kimsenin umrunda değilim ortadan kaybolsam fark edilmem
ya evdeki tek çocuğum ona rağmen kimse benimle ilgilenmiyor evlenen ablam evlenen abimle bile daha çok iletişimdeler küçüklüğümden bu yana kimse bana onlara davrandıkları gibi davranmıyor sorun bende mi diye düşünüyorum sürekli ama hayır ben herkese saygılıyım sözlerini dinlerim diğerlerine göre ama olmuyoo beni silmişler kafalarından anlamıyorum tek ihtiyacım para sanıyorlar para verince herşey çözülür sanıyorlar ama yok yani ve babamda sadece bana yaptığı harcamaları hep yüzüme vurur çok garip şehirdışında üniversite okuyorum zaten yılda en fazla 2 ay annem ve babamla kalıyorum ona rağmen kimsenin umrunda değilim
Bu soru 5 Temmuz 2025 19:33 tarihinde Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Yazdıklarınızı okurken hissettiğiniz yalnızlık, değersizlik ve dışlanmışlık duygusu oldukça güçlü bir şekilde yansıdı. Ailenin içinde olup da görünmüyor gibi hissetmek, insanın ruhunu en derinden yaralayan deneyimlerden biridir. Özellikle de “elimden geleni yapıyorum, saygılıyım, uyumluyum ama yine de ilgi görmüyorum” düşüncesi, zamanla kişide “demek ki sorun bende” inancına dönüşebiliyor. Oysa bu çok ağır ve haksız bir yük.
Ailenizin, diğer çocuklarına gösterdiği ilgiyi size göstermemesi; duygusal olarak sizi hep “ikinci planda” tutması, ister istemez bir çocuk olarak “ben neden sevilmiyorum?” sorusunu doğurur. Bazen en çok susan, en çok anlayan çocuklar unutulur. Sizi duygusal olarak ihmal etmiş olmaları, sizin sevilmeye ya da ilgiye değer biri olmadığınız anlamına gelmez. Aksine, bu onların sınırlılığıyla ilgilidir; sizin varlığınızla değil.
Ailenizin ilgisini yalnızca maddiyata indirgemesi, sizi yalnızca “para ihtiyacı olan biri” gibi görmesi; insanın en temel duygusal ihtiyaçlarından biri olan “şartsız kabul görme” duygusunu zedeler. Oysa sevgi, sadece para vererek değil; görülerek, dinlenerek, sorular sorularak, gerçekten ilgilenilerek verilir.
Tüm bu yaşananlar sizin için travmatik olabilir; ancak şunu bilmelisiniz ki, bu duygular geçici değilse bile, dönüştürülebilir. Artık kendi duygularınızı önceliklendirme, ihtiyaçlarınıza kulak verme zamanı gelmiş olabilir. Size iyi gelecek insanlar, kuracağınız yeni bağlar ve gerekirse bir uzman desteğiyle birlikte, içinizde yıllardır biriken bu kırgınlıkları ve değersizlik duygusunu yavaş yavaş dönüştürmeniz mümkün.
Unutmayın: Görülmeyi, sevilmeyi ve değer verilmeyi her zaman hak ettiniz. Sadece bunu size veremeyen bir çevredeydiniz. Ama bu, sizin değerinizin eksik olduğu anlamına gelmez. Bu değeri önce siz fark ederseniz, hayatınızda çok şey değişmeye başlayacaktır.
Umarım bu cevabım size yardımcı olmuştur. Aklınıza takılan başka sorular olursa bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.
Sağlıcakla kalınız.
Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu
🙂
