Psikoloji

Kendimi Yargılamaktan Uyuyamıyorum

Gizli Kullanıcı10 Temmuz 2024 00:20

Dusunmekten, kendimi yargilamaktan, fizigimi elestirmekten, hic guzel olamayacağım diye dusundugum cikmazdan kurtulamiyorum. Sagligmi olumsuz etkiliyor, farkindayim. Yeme bozuklukları ve kendime zarar verme davranislarindan yine biraz da olsa kurtuldum. Geceleri ağlama krizlerim tutuyo ama bu çoğunlukla bu sebepten degil. Cok baskıda hissediyorum sanki surekli etrafımda biseyler varmis gibi, beni boguyor. Ben dusundukce sanki kafamin icinde daha cok yankilaniyor. Sakinlesmek icin bekledigimde neredeyse sabah oluyor. uyuyamiyorum ve cidden artik daha cok tukeniyorum.

Bu soru 21 Temmuz 2024 13:55 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,

Kendinizi sürekli eleştirdiğiniz kendinizi kabullenmediğiniz bir döngüde sıkışıp kalmış gibisiniz. Bu döngüde esir bırakan sizin olumsuz inançlarınız olabilir. Olumsuz inançlarınızı tetikleyen deneyimlerinizi değerlendirebilirsiniz.

-Geçmiş yaşantınızda hatırladığınız, kendinizi eleştirdiğiniz ya da bir yakınızın aşırı eleştirisine maruz kaldığınız en eski anınızı hatırlıyor musunuz?

-O olumsuz deneyimle nasıl başa çıkmıştınız?

-Şu anki edindiğiniz deneyimlere benzer yönleri var mı? Varsa neler?

Boğuluyormuş gibi rahatsız edici hislere sahip olduğunuzdan söz ettiniz. Farkında olmadığınız, kaçındığınız olumsuz düşüncelerinizin sizi rahatsız ediyor olabilir mi? Bunu anlamak için birlikte pembe fil egzersizini uygulayalım.

•Gözlerinizi kapatarak pembe bir fil hayal etmenizi istiyorum. Dilediğiniz gibi hayal edebilirsiniz. 

Oldukça kolay bir şekilde hayal ettiniz değil mi?

•Şimdi tekrardan gözlerinizi kapatarak pembe fili düşünmemenizi istiyorum. Hiçbir şekilde hayal etmeyin, hissetmeyin. Pembe fil hariç her şeyi düşünebilirsiniz.

Bu sefer oldukça zorlayıcı bir deneyim oldu değil mi? Rahatsız edici, zorlayıcı bir hal aldı pembe fili düşünememek. 

Tıpkı bu deneyiminizde olduğu gibi kendinize yönelik olumsuz düşüncelerinizi farkında olmayışınız, olumsuz düşüncelerinizin olabileceğine dahi kabullenmek de zorlanıp kaçınmaya eğilimli olmanız sizi rahatsız eder hale gelmeye başlamış. Pembe fil egzersizine dair edindiğiniz farkındalığı bu sefer düşüncelerinizin farkındalıklarına yoğunlaşarak değerlendirebilirsiniz. Kaçınmanıza, daha çok üzülmenize neden olan olumsuz düşüncelerinizi tanımlayıp fark ettiğinizde baş çıkmanız için size yol haritanızı oluşturabilir. Olumsuz düşüncelerinizi fark edip değişime yöneldiğinizde tetiklenen davranışlarınızda aynı oranda azalma gözlemleyebilirsiniz.

-Uyumadan tam öncesinde ne düşünüyorsunuz? Ne hissediyorsunuz?

-Ağlama krizleriniz tutmadan tam öncesinde ne düşünüyorsunuz? Ne hissediyorsunuz?

Bu sorular çerçevesinde olumsuz inançlarınızı fark edebilir, tanımlayabilirsiniz.

Örneğin bu sorulara verdiğiniz cevaplar niteliğinde fiziğim hiç güzel olmayacak inancını öne sürdürdüğünüzü düşünelim. Fiziğiniz hiç güzel olmazsa en kötü ne olabilir bakış açısıyla oluşabilecek en kötü senaryoyu değerlendirebilirsiniz. Bu senaryoya verdiğiniz cevapları yazarak değerlendirdiğinizde gerçekliğini somut bir şekilde fark edebilirsiniz. Gerçekleşebilecek senaryonun ihtimallerini destekleyen kanıtlarınız var mı sorgulayabilirsiniz.

Sevgili danışan, süreçle başa çıkmanın zorlayıcı olduğunu görebiliyorum. Bu süreçle başa çıkabilmek, farkındalıklarınızı oluşturabilmek için bir psikoloağa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.

Sevgilerle.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir. 

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Ben kötü bir insan mıyım?

