Kendine olan öz saygımı nasıl kazanabilirim?

Gizli Kullanıcı9 Temmuz 2024 21:04

Bir zamanlar çok özgüvenliyken yıllar içinde bu özgüvenimi kaybettim, insanlar tarafından manipüle edildim ve kilom yüzünden zorbalandım beğenilmedim biliyorum insanların değil kendi standartlarıma göre yaşamam gerekiyor fakat her ne kadar böyle düşünsem de zamanla çevre baskısı vs insanı ister istemez etkiliyor zamanla bu kilo sorunu ve çok fazla manipülasyona uğramak da bende ciddi bir özgüven sorununa neden oldu öz saygımı geri kazanmak istiyorum ve bununla ilgili bana çok güzel destek olabileceğinizi düşünüyorum

Bu soru 18 Temmuz 2024 12:30 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aysun Erdoğan tarafından cevaplandı.

Cevaplandı

Paylaş:

Uzm. Psk. Aysun Erdoğan

Uzman Klinik Psikolog

Merhaba

Yaşadığınız bir takım olumsuz deneyimlerin özgüveninizi negatif yönde etkilediğinden bahsetmissiniz. Her birimiz genellikle hayat süresince bizi olumsuz etkileyen söylemlerde bulunan kişilerle karşılaşmisizdir. Bu sebeple hissettiginiz duygular ve düşünceler son derece anlaşılır. Her ne kadar dış çevrenin geri bildirimleri bizi zaman zaman etkilese de, burada mühim olan sizin kendinizle baş başa kaldığınızda, dis çevrenin seslerini bir kenara alıp, kendinize yönelik değerlendirmenizdir. Kilo sorunu olarak bahsettiğiniz durum gerçekten sağlığınızı etkileyen, günlük islevselliginizi etkileyen bir sınırda mi? Yoksa sağlıklı kilodasiniz ve aynadaki görüntünüzden memnun olmanıza rağmen dis çevrenin etkisiyle mi bunu bir kilo sorunu olarak ele alıyorsunuz? Bu iki soruyu kendinize sormanıza ve biraz üzerine düşünmenizi önerebilirim.

Öz sayginin geri kazanilmasi için İlk adim kendinize iyi davranmakla, şefkat göstermekten geçmektedir. Olumsuz iç sesin farkına varıp, bunun yerine olumlu düşünceleri zihninize getirmenin faydasi olacaktır.

Örneğin; kimi zaman bazı insanların beğenisi olmasa da ben değerliyim. Olumlu yönleriniz üzerine düşünmek, bunları kendinize hatirlatmaniz faydalı olacaktır. Sonrasında ne yaparsam özguvenimi iyileştirici olurum? sorusunu kendinize sorabilirsiniz. Burada akliniza gelen maddeleri bir kağıda siralayabilirsiniz. Gerceklestirilmesi kolay olan hedeften baslamaniz ve ilk hedefi gerceklestirdikten sonra diger hedefe gecmeniz daha iyi olacaktır. Bu hedeflere ulaşmak için acele etmemeyi, kendinize anlayış göstermeyi lütfen ihmal etmeyin.

Sağlıklı günler dilerim.

18 Temmuz 2024 12:30Kalıcı Bağlantı

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Geçmişe takılı kalmamak için ne yapmalıyım?

