• Anasayfa
  • Sorular
  • Kendimi çok yanlız hissediyorum kimseyle gerçek bir bağ kuramıyorum
Psikoloji

Kendimi çok yanlız hissediyorum kimseyle gerçek bir bağ kuramıyorum

Gizli Kullanıcı31 Mayıs 2024 16:36

Son zamanlarda ailemle ya da arkadaşlarımla iletisim kuramıyorum kimseyle konuşasım hiçbir şey yapasım gelmiyor kendimi kimseye yakın hissedemiyorum kimseye açamıyorum insanlarla konuşurken sıkılıyorum annemle konuşurken bile tuhaf hissediyorum sanki bir yabancıymış gibi ablamla konusmuyorum gunlerdir bundan önce de yaşam anlamsız hissettiriyordu kendimi sosyal açıdan ucube gibi hissediyorum bunun sebebi ne olabilir?

Bu soru 3 Haziran 2024 19:28 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Bir psikolojik durum olup olmadığını günlük hayatta birkaç alanda problem yaşamak olarak değerlendirilebilir. Bu alanlar; akademik/eğitim, iş/çevre, aile, bireysel gibi alanlarda sorun yaşandığında bir psikolojik destek öneririz. Yazdıklarınıza bakınca; aile ve çevre alanlarında sorunlar yaşıyorsunuz. Aileniz ve arkadaşlarınızla konuşmaktan çekiniyorsunuz ve yabancılaşma yaşadığınızı ifade ediyorsunuz. Bu durum duygu durum problemleri ile ilişkili olabilir. Öncelikle bir psikiyatrik değerlendirme almanızı tavsiye ederim.


Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog Merve Ulusoy

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Suçluluk duygusu

Meraba iy günler, 28 yaşındayım. Aslında bakarsanız atanmış herkesin mutlu sandığı yada daha ne istiyo dediği biriyim. Ama ben aslında iyi değilim. Sanki kendimle bir savaş içindeyim ve buda bana sürekli mutsuzluk veriyo. Ben babasına aşırı düşkün bir kız çocuğuyum. Ama babasının hiç sevgisini göstermeyen bir kız çocuğu. Her şeye rağmen ona iyi bir evlat olmak için çabaladım. Sanırım bir kaç konuda bunu başaramadım. Biz doğulu bir aileyiz. Ve babam kapanmamı çok istedi. Bazen güzellikle bazem kırıcı bir şekilde dile getirdi. Ben bunu yapamadım. Daha 10 yaşında bir çocukken kardeşime şort alıp bana almaması sen büyüdün demesi. Ben küçücük çocuktum halbuki. Şimdi onun görmediği her yerde istediğim gibi giyiniyorum. Belki de küçükken o bana çok gördüğü şorta inattı aldığım giydiğim her şort. Ama bunu yaparken bir yanım kendime hep kızıyo. Sen bu değilsin diye. Babama bakarken kendimi çok kötü hissediyorum. Ona sanki hainlik yapıyomuşum gibi. Babam tarafından sevilmeyi hak etmiyorum sanki. yada sevdi mi zaten bilmiyorum. Ondan öğrendiğim sevgi ise ilişkilerim bu yüzden hep yarım kalıyo. Biri kendini çekince daha da ısraar ediyorum beni sevsin diye. Zaten birine dokunmak ta bana göre bir suçluluk. babamın kızıydım o bana böyle öğretmemişti. Evlenince eşim sadece dokunabilirdi. Bunun suçluluğu kalbimden hiç gitmiyo. Babama her baktığında sen çok kötü bir kız çocuğusun diyorum. Bu aralar ise kendimle sürekli savaş halindeyim. Kendime sürekli kızıyorum yaptığım şeylerden dolayı. . Bir yanımda neden kızıyosun diyo. Ve hiç sevilmeyeceğimi düşünüyorum. Bir erkek beni sevemez. Keendi çıkarları doğrulyusunda benimle konuşuyo sanki. Bende panik atak oluştu. Doktorum yardımcı olun çünkü ben artık düşünmekten yoruldum. Ama kafamın içi de susmuyo.