Meraba hocam. Ben 13 yaşında iken daha önce televizyondan gördüğüm (sevişme) kelimesini telefon elime geçince internetten bakmıştım ondan sonra karşıma karşıma erotik sahneler çıkmıştı . Ben de dayım larda kalıyordum o ara kız kuzenimin üstüne oturursam onun vajinası ile benim ki değerse ne olur diye merak etmiştim . İnançlı bir ailenin çocuğu olduğum için hep namaz kılan biriydim böyle bir şey yaparsam günah işlerim diye hafızama kazınmıştı daha sonra zaten sadece bir kere yapcam ne okucakki diye kendimi teselli etmiştim ve de sen daha küçüksün bu yaşta günah yazılmıyor diye kendimi teselli etmiştim ondan sonra kuzenim 4 yaşında onunla oyun oynardık hep bu sefer de kim daha ağır diye oyun oynayalım mı dedim oda onayladı ben kuzenimin üzerine oturdum hiç bir şey olmadı ve ben günah işledim diye kendimi azarladım sonra da içim bi kötü oldu kendi kendime oda oturursa bu sefer günah işlememiş olacaktım diye düşündüm kız kuzenime sıra sende demiştim oda yapınca içim rahatlamıştı . Aradan 1 yıl sonra kardeşimin boynunu ıslak ıslak opmustum . Televizyondakiler böyle opuyorlardi. Kardeşim zaten öpsem ne olacakki demiştim kendime . Sonra hiçbir şey olmadığını fark etttim . Bu sefer de kendimi azarlama ihtiyacı duydum . Sonra abartma ebru kardeşin zaten diye geçiştirdim . Daha sonra aradan 3 yıl sonra vajinamin içinin sürekli kasindigini fark ettim ben de sürekli kasiyıp bir sıvı geldiğini fark ettim meğersem mastürbasyon yapıyormuşum . Bunu intternetten araştırdım . YouTube deki kişi erotik bir şeyler izleyip kasimamiz gerektiğini söyledi . bende öyle yapıyordum . Ama bu bende vicdan azabı oluşturuyordu bir gün banyoda mastürbasyon yaparken aynayı opmustum nasıl oluyor diye . Sonuçta kendi kendime yapıyordum aynada canlı bir şey değildi bunun günahı yoktu diye düşünüyordum böylece vicdanımı rahatlatiyirdum belkide 18 yaşıma gelince artık elimden geldiğince bırakmaya çalışıyordum . Sonra üniversiteye geldiğimde hocam mastürbasyon tıpta normal deyince benimdeVicdanım rahatlamıştı artık . Yapıyordum sürekli . Bir gün banyodan yine mastürbasyon yaparken neden bilmiyorum kolumu emiştim ve bu çok kötü bir şey olmuştu midem bulanmış tı . Sonra bir videoya denk geldim . Mastürbasyon haramdır diye orda bir durup düşünmeye başladım ve vicdan azabı yaşadım . Bu sefer bütün geçmişim kafamda canlanmaya başladı . Ve tam altı aydır depresyondayım ben niye böyle yapmışım diye . İnsanları çok açık görünce o videolar geliyor aklıma sonra ben böyle pis bir insan mıyım diye kendimi azarlıyorum . Kardeşimi görünce vicdan azabı yaşıyorum . geçen televizyonda Diyarbakır daki narin olayını görünce ben de böyle birimiyim diye kendimi azarladım o küçük çocuğun üstüne nasıl kalktın diye kendimi azarladım . O cinsel içerikli videolar kafamdan çıkmıyor kendimi affedemiyorum. Ya başka gözle bakıp öyle bir şey yaptıysam diye kendimi sucluyorum . Yazın böyle depresyonda iken her kes beni dışlıyordu ben de 7 yaşında kız kardeşimi dünyalar kadar çok seviyorum onaO ara sürekli internetten bu günah mı şu günah mı diye sürekli araştırmaya başladım o ara şey karşıma çıkmıştı annenin kız çocuğunu dudaktan öpmesi günah değil diye bir yazı görmüştüm ebru bak bu bile günah değilmiş yeter uzatma diye kendimi teselli etmiştim. Daha sonra Twitter da bir kız erkek kardeşinin dudağını opmustu Linclenmisti bu sefer de kendimi sucladim anneme söyledim annem nasıl konuşuyorsun sen niyetini bilmiyormusun diye beni azarladı bir psikologa git dedi . Bu sefer daha kötü oldum bütün 6 ay boyunca depresyondayım ben nasıl bir insanım diye kendimi sucladim o erotik sahneler kafamdan çıkmıyor çok açık birini görünce onlar geliyor aklıma ben böyle bir insan değilim biliyorum kendimi karıncayı bile incitmem ben ne yapacağımı bilmiyorum düşünmekten çok yoruldum odaklanamiyorum hiç bir şeye. Size yalvarıyorum bana yardımcı olun ben uyuyamıyorum lütfen ben artık uyumak istiyorumAynaya bakınca kendimden nefret dahi ediyorum aynaya bakamıyorum ben kendimle barışmak istiyorum.