Aile

Kendimi çok huzursuz hissediyorum içim rahat değil

Gizli Kullanıcı2 Eylül 2024 13:27

Merhabalar. Ben 24 haftalık bebeğimi erken doğum yaparak kaybettim 15 gün oldu bir türlü toparlanamıyorum kendimi hiç huzurlu rahat hissetmiyorum. Dışarı çıkmak insan içine karışmak istemiyorum. Nasıl rahatlayacağım yaşadığım olaylar aklımdan beynimden çıkmıyor bir türlü. Mutlu değilim bir anne olarak. Psikolojik olarak kötü hissediyorum desteğe ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Umarım bana yardımcı olursunuz. Çok sevinirim sorum cevaplanınca. Cevabınızı bekliyorum teşekkür ederim

Bu soru 3 Eylül 2024 18:44 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, yaşadığınız kayıpla başa çıkmakta zorlandığınızı görebiliyorum, bu çok anlaşılır bir durum. Birçok olumsuz düşüncelerle uğraştığınız bir dönemdesiniz ve bununla birlikte vücudunuz, hormonlarınız anne olmaya hazırlanırken beklenmeyen bir durum yaşamışsınız. Ancak bu duruma rağmen henüz hamilelik sürecinin etkileri sona ermiş değil, hormonlarınız normale dönmeye çalışırken duygu ve düşünceleriniz oldukça etkileniyor. Bu süreci olağandışı görmemeniz size iyi gelecektir. Bu geçici bir süreç, yaşadığınız durum bir “yas”tır. Yas yalnızca yaşamda var olan insanların kayıplarında yaşadığımız bir süreç değildir. Sona erdiğinde tüm benliğinizi etkileyen ve bir daha ulaşamayacak olduğumuz kayıplarda yas yaşatır. Öncelikli bilmenizi istediğim şey sizin yasınız başkasının yasıyla bir olmak zorunda değildir, bu süreci geçirmek oldukça zorlayıcı olsa da içinde bulunduğunuz durumda duygularınızın ve bu kaybın sizin için hangi anlamlara geldiğini fark etmekte fayda var. Şu an çok üzgün, depresif, yaşama ve kendinize karşı olumsuz düşüncelerle savaşıyor olabilirsiniz ancak bu geçici bir süreç, bununla başa çıkabilirsiniz. Başa çıkarken kullanabileceğiniz birkaç yöntemden bahsetmek istiyorum:

Davranış Kayıtlarınızı Tutun: Gün içerisinde neler yaptığınızı listeleyin, yaptığınız davranışların/aktivitelerin size iyi geldiğini fark edin, bu aktiviteleri daha çok yapmaya çalışın, bu sizin ne yaparsam yapayım mutlu olamayacağım düşüncelerinizi değiştirmenizi sağlar.

Destekleyici ögelerinizi fark edin: Size iyi gelen insanlar, etkinlikler, hobiler nelerdir ? insanlardan yardım almaya çekinmeyin, bu sorunun üstesinden tek başınıza gelmek zorunda değilsiniz, özellikle eşinizle birlikte beraber başa çıkmak için neler yapabileceğinizi planlayın.

Olumsuz otomatik düşüncelerinizi sınayın: Bebeğinizi kaybetmenizde sizinle ilgili olan çarpık düşüncelere sahip olabilirsiniz bunlar tamamen içinde bulunduğunuz durumun olumsuz getirileridir, ya da böyle bir kayıpla geleceğe yönelik çıkarımlar yapıyor olabilirsiniz, bu düşüncelerin yerine mantıklı düşünceler yerleştirmeye çalışın.

Duygularınızı kaydedin: Gün içerisinde hangi anlarda daha mutsuz ve depresif olduğunuzu fark edin, sizi tetikleyen durumlardan uzak durmaya çalışın.

Kendinize zaman verin, her şey gün geçtikçe daha kolay olacak, bu zaman diliminde kendinize karşı şefkatli olun bu sorunla en çok siz uğraşıyorsunuz.

Durum günlük yaşamdaki işlevselliğinizi ciddi oranda etkiliyor ve sıklıkla depresif hissediyorsanız (düzelme olmaksızın) terapi desteği almanızı öneririm.

sevgiler.

alinti

Teşekkür

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Daha nereye kadar kendimi iyileştirmeye devam edebilirim?

Küçük yaştan beri psikolojik sorunlarım olduğunu düşünüyorum depresyon, çok fazla kurgulama, kurgulara inanmak, kontrol edilmeyen öfke, kontrol edilmeyen kaygı, üzüntü ile artan mide spazmları ve çok daha fazlası bunlarla yaşamaya devam ediyorum hayatımın sonuna kadar bunlarla birlikte olabilir miyim? Bunları azaltamadım bunlarla yaşamayı kabul ettim. Aynı zamanda 17 yaşında ms tanısı konulmuş 22 yaşında bireyim. Sorunlarımla yalnız başıma mücadele ettim. Panik atak sahibi olduğumu öğrenmiştim bir psikiyatri tarafından. Birkaç ilaç verildi kullanmadım faydasını görmedim yarıda bıraktım. Sebepsiz yere ağlayabiliyorum ve mutsuz olabiliyorum beni üzen çok şey var neden olduğunu bilmiyorum. Bunun yanı sıra basit bir nedene sahip olduğumda çok daha fazla yıkılmış hissediyorum. Bunca yük üzerine güçlü durmaya çalışıyorum ve güçsüzlüğün zayıflık getirdiğini etrafa kendimi düşürmemem gerektiğini düşünerek kendime inanılmaz yükleniyorum. Çevremde beni yeterince anlayan kişiler olduğunu düşünmüyorum çevremdeki kişilerden çok daha farklı bir düşünce yapım olduğuna inanıyorum biraz daha merhametli ince düşünceli ve insan fikirlerine önem veren bir kişilikte olduğumu fakat etrafındaki insanların bu tarz bireyler olmadığını görüyorum. İnancımı yitiriyorum çoğu şeye karşı. Kendimle ilgili net bir kimlik oluşturamıyorum özümde nasıl biri olduğumu tanıyamıyorum kim olduğumu bilemiyorum kendimi kaybetmiş hissediyorum çok daha fazlasını söyleyebileceğime eminim ama burada noktalandırmak istiyorum. Teşekkür ederim.