Kocamı anlayamıyorum ne Yapmalıyım?

Merhaba sevgili danışan. Paylaşımını okurken uzun süredir yalnızca eşini değil de ilişkinin bütün yükünü, duygusal yükünü tek başına taşıdığını, bunu taşımak zorunda kaldığını gördüm. **Bir insanın sevdiği kişi tarafından anlaşılmaması**, sınırlarının önemsenmediğini hissetmesi, özel hayatına ve geçmişine dair hassas bilgilerin tartışma anında kullanılması zorlayıcı denemlerden biri.

Bunu bu kadar zamandır sabırla taşımış olmanın aslında tahammülünü değil de **ilişki iliştirme konusundaki mutasyonunu** bize gösteriyor. Ama artık bu döngü seni yıpratmış ve baktığımızda da eşinin talepleri reddedildiğinde, istediği gibi karşılık bulamadığında öfkeye geçilmesi, tahrik edici cümleler kurması seni suçluluk duygusuna ittirmiş ve bu tarz davranışlarda ilişkide güç eşitsizliği, manipülasyon, öfke kontrolü, kimi zamanda duygusal istismar belirtileri olabilir.

Özellikle kırılgan anlarını, aile geçmişini kavga sırasında sana karşı kullanması **ilişkide güven duygusunu zedeyen davranışlardan biri**. İnsan kendi eşinden "sırtımdan bıçaklanmış gibi hissettim" cümlesini kuruyorsa burada ele alınması gereken duygusal bir yara vardır. İlişkinizde sanki rol dağılımı oluşmuş. Sen toparlayan, duygusal yükü taşıyan, sakinleştiren anlayan taraftan, eşin istediği gibi davranan, seni suçlayan, sorumluluktan kaçan öfkesini sana karşı boşaltan bir tarafta.

Bu da seni psikolojik olarak tüketiyor ve **ne yaparsan yapayım suçlu olayım düşüncesine** götürüyor. Zamanla bu his gerginlik, değersizlik, öfke patlamaları, kendini savunmak zorunda hissetmeyi götürebilir ve bunlar seni içsel bir baskı yaratabilir. Eşinle arandaki çatışmalarda ne yaptığı üzerinden değil de "ders çalarım, sınırlarım, iletişim becerilerim, özellikle öfke anında bana gelen suçlamaları ben hak ediyor muyum?" ya da "bunlar neden oluyor? Ben bunlardan kendimi nasıl koruyabilirim?" diye düşünmelisin.

Sürekli tolere ettiğinde partner ister istemez **bu davranış kabul edilebilir mesajını** alıyor çünkü. O yüzden önce senin içinden başlayacak bir dönüşün bekliyor seni. Böyle konuşulduğunda o ortamdan çekileceğim, tartışmada geçmişimi bana karşı kullanmasına izin vermeyeceğim gibi sınırlar kavga anında değil de sakin bir anda ifade edilmeli. Eşinin öfke kontrolü üzerinden destek alması iyi olabilir.

Söylediklerinden eşinin stres, başarısızlık ve iş yükü gibi konularda sıkıntı yaşadığını görüyorum. Bu noktada da belki öfke kontrolü hayat işlevsellerini çok fazla etkiliyorsa **bir psikiyatrik destek de alabilir**. Hem psikologla hem de psikiyatristle görüşebilir. Bu yönde çift terapisi alabilirsiniz. İlişki dinamiklerinizi düzenleme de etkili araçlardan biridir.

Sürekli suçlanma, tahrik edici konuşmalar, iş birliği konusunda tıkanma gibi döngüler profesyonel açıdan bir süreç gerektirebilir. Kendi kendine çözülmeyebilir. Bu noktada bireysel değerlendirmek de önemli. İnsanın içinde psikologla görüşmek, bu ilişkinin sana neler yaptığını, neyi hak ettiğini, neleri artık taşımaman gerektiğini anlaman için önemli olabilir.

Tükenmişlik belirtileri belki sende de olabilir. Bu yönde uzun süreli duygusal çatışma yaşayan kişilerde **artık susmuyorum hali çoğu zaman bir savunma mekanizması**. İnsan kendini sürekli saldırı altında hissettiğinde evliliği kurtarma isteğinden "kendi ruh sağlığımı korumalıyım" diye üst devreye giriyor. Bu noktada bu daha büyük patlamalara sebep olabiliyor. Yani bu konuda senin de destek alman iyi olabilir.

Son olarak sana mümkün olan en açık şekilde sunuş söylemek istiyorum. **Sen suçlu değilsin.** Partnerinin davranışları senin suçlu olduğunu göstermez. Sen uzun zaman kendi suçlu olduğunu düşünmüş birisin. Bu noktada da artık sürekli bir taraf suçlanıyorsa o ilişki de eşitlik söz konusu değil. Umarım cevabın faydalı olmuştur. Tekrar bizlere soru sormak istersen platformdan yeni bir soru oluşturabilirsin. Veya aklına takılan bir şey varsa bana sorabilirsin. Kendine iyi bakman dileğiyle.