Nereden başlamalıyım bilmiyorum ama son zamanlarda terapiye başlamak istiyorum çünkü son bir yıldır zor bir süreçten geçiyorum aslında daha zor zamanlarımda olmuştu ama artık kendimi daha iyi hissetmek hayatımı daha da güzelleştirmek istiyorum kendim için bir şey yapmak istiyorum. Geçen sene bu zamanlarda bir ayrılık sürecim oldu 1 yıla yakın bir ilişkim vardı bu ilişkiye başlamak benim için zor bir karardı çünkü daha önce kimseyi hayatıma almamıştım insanlara karşı bir güven problemim vardı kendimce örülmüş duvarlarım vardı ve bunu yıkmak hiç kolay olmadı insanlara çizdiğim bir sınır vardı. 2 yıl önce daha önce de tanıdığım kişi bana duygularını açtığında hisselerini paylaştığında şaşırdım çünkü aklımın ucundan bile geçmezdi benim için mümkün değildi olmayacağını söylemiştim ama kendisi pes etmeyip mücadele edip emek veriyordu ben konuşmayı kestikçe o hep bi şekilde hayatıma dahil oluyordu ümit vermek de istemiyordum çünkü o zaman hiçbir duygum yoktu onu kırmak üzmek hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum bunu ona da güzel bir şekilde belirtmiştim. Zaten aynı şehirde yaşamadığımız için telefonla mesajla konuşmuştuk. Ama hiç ümidini kesmedi bana yazmaya devam etti konuşuyorduk ama benim tavrım netti ona da söylüyordum. konuştukça zamanla ortak noktalarımızın olduğunu düşünce yapısı olarak hayata bakış açımızın benzediğini anlaştığımızı gördüm onunda bana olan ilgisi hissi gün geçtikçe daha da artıyordu aslında korktuğum şeyde buydu çünkü konuştukça bana bağlanacağını hissediyordum. Onun çabasını emeğini görünce bende o kadar keskin olmayıp ona farklı gözle bakma fikrine kapıldım aylarca konuştuk birbirimizi yakından tanıdık uzakta olmamıza rağmen iletişim eksikliği hiç olmadığını gördüm benimde içimde zamanla hisler olumlu yönde değişti ama hep temkinliydim sınırlarımın olduğunu bir ilişkideki beklentilerimi açıkça ifade ediyordum benim için saygı çok önemliydi sadakatte keza öyle ona şeffaf bir şekilde yaklaştım net oldum ne istediğimi biliyordum. Ve ilişkimiz başladı gayette güzeldi uzak ilişki ilk başlarda çok zorlamıyordu ama zamanla sevgi artıkça bağlılık olunca özlem duygusu da ağır basıyordu ama bu aramızda sorun olmuyordu ilişkimizin 4. Ayında beni görmeye geldi birkaç gün beraber vakit geçirdik her şey çok güzeldi sonrasıda öyle aramızdaki sevgi giderek artıyordu gelecek planları kuruyorduk yıllar sonrası için çünkü her şeyin oturması gerekiyordu evlilik için ikimizde erken olduğunu biliyorduk zamana bırakıp ilişkimizi yaşadık hiçbir problemimiz yoktu her şey çok güzeldi. .Aradan aylar geçti zaman zaman böyle çatırdamalar başladı küçük şeyleri büyütmeler tripler oldu ki hiç hoşlanmadığım şeylerden biri trip atıp tavır yapmak bir problem varsa onu konuşup halletme taraftarıydım ama araya bir şekilde soğukluk girdi aramalar azaldı soğuk konuşmalar oldu bir kaç gün ne ben onu aradım ne de o beni aradı sonra ben dayanamadım aradım neden bu duruma geldiğimizi sordum bir problem varsa konuşarak üstesinden geliriz dedim ama kaçtı ikilemde gibiydi iyi olmadığını hissediyordum ama bana ilişkinin artık bittiğini araya soğukluk girdiğini falan söyledi o dönem ikimizinde sağlık problemleri vardı beni yalnız bıraktığı için onu suçluyordum o da bana sen benim neler yaşadığımı biliyor musun diye konuştu söyle dedim anlat yanında olayım beraber üstesinden gelelim ne olursa olsun senin yanındayım dedim ama sanki o tamamen bitirmişti kötü bişey olduğu şüphesini içime düşürdü ama sorunun bu olduğunu da dile getirmiyordu her şeyin bittiğini söyledi bir kaç gün tartıştık ama bir yere varamadık bitti asla inanamıyordum olanlara beni o kadar seven değer veren adama ne oldu nasıl vazgeçer diye günlerce kahroldum çok ağladım üzüldüm günlerce haftalarca kendime gelemedim içimdeki boşluk dolmadı çok kötü hissediyordum acaba başına kötü bir şey mi geldi bir hastalığa mı yakalandı diyerek kendimi çok yıprattım aradan aylar geçti bir gün denk geldik buraya gelmişti numarası kayıtlıydı silmemiştim engelleme falanda yoktu bana mesaj attı beni özlediği pişmanlığını dile getirdi o süre zarfı boyunca çok kötü bir dönem geçirdiğini beni hep sevdiğini unutamadığını söyledi