Kendimle nasıl başa çıkarım? Yüklerimi nasıl hafifletirim?

Merhaba sevgili danışan ;

25 yaşında gencecik bir hanımefendi olduğunuzu görüyorum.2 yıldır evli olduğunuzu söylüyorsunuz. 22-23 yaşlarında evlilik müessesinin sorumlulukları altına girdiğinizi anlıyorum. Bu başlı başına zor bir sorumluluktur.

Bir çok birey için, çekirdek aileden ayrılarak yeni yuva kurmak ve bambaşka bir aileye dahil olmak hangi yaşta olursa olsun bir yas süreci içerir. Çekirdek ailenizden ayrılmak siz farkında olsanız da olmasanız da sizi zorlayan bir durumdur. Kendi ailenizde alışagelmiş olduğunuz yaşayış biçimi ve alışkanlıklar vardır. Tazecik yuvanızda sıfırdan bir düzen kurmaya çalışmak ve eşinizin ailesine uyum sağlaya çalışmak başlı başına bir mücadele gerektirir. Emek ister. Sizin bu emeği zorluklar içerisinde verdiğinizi anlıyorum

Diğer taraftan girdiğiniz yeni ailede; kabul görmek, sevilmek, istenmek, beğenilmek, takdir edilmek bir çok bireyin öncelikli ihtiyacıdır. Yeni evli çiftlerin güzel bir uyum içerisinde yaşayabilmesi için aile büyüklerinin desteği çok kıymetlidir. Fakat görüyorum ki genç yaşınıza rağmen hem çalışıp hem de yuvanızda mutlu olmak için çabalamışsınız. Çekirdek ailenizden ayrılmış olmanın verdiği zorluklardan hiç bahsetmiyorsunuz bile. Böyle bir durumda eşinizin ailesinden destek görmek yerine yıpratan tavırlara maruz kaldığınızı anlatıyorsunuz. Hırpalandığınızı, çok üzüldüğünüzü, hayal kırıklığına uğradığınızı anlıyorum.

Eşinizin ailesi tarafından kabul görmemek, olduğunuz halinizle beğenilmediğinizi, istenmediğinizi görmek duymak sizin için oldukça zorlayıcı olmuş. Kendinizi yalnız hissetmeniz ve desteğe ihtiyacınızın olması çok normal ve anlaşılabilir. Bu süreçte eşinizin de size destek olmadığından bahsediyorsunuz. Bu durum oldukça zorlayıcı görünüyor buradan bakınca. Severek evlendiğiniz, hayaller kurduğunuz eşiniz ile bir ev içinde birbirinize alışmaya çalışırken; eşiniz, sizi kendi ailesinin doğrularına göre değiştirmeye çalışmış. Üstelik eşinizin, sizi bir suçlu gibi sizin ailenize şikayet ettiğinden bahsediyorsunuz. Bu süreçte kendi aileniz size ne kadar destek çıkabildi? Bundan bahsetmediğinizi görüyorum. Umarım kızlarına destek olabilmişlerdir. Eğer o zorlu günlerde size yeterince destek olamadıklarını düşünüyorsanız attığınız zorlukları düşünerek bugün kendinizle gurur duymak için bir sebebiniz daha var demektir. Fakat aileniz size elinden geldiğince destek oldu ise bu şansın her daim yanınızda olmasını temenni ederim sevgili danışan.

Eşinizin ailesi oğullarına layık olmadığınızı söylemiş. Onları rezil ettiğinizden bahsetmiş. Bu cümleler bile başlı başına oldukça gurur kırıcı. bu kadar şeyin üstesinden gelebildiğiniz için her şeye rağmen yuvanıza yeni bir şans verdiğiniz için kedinizle gurur duyun sevgili danışan.

Bu kadar zor günlerden geçerken eşinizin ailesi tarafından istenmezken ve eşinizin kötü davranışlara maruz kalırken size bir çok konuda destek olan iş arkadaşınızdan bahsediyorsunuz. O zor şartlarda hangi genç hanım efendi yardımı elinin tersiyle itebilir bilemiyorum. Belli ki bu yaşadığınız durumu siz; bu gün, bu şartlarda bir hata olarak görüyorsunuz. Kendinizi fazlasıyla suçladığınızı görebiliyorum. Vicdan azabı çekiyorsunuz.

Buradan anlaşılıyor ki hayatın bir çok yerinde doğru davranmaya çabalayan birisiniz. Dürüstlük sizin için çok kıymetli bir erdem.

Fakat hayatın daha çok başında gencecik bir hanım efendi olarak kendinize şefkat göstermeyi her zaman hatırlayın.

Tamamen bittiğini sandığınız evliliğiniz varmış. O zorlu günlerde, hayal kırıklığı içerisinde, üzüntü içerisinde evliliğinizin aslında bitmediğini bilememiş olmanız çok anlaşılabilir. Bu sizi kötü biri yapmıyor sevgili danışan. Üstelik hata olarak gördüğünüz bir durumu devam ettirmemiş olduğunuz için ve sonlandırabildiğiniz için kendiniz ile gurur duyun sevgili danışan.

Bir diğer taraftan;

Tüm bu zorlukların sizde açmış olduğu yaralar tam sarılmadan, üstesinden tam anlamıyla gelemeden evli bir çift olmanın tam olarak ne olduğunu anlayamadan yani evlilik müessesi tam rayına oturmadan hamile kaldığınızı anlıyorum. Bir kadın hamileliğin ilk gününden itibaren bedensel olarak hormonları açısından oldukça büyük değişikliklere uğrar. Bu hormon değişiklikleri elde olmayan duygusal çalkantılara sebep olabilir. Hamile olmadığınızda üstesinden gelebileceğiniz duyguları, kaygıları, korkuları hamileliğin verdiği hassasiyet ile daha yoğun yaşayabilirsiniz. Bu süreçte çok daha fazla desteğe ihtiyacınız olur. Üstelik bu hassasiyet çocuk 2 yaşına gelene kadar devam edebilmektedir. Alt üst olan hormonların tekrardan dengeye gelebilmesi için geçmesi gereken süre doğumdan sonra en az 2 yıldır. Halk arasında lohusa olarak geçen bu süreç sizin kendinize her zamankinden daha şefkatli davranmanızı gerektirebilir. Lütfen bu kadar zorluğun üstesinden gelebildiğiniz için ve gencecik bir anne olduğunuz için kendinizi tebrik edin. Kendinize her gün şefkat gösterin. Anne olmanın bir bebeğe sahip olmanın ve eşiniz ile başta yakalayamadığınız uyumu yakalayabilmiş olmanın keyfini çıkarmayı sonuna kadar hak ediyorsunuz. Zorlu günleri atlatabilmişsiniz. Şimdi o günlerin sizde açtığı yaraları sarma zamanı. Ve siz her zaman yaptığınız gibi mücadeleye devam ediyorsunuz.

Psikologca gibi bir platformu bulmak, sorununuzu dile getirmek destek arayışında olmak sizin ne kadar dirayetli güçlü olduğunuzu gösteriyor. Size bu süreçte yardım edebilmesi için 2 tane egzersiz önereceğim. Lütfen bunları gün içerisinde bir çok defa yapınız.

Size yardımcı olabilmek için buradayız. Yeniden desteğe ihtiyacınız olduğunda çekinmeden yazınız.

Sevgiyle kalın sevgili danışan.

Psk. Seçil Orhun