Kendimi neden sürekli mutsuz ve sinirli hissediyorum

Merhaba Sevgili Danışan 🌱,

Kendinizi içtenlikle açtığınız için teşekkür ederim. Yazdıklarınız doğrultusunda size yardımcı olmasını umduğum noktaları paylaşacağım. 

Sanki bir süre boyunca biriken, birikince ağırlaşan duygular var ve bunlar öfke, sabırsızlık, tükenmişlik gibi yansıyor. İnsan bazen en çok değer verdiği kişilere karşı sabrını yitirebiliyor. Çünkü bir noktada kendini en çok onların yanında bırakabilme, en kırılgan halini açabilme lüksünü buluyor. Galiba şu anda siz de tam böyle bir noktadasınız. İçinizde belki de uzun zamandır üst üste biriken, ifade edilemeyen, belki biraz anlaşılmayı bekleyen duygular var. 

Bazen mutlu olmak veya hayattan keyif almak için ekstra bir “güç” gerektiriyormuş gibi hissedebiliyoruz. Oysa ki güç, tükenmiş bir enerjiyi zorla çekip çıkartmaya değil de, o yorgunluğun sesine biraz kulak vermeye, onun ne anlatmak istediğini anlamaya yarayan bir şey olabilir. Şöyle bir durup, son dönemde sizi yoran, elinizden kayıp gidiyormuş gibi hissettiren şeyler neler, onları tek tek yazmak bir başlangıç olabilir. Yazmak zihnimizde dolaşan düşüncelere daha net bakabilmemizi sağlar ve kendimizi ifade ederken gerçekten içeride olanları aktarıp aktaramadığımızı anlamak için çok etkili bir yoldur. Belki de sadece tek bir noktada yoğunlaşmıyor bu hissizlik; hayatın birçok alanında birden etkisini gösteriyor.

Kilo vermek istediğinizi belirtmişsiniz. Böyle istemler genelde kişinin biraz da kontrolü eline almak, kendine dair değişim yaratmak isteğiyle oluşur. Ama bir de sıkça kendine yüklenmeler, yeterince iyi olmama duygusu eşlik edebilir. Şunu gözlemliyorum: Kilo verme, mutluluk, ilişkiyi daha huzurlu yaşama arzusu—bunların hepsi çok iç içe. 

Bu süreci kendinizi tanıma alanı olarak görmek çok kıymetli. İlişkinizde öfkenizin sevgilinizden çıkıyor olması aslında meselelerin tam da onunla ilgili olmayabileceğini düşündürüyor. İnsan kendini en yakın hissettiği kişiye, içindeki acıları farkında olmadan yansıtabilir; biraz da “lütfen beni anla” çığlığı gibi. 

Burada aslında kendinizle ilgili derin bir yüzleşme, kaygı veya sıkışmışlık olabilir. Belki şöyle düşünebilirsiniz: yaşanılan bir tartışma sonrası neden böyle tepki verdim diye kendinize sormak ilk adım ve ‘’İçimde hangi duygu birikmişti, içimde hangi ihtiyaç karşılanmadı?’’ Şeklinde devam etmek. Bunu yaparken suçluluk hissetmek yerine, kendinizi anlamaya çalıştığınızı lütfen unutmayın. 

Şu an yaşadığınız bu karışıklık içinde, neyin size iyi geldiğini, hangisini değiştirmek için gerçekten motive olduğunuzu bulmak kıymetli olabilir. Kötü hissettiğimiz dönemlerde her şeyin birden değişmesini isteriz ama bu en çok kendimize yaptığımız haksızlıktır. İhtiyacımız olan şefkati kendimize vermek öğrenilebilen bir pratiktir. 

Yaşadığımız böyle dönemler çoğu zaman değişime ve dönüşüme giden yolda çok güçlü bir başlangıçtır. Siz anlatmaya ve harekete geçmeye hazır olduğunuzu ifade etmişsiniz, bu kesinlikle hafife alınacak bir şey değil.

Size bu süreçte eşlik edebilecek ve bir kapı aralayabileceğine inandığım bir içerik paylaşmak istiyorum. YouTube üzerinden Psk. Özlem Tokgöz Özsoylar adlı kullanıcının ‘’Utanç ve Değersizlik hissinin panzehiri Öz şefkat’’ adlı videosunu izleyebilirsiniz. 

Bu süreci tek başınıza geçirmekte zorlanırsanız bir uzmandan yardım almaktan lütfen çekinmeyin, basit adımlar çok dönüştürücü olabilir. Bizlere yeni bir soru oluşturarak tekrar yazabilirsiniz. Dilerim cevabım yardımcı olmuştur. 

Çok sevgiler,

Psk. Berrak Kibaroğlu.