benden şans istedi ama güven bir kere kırılmıştı ben hayatımda ilk defa bir erkeği hayatıma alıp o kadar güvenmiş sevmişken hiç böyle hayal etmemiştim sevgim bitmemişti evet ama güven duygum yıkılmıştı kendini affettirmek istediğini her şeyi düzeleceğini söylüyordu öyle bir iki hafta geçti sonra bir gün telefonum çaldı ve bir kız beni aradı sevgilisi olduğunu söyledi aynı yerde çalıştıklarını ayrıldığımız dönemden beri konuştuğunu ilişkisi olduğu ama benim yaşadığım şehire gelip gittikten sonra değiştiğini söyledi yıllardır tanışıyorlarmış ve benim bundan haberim dahi yoktu beni de biliyordu ama nasıl olduysa konuşmuşlar yeniden ondan asla böyle bir şey beklemiyordum başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. .günlerdi bensiz olduğu zaman ayrılık acısı çektiği pişman olduğunu söyleyen adamdan böyle bir ihanet asla beklemiyordum ve ihanet asla kabul edemeyeceğim şeydi kendi de bunu çok iyi biliyordu ben ona benden bir şey sakladığını defalarca söyledim hissettim çünkü bir şey var dedim ama bunu asla beklemiyordum sonra onu aradım hesap sordum kavga ettik bana zamanı gelince anlatacağını söyledi lafı çevirdi bir öyle bir böyle söyledi tutarlı konuşmadı bir kaç gün konuştuk ona kendini ifade etmesi için zaman bile tanıdım ya ben ayrı olduğumuz süre boyunca değil başkasıyla olmak böyle biseyi aklımın ucundan bile geçirmedim ilişki bitse bile duygularım bitmemişti kendime, yaşamış olduğum ilişkiye saygım vardı ya açıklama bekledim ya elle tutulur bir açıklama karşındaki kızı tanımıyordum sonuçta böyle bir şey dese bile yargısız infaz yapmadım ona da söz hakkı verdim ama bunu değerlendiremedi kızın dediklerini yalanlandı hayatımda sadece sen varsın gibi şeyler söyledi inandırıcı gelmiyordu kızı engelledi bana hesabının şifresini vermişti ki şuana kadar asla böyle bir şey ondan istemedim o da benden kendini inandırmak ya da güven tazelemek için hesabı verdi bence o kızıda engellemişti birkaç gün sonra engelin kalktığını gördüm işte o zaman daha başlamadan tamamen bitti artık benim için onu aradım sordum bilmiyorum haberim yok diye kaçtı konuşmadı ona güvenimin tamamen kalmadığı söyledim bunları kaldıramam benim her şeyden önce kendime bir saygım var sonuçta ben çaba beklerken bana her şeyi anlatmasını beklerken böyle bişey yaşandı konuştuğumuzda bana ben seni taşıyamadım ben seni hak etmiyordum senin sevginin altında ezildim yapamadım falan dedi sen daha iyilerine layıksın gibi konuştu ama benim için artık bitmişti son kez telefonla konuşup bu işin tamamen bittiğini ve bir daha ne sesimi ne de yüzümü göremeyeceğini söyledim yine hayal kırıklığı yarattığını bittiğini yazıklar olsun sana diyerek telefonu kapattım her yerden engelledim kafamda bitti dedim bir kaç gün sonra iş yerime bir çiçek geldi isimsiz bir papatya o olduğunu anladım çünkü daha öncede almıştı sevdiğimi de biliyordu not bırakmıştı özür dilerim. .diye ama benim için artık hiç Bir şey ifade etmiyordu tamamen bitmişti. Sonra aylar geçti ve bir gün ortak bir arkadaşımızdan gördüm ki sevgilisi ile fotoğraf paylaşmış işte o gün bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. Ve artık bende olan neyi varsa aldığı hediyeler fotoğraflar her şeyi yakıp sildim o güne kadar da karışmamıştım ama o gün geçmişe dair hiç bir şey bırakmadım bana hep çok güçlü olduğumu söylüyordu her şeyin üstesinden gelebileceğimi söylüyordu. Evet çok güçlüyüm ama bu noktaya da kolay gelmedim güçlü olmak zorunda kaldım çoğu zamano gün olduğu gibi. Kendi kendimi ayağa kaldırdım yoluma devam ettim aklıma gelmiyor değildi geliyordu ama eskisi gibi canım acımıyordu fark ediyorum ki evet kafamda bitti ona karşı beslediğim iyi olan ne varsa bitti peki o zaman halen neden aklımdan kalbimden tamamen çıkmıyor aklıma geliyor yaşadıklarımızı düşünüyorum geçmişe gidiyor aklım bir şekilde oysa her şeyi yaktım sildim bitirdim bir şey kalmadıysa niye aklımın bir köşesinde hep var ? Niye tamamen kurtulamıyorum bitmeyen kalan şey ne bence yok yani öyle söylüyorum hep kendimezihnimi meşgul etsin istemiyorum aklımdan çıksın istiyorum tamamen unutmak istiyorum bunun için ne yapmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Psikoloji

