Sosyal Hayat

Konfor alanımın dışına çıkamıyorum

Gizli Kullanıcı25 Mayıs 2024 14:37

Konfor alanımın dışına çıkamıyorum 

Evim benim dünyam gibi. Çok fazla sosyal bi insandım karantina sonrasında evcimen bi insana dönüştüm. Dışarı çıktığım zaman 1 saat sonra eve dönmek istiyorum. Kalabalık beni artık çok rahatsız ediyor ama bazen bu durum beni yoruyor. Bu yaşadığım durum normal mi? Bazen haftalarca evden çıkamıyorum

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, bazı dönemler aslında gerçekte var olan karakter ve ihtiyaçlarımızın dışa vurulması için tetikleyici bir etkiden ibaret.

Öyle danışanlarım oldu ki; isteseler onlarca insanla network ve arkadaşlık kurabilecek sosyal zekaya sahipler. Aynı zamanda çok da hoş sohbet sahibi ve sempatik yapılara sahipler. Ancak bilinç seviyesi ve farkındalığı bir çok insana nazaran daha yüksek seviyede olduğu için insanlar konusunda çok daha seçici olmuşlar; dolayısıyla her sosyal ortamdan ve kalabalıktan tatmin olamaz hale gelmişlerdir.

Damak zevki çok gelişmiş, gurme insanların her sokak yemeğini içinin almaması gibi... Her insandan ve paylaşımdan keyif alamaz, kendiyle olma halinin tadını daha çok benimsemiştir.

Bununla birlikte karantina dönemi birçok insanın yaşam tarzında değişikliklere sebep oldu ve ev konforuna daha fazla bağımlı hale gelmek oldukça yaygın bir sonuç. Sosyal bir insan olarak bu dönemde evinize daha fazla bağlanmanız doğal bir tepki olabilir. Ancak, yaşadığınız bu durum bazen sizi yoruyor ve rahatsız ediyor gibi görünüyor. Bu hislerinizi anlamak ve yönetmek önemli.

Çünkü seçilmiş yalnızlıklar belli ölçüde yararlı olsa da, gerçek bir insan tekamülü için toplumsal varoluş ve kolektif uyum süreci çok daha anlamlı.

Denge ve senteze yönelmek sizi yıpratmadan konfor alanı dışına güvenle çıkaracaktır. Konfor alanından çıkmak demek; güvensiz hissedecek derecede risk almak ve değişmek anlamı taşımaz.

Kendiyle barışık ve kendiyle anlamlı zaman geçirebilen kişiler bir yerden sonra herkesi beğenmez. Daha eleştirel bakmaya başlar.

Hem fiziksel anlamda evi hem de kişisel dünyası ona yetiyor diye düşünür. Bir bakıma doğrudur da. Ancak hayat bu ikisi arasında denge ve sentez kurmayı öğrendiğimiz bir gelişim yolculuğudur.

Kendi doğamız ve tabiat; iç dünyamız ve dış dünya arasında en sağlıklı bağı kurmaya odaklanalım. Buna giden yolda, şuan ki izole yaşamınız sadece bir basamak.

Kendi evinize, doğanıza, iç dünyanıza derin bir yoğunlaşma yaşadınız ve burada huzurlu-tatmin olmayı başardınız. Şimdi ise bu dingin hali ve dengeyi koruyarak dış dünya ile bağlantı kurmayı başarma sırası. Bir yerden sonra uzun süre evde kalmak ve dışarı çıkmaktan kaçınmak, ruh sağlığınızı olumsuz etkileyebilir.

Bu nedenle, kendinize küçük adımlarla dışarı çıkma fırsatları yaratmak önemlidir. Örneğin, günlük yürüyüşler yapmak veya parkta zaman geçirmek gibi aktivitelerle başlayabilirsiniz. Bu tür etkinlikler, sosyal etkileşimi minimumda tutarken dışarıda zaman geçirmenizi sağlayabilir.

Ayrıca, kendinize sosyal etkileşimler için güvenli ve rahat hissedeceğiniz ortamlar bulmaya çalışın. Belki de daha az kalabalık mekanlara gitmek veya sevdiklerinizle daha sakin ortamlarda buluşmak size yardımcı olabilir.

Dış ortamları yeniden keşfetmeyi düşündünüz mü? Merak, sizin için olumlu bir itici güç olabilir. Merak uyandıran ve iştahınızı kabartan yerlerden başlayabilirsiniz. Doğa yürüyüşleri, parklarda oturmak veya plajda zaman geçirmek gibi daha sakin ve doğal ortamlarda bulunmak size rahatlama ve huzur sağlayabilir. Kalabalık yerlerden kaçınarak dışarı çıkmayı deneyin. Sonra hafif ve güvenli geçişlerle sosyal çevrelere yönelebilirsiniz.

Dışarıda size bir takım değerler katacak ve "iyi ki tanımışım, keşfetmişim" dedirtecek birileri ve bir yerlerin mutlaka olduğunu da hatırlatmak isterim :)

Kendinizi ve başkalarını teşekkür hissi ile keşfettiğiniz bir yaşam diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...



Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Cevabınız için çok teşekkür ederim. Bu söyledikleriniz o kadar anlamlı ki benim için ilaç gibi geldi. Kendimi çok daha iyi hissediyorum 😊

psk.ilknuraksu

Rica ederim, Sevgiler...