kızım oyuncaklarını, yemeğini paylaşmıyor, ne yapacağım?
Merhaba benim kızım 3 yaş 9 aylık temmuz da 4 yaşını dolduracak. 2 yaşından sonra yemek seçmeye başladı. Oyuncaklarını hiç kimseyle paylaşmıyor, kuzenlerinin oyuncaklarını izinsiz alıp oynatmıyor almak istediklerinde itiyor. Biz bunun yanlış olduğunu söylediğimizde bize de tepki gösteriyor ittiriyor, öfkeleniyor. Yemeğini bizimle paylaşmak istemiyor. Yeni yeni paylaşmaya başladı. Parkta oynamayı çok seviyordu. Parka gittiğimiz de salıncakta çok yavaş şekilde sallanıyor kaydıraktan zorla kaydırıyorum.Televizyonu sınırlı tutuyoruz ama bazen aşıyoruz. 2,5 yaşındayken bir aylığına kreşe gitmişti ama çok sık hastalandığı için ve bizden ayrılmaktan istemediği için kreşten aldık. O günden sonra bizimle uyumaya başladı. Uyuduğu zaman yatağına yatırdığımda ağlayıp yanımıza gelmek istiyor.
Lütfen ne yapmam gerekiyor yardımcı olursanız sevinirim.
Teşekkür ederim şimdiden cevabınız için.
Bu soru 27 Nisan 2025 22:50 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Ebeveyn,
Çocuğunuzun gelişimine yönelik gösterdiğiniz hassasiyet için sizi tebrik ediyorum. Kızınızla ilgili değindiğiniz noktalara bulunduğu gelişim düzeyi üzerinden birlikte bakalım.
Öncelikle belirtmeliyim ki çocuğunuzun inişli çıkışlı gelişim süreçlerinde ebeveyn olarak kendinizi çaresiz ya da kaygılı hissetmeniz çok anlaşılır; hatta çoğu anne-babanın benzer dönemlerde aklı karışıyor diyebilirim. Ancak belirttiğiniz noktalara bakıldığında çocuğunuzun gelişim evresine uygun zorluklar yaşadığı anlaşılıyor.
3-4 yaş civarında çocuklar paylaşma, sabır ve sosyal ilişkiler konusunda yeni şeyler öğrenirken bolca zorlanırlar. Paylaşmak, küçük bir çocuk için “kendi dünyasını başkasıyla bölüşmek” anlamına geliyor ve bu fikir onlar için gerçekten karmaşıktır. 3 yaş 9 ay gibi bi aralıkta olan çocuk benmerkezcilik döneminin tam içindedir. Yani çocuklar “Benim!”, “Ben yapacağım!”, “Benim oyuncağım!” gibi davranışlar gösterirler. Paylaşmak kavramı henüz tam gelişmediği için, paylaşmamak oldukça doğaldır. Oyuncağını paylaşmak zorunda kaldığında, onun için sevdiği bir şeyi sanki tamamen kaybedecekmiş gibi gelebilir. Sadece oyuncak değil, bazen yemek ya da anne-babanın ilgisi bile buna dahil olabiliyor. Peki bu durumda ne yapabilirsiniz?
Bu konuda en iyi öğretim şekli çocuğunuzu zorlamadan model olmaktır sevgili ebeveyn. “Bak ben seninle kitabımı paylaşıyorum, çok keyifli oldu!” gibi doğal örneklerle durumu destekleyebilirsiniz. Bu noktada ikinci olarak sırayla oynama gibi paylaşım oyunları kurabilirsiniz. Ona paylaşmanın güzel bir şey olduğunu ancak isterse en sevdiği oyuncağını kaldırabileceğini söyleyebilirsiniz.
İkinci olarak yemek seçiciliği üzerine konuşalım. Yemek seçiciliği, 2 yaş civarında başlayan özerklik mücadelesinin bir parçası olabilir. Yemek, çocuk için kontrol ettiği bir alan haline gelir. Peki bu durumda ne yapabilirsiniz? Çocuğunuzu yemek yapma sürecine ya da alışveriş sürecine dahil edebilirsiniz. Yemek sunumlarını eğlenceli hale getirmeye çalışabilirsiniz. Zorlamadan her öğünde tanıdık bir yiyecek sunabilirsiniz. Bu konuyla ilgili çocuğunuzla birlikte okuyabileceğiniz kitap önerisinde de bulunmak isterim. Yemek Seçen Kirpi- Andrea Reitmeyer
Üçüncü olarak sizinle birlikte yatması üzerine konuşalım. kreşte yaşanan kısa ama unutulmaz ayrılık deneyimi ve belki biraz kaygılı geçen o dönemin etkileri hâlâ devam ediyor olabilir. Küçük çocukların ‘güvende hissetme’ ihtiyacı, özellikle birlikte uyuma isteğiyle ya da sizin yatağınızda uyuma eğilimiyle kendini gösterebiliyor. 2.5 yaşından beri devam etmesi, özellikle uyku rutinleri ve ayrışma süreci üzerinde çalışılması gerektiğini gösterebilir. Peki bu durumda ne yapabilirsiniz? Uykuya geçişi kolaylaştıracak kitap okuma, masal anlatma gibi sabit bir rutin oluşturabilirsiniz. Odasına alışması için önce odasında gündüz saatlerinde keyifli zaman geçirebilirsiniz. Peluş oyuncak, battaniye gibi geçiş nesneleri kullanmasına destek olabilirsiniz.
Kademeli ayrılma yöntemini deneyebilirsiniz. Önce yanında yatmadan, sadece yanında oturmak → sonra kapının dışında beklemek → sonra tamamen odasında uyuması.
Son olarak eklemek isterim ki çocuğunuzun davranışları çok aşırı düzeyde kaygı içeriyorsa veya sosyal ilişkilerde belirgin sıkıntı oluşturuyorsa, (örneğin hiç paylaşmama, öfke nöbetleri gibi) oyun terapisi veya gelişimsel destek etkili olabilir.
Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum. Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
