kendimi çok kötü ve yalnız hissediyorum

Merhaba sevgili danışan,yazdıklarınızı okurken, kelimelerin arasında pek çok ağırlık hissettim; sanki uzun zamandır omuzlarınızda taşıdığınız, görünmeyen bir yük gibi... Bir tarafınız “görülmek” ve “anlaşılmak” isterken, diğer tarafınız buna ulaşamadıkça içine kapandıkça kapanmış gibi görünüyor. Ne kadar yorucu olabileceğini tahmin etmek güç değil. Sevgi açlığı, insanın içini kemiren o eksiklik hissi... Bunlar kolay taşınacak duygular değil.

Sizin şu anda bir yere ya da bir kişiye değil, neredeyse hayata kendinizi ait hissetmeye ihtiyacınız var gibi... Dışarıdan, “Ne var canım, yalnız değilsin!” diyen sesler olsa da, onlar gerçekliği değiştirmiyor; çünkü mesele fiziksel bir kalabalık değil, duygusal yakınlık.

Bu durumu aşmak zaman alır ama kesinlikle mümkün. Sana hem duygusal hem de pratik düzeyde yardımcı olabilecek birkaç önemli noktayı paylaşmak istiyorum

Öncelikle duygularınızı alan açarak, anlamlarını keşfederek tanıma şansı bulabilirsiniz. Hissettikleriniz tesadüf değildir , bir ihtiyacın sinyalini verir. Burada hislerinizi anlamlandırarak ne yapmanız gerektiğinin ışığını alırsınız aslında. İsimlendirmekte zorlanıyorsanız hangi renk olabileceğini söyleyin, bu bile yardım eder size.

Sevgi eksikliği, aileden ilgi ve değer görmemek utanılacak bir durum değildir. Özellikle bu durum çocukluk çağında hissedilebilir bu durumda anne babasını suçlamaz, kendisini suçlar çoğunlukla. "Ben sevilmeye değer değilim." düşüncesi yerleşir. Diğer türlüsü çocuk için korkutucudur, anne ve babanın sevmiyor olması çocuk için baş edilemez bir gerçektir ve baş etmek için daha katlanılabilir olan az önce bahsettiğim düşünceyi yerleştirir yerine.

Bu inanç, yıllar sona yetişkin bedeninde esir kalır. Kişi kaç yaşına gelirse gelsin kendini eksik ve yetersiz hissedebilir çünkü çocukluktaki o içsel onayı alamamıştır. İlişkilerde yetersiz hissedebilir, kendini yetersiz hissedebilir, anne ve babanın gözünde hala yetersiz hissedebilir. Bu durumda aslında gözünde çocuk gözlüğü vardır diyebiliriz. Kendisini o zamanki çekirdek anılarından bakar, başarılarını yetersiz bulur ve acımasızca eleştirir. Çocuk gözlüğü çocukluğundaki deneyimler ışığında bakmasını sağlar olaylara. Bu bir yanılgıdır ve kişinin hangi durumlarda çocuk gözlüğünü taktığını belirlemesi önemlidir. Daha sonra bu süreç profesyonel destekle beraber daha sağlıklı bir benlik üzerinde işlenebilir.

Öz şefkat göstermek, başarısızlıklarınızı kucaklamak, kabul etmek yeni başarılar kazanmanın anahtarıdır aslında. Başarılar da başarısızlıklar da hepsi de size ait ve sizden bir parça ama hiçbirisi sizi tam anlamıyla tanımlanamaz. Mesela Ayşe diye birini hayal edelim. Ayşe nasıl biridir? dediğimizde genellikle karakterinden bahsedilir, kişilik belki fiziksel özelliklerden bahsedilir daha sonra başarılara gelir konu. Başarı ya da başarısızlık tek başına bir ölçüt değildir yani, birçok bileşenle anlam ifade eder. Onlar etiket de değildir, kişinin üzerine yapıştı mı kalmaz bir ömür boyu. Aksine dinamik bir yapıdadır ve gelişime açıktır, kişi eyleme geçebildiğinde ve kendinde içsel bir motivasyon gücü topladığında haz etmediği o etiketlerden kurtulabilir.

Unutma sevgili danışan, başarısızlık olmayan bir hayatta başarının da pek bir anlamı olmaz. Düş, kalk bazen kalkama yine düş ama bir gün kalkacağını aklından çıkarma, düşmenin öyle anlamı olur çünkü.

Öz şefkat için farklı pratikler önerebilirim:

Bir sayfayı bölüp iyi ve kötü özelliklerinizi yazın. Daha sonra kötü kelimesinin üstünü çizip geliştirilebilir yazın ve bu özellikleri geliştirmek için neler yapabileceğinizi düşünün, yollar arayın.

Ne olursa olsun sevilmeye değer bir insan olduğunuza, sevilmek için bir şeyler yapmanız gerekmediğine ve sadece var olmanızla sevilmeye değer olduğunuzu bir not kağıdına yazıp yanınıza alabilirsiniz, kötü hissettiğinizde okuyabilirsiniz kısa bir hatırlatma mesajı gibi.

Yukarıda bahsettiğim gibi, bu süreç profesyonel destekle daha sağlıklı yürütülebilir. Dilerseniz iletişime geçebilirsiniz.

Umarım bu yazı zihninizde bir ışık, yüreğinizde de bir sıcaklık uyandırmıştır. Dilerseniz duygularınızı biraz daha paylaşabilir, neler hissettiğinizi açabilirsiniz. Paylaşmak istersen buradayım, birlikte bakabiliriz. ✨

İyi günler dilerim.

Psikolog Serra MENEVŞE