Aile

Kendimi yalnız ve sevgisiz hissediyorum

Gizli Kullanıcı6 Haziran 2024 11:33

Geçen günlerde annem hasta olduğu için onunla beraber gitmek istedim ve beni reddetti ama kuzenime beraber gitti. Küçük abimle eskiden çok yakındık ama artık beni terslemekten başka hiçbir şey yapmıyor ve çocukları çok sevdiği halde bana hiç sarılmadı. Bazen ailem dışarda bahçede oturur ve saatlerce beni biri bile çağırmaz veya merak etmez hatta bir keresinde sırf abim beni kucağına alsın diye 30dakika uyuyor numarası yaptım ama kimsenin umurunda olmadı.

Bu soru 7 Haziran 2024 10:21 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, insanlar kendilerini yalnız ve sevgisiz hissedebilirler çeşitli nedenlerden dolayı. Aile veya yakın ilişkilerde yetersiz iletişim, duygusal bağlantıyı zayıflatabilir ve kişiyi yalnız hissettirebilir. Birisi sürekli reddedilirse veya ihmal edilirse, bu kişinin kendisini değersiz hissetmesine neden olabilir. İnsanlar kendilerini anlaşılmadıklarını hissettiklerinde yalnızlık duygusu yaşayabilirler. Kişinin kendi değerini sorgulaması veya olumsuz bir benlik algısı, yalnızlık hissine neden olabilir. Yeni bir şehre taşınma, iş değişikliği veya ilişki sorunları gibi bazen de genel yaşam değişiklikleri, kişiyi yalnız hissettirebilir.

Siz de bunlar arasından fark ettiğiniz bir hal ve duygu var mı? Sebebi doğru anlamak, çözüme daha sağlam ve kalıcı şekilde ulaştırabilir.

Bu duygularla başa çıkmak zor olabilir ve haklı olarak üzgün hissediyorsun. Aile içi ilişkilerde yaşanan bu tür sorunlar sıkça karşılaşılabilir. Öncelikle, hissettiklerini ailenle açıkça paylaşmak önemlidir. Onlara hissettiklerini ve isteklerini net bir şekilde ifade etmek, duygularını anlamalarına ve seninle daha iyi iletişim kurmalarına yardımcı olabilir.

Ancak, bazen aile bireyleriyle iletişim kurmak zor olabilir veya sorunlar çözüme kavuşturulamayabilir. Bu durumda, dış destek almak faydalı olabilir. Güvendiğin bir yetişkinle veya bir danışmanla konuşmak, duygularını ifade etmende ve başa çıkmanıza yardımcı olabilir.

Unutmayın ki, senin değerin ve sevgin asla dışsal faktörlere bağlı değildir. Kendinizi değersiz hissettiğinizde, kendinizi hatırlatan pozitif düşüncelere yönelmek önemlidir. Kendinize değer vermeye ve sevmeye öncelik verin lütfen. Bu süreçte kendinize iyi bakmayı ve ruhsal sağlığınıza dikkat etmeyi unutmayın olur mu? Başkalarından beklediğiniz her sevginin ve ilginin kaynağı sizde zaten fazla fazla mevcut. Sadece o kaynaklara odaklanmaya ve ulaşmaya niyet etmelisiniz :)

Kendinizi sahiplenilmiş ve ait hissettiğiniz ilişkiler diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Aile içi muhabbet ve huzur

Merhaba, 6 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var. Kendimiz konuşup severek evlendik ama eşimle aram evlendiğimizden beri tartışmalı. 2 gün iyiysek 2 gün kötüyüz. Bazen benden hata var çoğu kez ondan, çoğu ondan dememin sebebi bize ilgisi çok az, benimle muhabbeti yok ama dışardaki insanlarla durmadan konuşur, evde suratı asık dışarda güler yüzlü. Mesela işten gelir akşam yemeğini yer, sohbet etmeden gider yatar telefona bakar öyle uyur kalır, çağırırım bazen gel oturalım diye ama gelmez, (arkadaşları çağırsa gece bire kadar da eve gelmez ama ) ben de çocuklarla kalırım, mutfak toparlarım, çocuklar ağlayınca bakarım uyuturum, o sırada eşim bilmem kaçıncı uykusunu uyuyordur. çocuklarımızla oturup da oynamıyor, ilgilenmiyor. Bir şey sorunca cevap vermez tersler, telefonda sürekli çünkü. Arkadaş çevresiyle aşırı yakın, bana onları tercih eder hep. Ailesine çok düşkün (annesine). .. Benim hatalarım da çok kıskanmaktı ilk zamanlar, artık çok az kıskanıyorum ve sessiz biriydim, duygularımı ifade edemezdim. Kendimi kanıtlayamazdım, haklı olduğum hâlde haksız duruma düşürüldüğüm çok oldu bu yüzden. Anlatacak çok çok şey var. .. Bazen ayrılmak geliyor içimden, sevsem de sevmesem de ama çocuklar var diye gidemiyorum, Huzurumuz olmasını istiyorum, mutlu olmak istiyorum çünkü çok yoruldum, artık çocuklarıma tahammül edemiyorum eşimin bana hissettirdikleri yüzünden. Kadın olduğumu bile hissetmiyorum bazen, sürekli çocuk bakıyorum, sürekli eşimin arkasını topluyorum, bazen köle gibi hissediyorum kendimi. Her kadın çocuğuna bakar evine bakar ama eşi de yardım eder varlığını hisseder değil mi, bende öyle değil, asla yardım etmez asla. Çocuk su mu döktü bana gelir söyler su döküldü diye, ocakta çay suyu mu kaynadı, gelir bana söyler yine, gidip de bir kaşık çayı atamaz çaydanlığa. Bazen ev işlerini yetiştiremediğim oluyor, işten gelir bakar buranın hâli ne diye kavga çıkarır yemeği apar topar yer gider telefonunu alır video izleyerek uyur kalır. .. Herkesi her şeyi bırakıp köşede yalnızca bağırarak ağlamak istiyorum. Zamanı geri sarmak istiyorum, hep diyorum kendi kendime evlenmeseydim keşke diye, babamın dizinin dibinde otursaydım keşke diye çünkü onlar da etkileniyor eşimin ailesi yüzünden, Ve çocuklarım da çok etkileniyor, Kızım geliyor yanımıza kavga etmeyin diye eşim de kızıma annen kavga çıkarıyor ben değil diyor ve kızımı kendine çekiyor. Al git çocuğunu demek istiyorum ama söylenmiyor işte. Anlatamadığım çok şey var, sadece yüzde biri bunlar. Bunları yazdım ama cevaplanır mı yani nasıl işleniyor burası bilmiyorum, Huzurum olsun istiyorum, mutlu olayım istiyorum olnayacaksa da tamamen bitsin istiyorum, sürekli ortadayım, Nasıl bir yolda ilerlemeliyim, yardımcı olur musunuz?