,anlatıyorsunuz. Yeni yerler keşfetmek, hayatın tadını çıkarmak hızlı yaşamak korkusuz olmak size kendiniz olmayı tattırmış üstelik siz; olgun bir şekilde partneriniz hayatınızdan çıksa dahi onun size katmış olduğu özellikleri devam ettirmek istiyorsunuz. Çünkü biliyorsunuz ki bu alışkanlıklar sizin özünüzde var.Hayatı tekrar tekrar farklı yönleriyle deneyimlemek, şuan çevrenizde olmayanları keşfetmek.. İstediğinizini yapabilmek için yanınızda bir insan olmadığının farkındasınız. Farkındalığınızın yüksek olması sizi yalnızlaştırıyor olabilir kendinizi keşfetme yolculuğunda devam ediyorsunuz şuan için yapmak istedikleriniz ile yaptıklarınız arasında oldukça farklılıklar var. Hayatı iliklerine kadar yaşamak isteyen bir kadın fakat sadece evin içinde duran bir insan olmak canınızı sıkıyor aynı zamanda yaşınızın ilerlemesi size kaygı yaratıyor yaşıtlarınız evleniyor çocuk sahibi oluyor.
Bilinç beden zihin karmaşası yaşadığınızı görüyorum zihin olarak 30 yaşından genç olduğunuzu hissetseniz daha bedeniniz ve bilinciniz ruhunuzun yorulmuş olduğunu anlıyorum yazdıklarınızdan . 20'li yaşlarda yaşayamadıklarınızı 30lu yaşlarda yaşamak istiyorsunuz ve bu sizin en doğal hakkınız. Bu hayat sizin ve hiçbir zaman hiçbir şey için geç olmadığını kırklı yaşlara varmadan anlamanın sizin işinizi kolaylaştıracaktır. Her an içinizde bulunan çocuksu yanınızı beslemeye devam edin. Hayatın matematiğini anlayamadığınızdan bahsetmişsiniz. Hayatın bir belli bir matematiği yoktur. Sonsuz olasılıklar içindeki tercihlerimiz vardır. Bugün uyandığımız andan itibaren bizim için sonsuz olasılıklar bulunmaktadır. Biz hangisini seçersek sonsuz olasılıklar içerisinden O yola gideriz ve o yolun bize getirdiklerini seçip seçmemek konusunda karar vermeye devam ederiz. Beyin mekanizmamız her an karar vermek için ve verdiği karardan vazgeçebilmek için dizayn edilmiştir. Çünkü beyin sizi hayatta tutmaya çalışır.
Herkes yolunu bulmuş bir ben bulamadım. Yazdığınızı görüyorum. Bu genellemenin sizi yıpratan bir düşünce olduğunu anlıyorum. Böyle dönemlerde Instagram kullanımınız var ise azaltmanızı öneririm. Kendinize yöneldiğiniz bu dönemde tam olarak yapmanızı istediğim şey; kendinizi bir nakış gibi işlemek için kağıda bütün yönlerinizle dökmeniz.
İyi yönlerim
Geliştirmek istediğim yönlerim
Hayatımı güzelleştiren yönlerim
Hayatımı zorlaştıran yönlerim
Değiştirmek istediğim yönlerim
Hayatıma katmak istediklerim
Ne istediğimi bilmiyorum demişsin. Herkes ne istediğini net bir şekilde bilemeyebilir. Bazen hayatın getirdiklerini kabul ederiz bazen de yol açmak bize düşer. Sizin anlattıklarınızdan anlıyorum ki kazma kürekle yolu siz açacaksınız. Öteyandan yola başlamadan önce ne istediğinizi tam olarak bilmeniz mümkün olmayabilir. Yukarıda da bahsettiğim gibi beyin hücrelerimiz her an karar vermek üzere çalışmaktadır karar.Siz yeter ki beyninize komut verin.
Şu anda istediğiniz hayatı yaşamadığınızı ve bu hayatın size uymadığını bir tek sizin bildiğinizi söylüyorsunuz. çevreniz tarafından tanındığınız gibi bir insan olmadığınızı da sadece siz biliyorsunuz. Çekingen, içine kapanık, konuşacak bir şey bulamayan bir insan gibi görünseniz dahi hayatın tüm renklerini tatma isteğiniz hiçbir zaman bitmiyor. Son iki seneniz tahmin ettiğinizden de durgun geçmiş. Sakin sessiz evde yaşamışsın. Tam da dil öğrenemk için büyük bir fırsat gibi görünüyor buradan bakınca. 30'undan sonra hayata başlamanın çılgınca bir cesaret istediğinden ve çok acemi olduğunuzdan bahsediyorsunuz fakat 30'lu yaşlar asıl kendini keşfetme yaşlarıdır. Ne istediğinizi tam manasıyla anlamayı yakınlaştığınız yaşlar için hazırlık sürecidir .Yani 40'lı yaşlarınız için bir hazırlık sürecine ihtiyacınız var gibi yorumlayabiliriz. İçinizdeki o sese kulak verin.
Değiştirmek istediğiniz şartlar için var gücünüzle çabalayın. Dünyanın sisteminde çabalamak, devinim, emek, keşfetmek ,hedef koymak, hedefe adım adım ilerlemekk vardır sevgili danışan.
Fakat hedefinize giden yoldaki en büyük engel olarak kaygılarınız arttığında baş gösteren mide bulantıları olarak görüyorum .Bunun için lütfen psikolojik bir destek alınız. Her şey gönlünüzce olsun sormak istediğiniz başka bir konu olursa biz buradayız .
Psk Seçil Orhun
