Kendimi nasıl daha enerjik daha çok severim?

Merhaba Sevgili Danışan,

Öncelikle duygularını bu kadar açık ve içten bir şekilde ifade ettiğin için sana teşekkür ederim. Yazdıklarında hem derin bir yorgunluk hem de özlemini duyduğun o "eski sen" var. Anlıyorum ki bir zamanlar daha neşeli, daha enerjik, daha umutlu biriydin ama evlilik içinde zamanla kendini ihmal ettiğini, eşinle yaşadığın maddi-manevi çatışmaların seni içten içe tükettiğini hissediyorsun. Bu yalnızca senin yaşadığın bir sorun değil sevgili danışan, pek çok kadın evlilik ve annelik sorumluluğu arasında, eşinin anlayışsızlığı ya da uzaklığıyla birlikte kendini yalnız, sıkışmış, tükenmiş hissedebiliyor.

İlk olarak şunu bilmelisin: Sana iyi gelmeyen bir durumu fark etmen bile çok büyük bir adımdır. Çünkü birçok kadın kendini unutmuş hâlde yıllarca bu düzene boyun eğebilirken, sen “eski benimi özlüyorum, mutlu değilim, ne yapabilirim?” diye soruyorsun. Bu sorma hali, değişime açılan ilk kapıdır. O yüzden kendini suçlamadan, utandırmadan, sadece anlayarak ve şefkatle bu süreci izlemelisin. Evlilikte roller, beklentiler, maddi zorluklar, eşle olan uyumsuzluklar zamanla insanın ruhunu tüketebilir. Özellikle senin gibi evde çocukla vakit geçiren, dış dünyayla teması azalan, ekonomik olarak bağımsızlığı kısıtlanan bir kadının kendini yalnız ve tükenmiş hissetmesi çok anlaşılırdır.

Şimdi sana şunu sormak istiyorum: “Eski ben” dediğin kişi nasıldı? Neler seni mutlu ederdi, seni sen yapan özelliklerin neydi?

Bunu düşünmeni çok isterim çünkü enerjini yeniden kazanmak, yeniden gülümsemek, kendini sevmek için önce o “ben kimdim?” sorusunun cevabına dönmemiz gerekir. Belki müzik dinlemeyi, yazı yazmayı, arkadaşlarınla konuşmayı, temiz bir eve oturmayı, güzel giyinmeyi, aynaya baktığında kendini beğenmeyi seviyordun. Belki bir kahve yapıp pencere kenarında hayal kurmayı, küçük planlar yapmayı… Bunlar artık sana uzak geliyorsa bile bu, geri dönemeyeceğin anlamına gelmez. O "eski sen" hâlâ içinde, sadece biraz yorgun ve ilgisiz kaldığı için susmuş olabilir.

Enerjiyi yeniden kazanmak için ilk adım, bedenine ve zihnine yeniden alan açmaktır.

Çocuğun uyuduğu, ev sessizleştiği bir zaman dilimini her gün 10 dakikalığına “ben zamanı” olarak belirle. Bu zaman diliminde telefon yok, eş yok, temizlik yok. Sadece sen. Bir çay al, bir koku sür, pencereyi aç, derin nefes al, içinden nasıl geliyorsa öyle otur ya da yaz. Ama bu zamanı sana ait kıl. Beynin ve bedenin bir süre sonra bu 10 dakikayı “şarj olma zamanı” olarak tanıyacak.

Günlük kişisel bakım, dış görünüm değil - kendini hatırlama biçimidir. Dişlerini fırçalarken aynada gözünün içine bak. Her sabah saçını güzelce tara. Giydiğin şey temiz ve senin zevkine uygunsa, enerjin aniden değişir.

Sana bu konuşmada olduğu gibi, gün içinde aklına gelen her şeyi yazabileceğin bir defter edin. İçinden geçenleri olduğu gibi dök: “Bugün eşimle yine konuşamadım… Kendimi değersiz hissettim… Ama yine de ayakta kaldım…” Bu yazılar zamanla senin iç dünyanla kurduğun bir köprüye dönüşür. Ne kadar duyarsan kendini, o kadar sevmeye başlarsın.

Eşin parayla ilgili sıkı davranıyor ve seni bu konuda küçümsüyor olabilir. Ama sen bu tartışmayı bir güç savaşına çevirmek yerine onunla şöyle konuşmayı deneyebilirsin: “Biliyorum çok çalışıyorsun. Yorulduğunu da görüyorum. Ama ben de evde tek başıma bazen tükeniyorum. Küçük şeyler beni hayatta tutuyor. Beni senin gözünde sadece para harcayan biri gibi görmeni istemem. Kendime az da olsa bakabilmek bana da sana da iyi gelir.” Bu cümle yargı değil, duygu odaklıdır. Tepkiyi azaltır.

Mutlu olmak bazen büyük bir şey değildir. “Ayda bir kendime kahve ısmarlayacağım.” “Her cuma bir YouTube videosu izleyeceğim.” “Instagram’da beni motive eden bir sayfayı takip edeceğim.” gibi küçük hayaller, hayata geri dönüşün kapısını aralar. Bu seni sıradanlıktan çıkarır.

Çoğu kadın, eşine kızdığı için, kendini sevmekte zorlandığı için, çocuğuna yeterince güler yüz gösteremediği için suçluluk hisseder. Oysa bu duygular sen kötü bir kadınsın diye değil, sen çok yorgunsun diye geliyor. Kendine bunu hatırlat: “Ben kötü değilim, sadece tükenmişim. Dinlenmeye, kendime yeniden dönmeye ihtiyacım var.”

Psikoloğa gidememek seni çaresiz hissettirmiş olabilir ama birçok şehirde belediyelerin, üniversitelerin ya da sosyal medya üzerinden gönüllü destek sağlayan psikologların bulunduğu alanlar var.

“Bu hafta sadece kendin için yapacağın tek bir küçük şey ne olurdu?”

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları yeni bir soru oluşturarak bizlere iletebilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel