Psikoloji

Kendimi ifade edemiyorum, nasıl daha iyi konuşurum?

Gizli Kullanıcı29 Ekim 2024 07:13

Ben çok sinirli kimseye güvenmeyen herkesin hep kötü düşündüğünü benim umursamadigini arkamdan hep bir şeyler döndüğünü düşünüyorum ve insanlara iyi niyetim yok hep ters cevap veriyorum ve hep iğneliyorum istemsizce eşimde dagil bu bizim hep aramizin açılmasına sebeb oluyor bir başkalarını kırdıktan sonra farkına varıyorum kimin olduğu önemli olmuyor düşünmeden aklima ilk geleni söylüyorum ve bu durum çok rahatsız edici ne yapmaliyim

Bu soru 30 Ekim 2024 18:00 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Aslında sorununuzun olası nedenlerini paylaşmış olduğunu görüyorum. Kimseye güvenmemek ve sıklıkla diğerlerinin niyetini sorgulamak. Bu düşüncelere sahip kişiler için dünya güvenilmez bir yerdir ve eğer gardımızı almazsak kolaylıkla zarar görebiliriz. Üzmemek için üzüyor, zarar görmemek için zarar veriyor olabilirsiniz.

İstemsizce yapılan dürtüsel davranışlar (iğneleme, laf sokma, ters konuşma gibi.) öfkenin sağlıksız bir şekilde dışa vurumudur. İnsanlara karşı öfke duymanızın pek çok nedeni olabilir;

İnsanlara verdiğiniz ilgi ve değerin karşılığını alamadığınızı düşündüğünüzde

insanların sizin kişiliğinize saldırdığını düşündüğünüzde

insanlarla başa çıkmada başarısız olduğunuzu düşündüğünüzde

sıklıkla pasif agresif davranarak öfkenizi ortaya koyarsınız. Fark etmenizi istediğim şey cümlelerim “düşündüğünüzde” diye bitiyor, çünkü gerçek hayatta bunlar var olmayabilir, bunlar sizin insanlar hakkındaki düşüncelerinizden kaynaklı insanların davranışlarını, konuşmalarını çarpıtarak değerlendiriyor olabilirsiniz. Burada içinde bulunduğunuz her durumda durup şu anda böyle hissetmemin sebebi ben olabilirim diyebilmek önemlidir. Başka nasıl düşünebilirdiniz burayı keşfetmeniz gerekli.

Örnek olarak eşinizin bir tartışma sırasında sessiz kaldığı bir senaryoyu düşünelim.

Aklınıza gelen otomatik düşünce; beni umursamıyor, konuşmaya bile tenezzül etmiyor, beni sinirlendirmek için yapıyor.

Alternatif düşünce oluşturalım; o an konuşursak birbirimize daha çok zarar verebiliriz, benim iğneleme ve kendimi savunma tarzımdan kaynaklı kendisini ifade etmekle ilgili bir sorunu olabilir, ben şu anda konuşulmasını istiyorum çünkü dürtüselliğim ağır basıyor, sakinleşip öfkelendiğim ortamı bir süreliğine terk edersem daha kolay başa çıkabilirim. Diyebilmek önemlidir.

Öfkenizi sağlıksız bir şekilde dışarıya vurduğunuz durumların listesini çıkarın, sizi en çok neler öfkelendirir ? en çok öfkelendiğiniz durumların sizin için ne anlam ifade ettiğini anlamaya çalışın, olay aynı olaydır ancak üzerine düşündüğünüzde farklı anlamlar keşfedebilirsiniz.

Sevgili danışan söylediklerimiz kadar onu nasıl söylediğimiz de oldukça önemlidir, öfkeniz sebebiyle haksız çıkmaktan, yıkıcı davranışlarınız sebebiyle ilişkilerinizin bozulmasından bahsediyorsunuz, burada ağzınıza geleni söylemenin, agresif davranışlarınızın hiç faydasını gördünüz mü diye üzerine düşünün, öfkenizle başa çıkabilirsiniz.

Yaşadığınız sorunun yaşamınızda nasıl bir etki bıraktığını anlayabiliyorum, başa çıkmakta zorlandığınız bir durum ve siz bir şeyler yapmadığınız sürece sorun devam edecektir. Kendi farkındalığınızı oluşturmak önemlidir, burada neden öfkeyi bu şekilde dışarı vurduğunuzun, neden insanları güvenilmez gördüğünüzün elbette sebepleri vardır, bu sebeplere terapiyle birlikte çok daha kolay bir şekilde erişerek sorunuzun çözümüne dair gerekli desteği alabilirsiniz, psikolojik destek önemlidir ve gerektiğinde ertelenmemelidir.

sevgiler

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimde Hastalık Arıyorum

Sürekli kendimde psikolojik ya da fiziksel hastalık arıyorum. Bunu dışa yansıttığım zamanlar da oluyor elbette ama genelde kendi içimde bu durumu yaşayıp olumsuz düşüncelere kapılıyorum. Dışa yansıttığımda insanların bana hastalık hastası gözüyle bakmasını istemiyorum (çünkü öyleyim). Ama aynı zamanda gerçek sağlık problemlerimi (mesela midem rahatsızlandığında, başım ağrıdığında ya da salgın hastalık geçirirken) "ilgi çekmeye çalışıyor" diye düşünmemeleri için hiçkimseye söylememeyi tercih ediyorum. Hastaneye gitmeyi sevmiyorum ama sürekli hastaneye gidiyorum. Büyük bir ikilemin içindeyim. Hem hasta değilmiş gibi davranıp hem hasta olduğumu düşünmek rahatsız ediyor. Buna benzer olarak ailevi problemlerim hemen hemen herkeste olabilecek bir düzeyde (çok şükür büyük bir şey yaşamadım) ama sanki büyük problemim varmış gibi yansıtıyorum insanlara. Bunu tamamen farkında olmadan yapıyorum. Bana ailem hakkında soru sorulduğunda konuşmak istemiyorum. Biriyle flörtleşirken aile mevzusu açıldığında derinlere dalıyorum. O da zannediyor ki büyük bir sorunum var??Ama yok işte. Ailemi seviyorum onlarla mutlu olduğum anlar da oluyor. Böyle davrandığımda onlara nankörlük yapıyormuş gibi hissediyorum. Ya da hiçbir derdim yokken bir anda modum düşüyor ve insanlar bana ne olduğunu sorduğunda cevap veremiyorum çünkü cidden yok sadece varmış gibi yapıyorum. Tamamen ilgi açlığı olduğunu düşünüyorum çünkü başka bir sebep gelmiyor aklıma. İlgiyi herkes sever ama bu biraz "bana acısınlar ve acıdıkları için bana ilgi versinler" gibi oluyor. Bu durumdan aşırı rahatsızım. Düzeltemiyorum çünkü dediğim gibi farkında olmadan yapıyorum ve aşırı (fazla aşırı) düşünen bir insanım bu davranışlarımı gün değerlendirmesi yaparken fark ediyorum. Her kelimemi, her harketimi hatta mimiğime kadar tekrar edip bunun üzerinde saatlerce düşünüyorum. Uyku ilacı kullanıyorum (Desyrel) ama onun bile fayda etmediği günler oluyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Konu konuyu açtı bambaşka yerlere geldim ama içimi dökesim varmışşş.