Nasıl kendim için yaşamayı öğrenebilirim?

Birkaç kez yazmış olduğum soruların dönüşleri çocukluk dönemlerimde yaşadığım duygularla ilgili olabilir yönünde oldu çok mutlu bir cocukluğum olmadı ki benim genç yaşta evlenen iki insanın ilk çocuğuydum belki anne babalığa adapte olamadılar belki de duygularını gösteremediler belki de ben daha çok sevilmek istedim belki de gerçekten istenmeyen bir çocuk oldum bunların hangisi bilmiyorum ama duyguların gösterilmemesi saçma geliyor bana onlar ailelerinden görmemiş olsalar bile arada bir bağ var çocuğunla senin canından sevgini esirgemek kadar saçma bir durum var mı sinirini nefretini göster sevgini gizle her alan için öyle geliyor gerçekten içinde sevgi varsa tutamazsın ki onu gözlerinden bile belli olur yada bana göre böyle bu düşüncelerim istenmeyen bir çocuk gibiydim herşeyde mutlu olmak yerine bunu yapsam söylesem yesem annem kızar mı düşüncesiyle yaşadım birkaç yıldır yendim bu düşünceyi ben kendim için yaşamayı yeni öğrendim ama geçmişteki bu izleri silemesem bile nasıl en aza indirebilirim bunu bilmiyorum bunun için ne yapmam gerekir teşekkür ederim

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Psikoloji

Psikolojik destek almaktan neden korkuyorum?

Şuan o kadar üzgün ve o kadar kızgınım ki kendime. .. Psikiyatriye bir türlü gidemiyorum. Ne zaman randevu alsam son gün hep bir vazgeçiş oluyor. İçimi korku, tedirginlik, endişe sarıyor. Gitsem bile kapıdan içeri giremiyorum kalbim çok hızlı atıyor , ağlamaya başlıyorum, sonra giremediğim için kendime kızıp kriz geçiriyorum . Sadece bir kere gidebildim o da kardeşimin zoruyla. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Psikolojik destek almaktan neden bu kadar çok korkuyorum? Belki de kendime zaman tanımam gerekiyor ama sorunlar hep aynı ve benim bunları aşmam gerekiyor Şuana kadar burada sorduğum tüm soruları cevaplandırdınız teşekkür ederim. Fakat cevapların hiçbiri beni tatmin etmiyor. Benim konuşmaya ihtiyacım var ama konuşqmıyorum işte. Pdikoloğa gitsemde eminim ki aynı şeyi yaşarım. Psikoloğa hiç gitmedim. Bana hep psikiyatriye git dediler. Herkes bu konuda baskı yaptı bana özellikle de ailem. Bir gün yine bana psikiyatriye git demişlerdi. Bende neden gitmediğimi söyledim, orqya gidince ne anlatıcağımı bilmiyorum dedim bana tüm olumsuz özelliklerimi saymaya başladılar, halbuki benim bahsetmek istediğim sıkıntılarımı rahat bir şekilde anlatamamamdı. Öyle üst üste tüm olumsuz özelliklerimi sıralayınca çok zoruma gitti Böyle işte konuşmaya ihtiyacım var ama konuşamıyorum . Sizce ne yapmalıyım? Bu platform olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum. .. İyi ki varsınız

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Psikoloğa Soru Sor! Ana Sayfa Sorular Blog Hakkımızda İletişim S.S.S

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik

Dikkat: Online psikolojik hizmetlerimiz her duruma uygun olmayabilir

Online hizmetlerimiz, pek çok psikolojik sorun ve ihtiyaç için çözüm sunmayı amaçlamaktadır. Ancak, kendinize zarar verme düşünceleri, şiddet eğilimleri veya intihar gibi ciddi riskler içeren durumlar söz konusu olduğunda, bu platformun sunduğu hizmetler yeterli olmayabilir. Bu tip acil ve ciddi durumlar için, doğrudan profesyonel ve yüz yüze müdahale gerekebilir.

Acil Durum Hattı: 112Polis Yardım Hattı: 155Aile ve Sosyal Hizmetler Yardım Hattı: 183Madde Bağımlılığı Danışma ve Destek Hattı: 191