Psikoloji

Konfor alanının dışına çıkmak

Gizli Kullanıcı30 Mayıs 2024 19:41

Selam sanırım napıcağımı bilmediğim için buraya yazıyorum bugün bir yere iş başvurusu için aradım açmadılar ya çok yogundular yada müsait değildiler anneme anlattım bana dedikleri sen yapamazsın sen barınamazsın oralarda en fazla 1hafta dedi bende herkes nasıl yapıyosa bende öyle yaparım dedim sonra kendini savunmaya geçti onun tek isteği beni kendi işinde çalıştırmak ben bir yere giderim diye korkuyorlar bende aksine gitmek istiyorum sosyal hayatı mm sıfır bana böyle davranılınca kendimi çok yetersiz hissediyorum moralimi bozuyolar sürekli öyle olunca hiç birşey yapasım gelmiyor

Bu soru 31 Mayıs 2024 19:14 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, yaşadığınız sorunlar pek konfor alanından çıkabilmekle ilgili görünmüyor. Daha çok ebeveyn kontrolünden çıkıp birey olabilmek üzerine bir mücadele verdiğiniz anlaşılıyor.

Bununla baş etmek mi yoksa büyüdüğünüzü ailenize sağlıklı bir iletişimle kabul ettirmek mi olmalı sizce ilk adım?

Bunun cevabı biraz sizin duygusal ve mental olarak hazır bulunduğunuz duruma bağlı gelişecektir. Kendi motivasyon ve özgüveninizi kazanabilmeniz için önce yetersizlikle ilgili sorunlarınızı gözden geçirelim isterseniz. Kendinizi değerli kılan özelliklerinizi ve becerilerinizi tanıyın ve bu güçlü yanlarınıza odaklanın. Başkalarının takdir ettiği veya hayranlık duyduğu yönlerinizi hatırlayarak kendinize olan güveninizi artırabilirsiniz.

Yetersizlik duygusu genellikle olumsuz düşüncelerle ilişkilidir. Bu düşünceleri fark edin ve onları olumlu ve yapıcı düşüncelerle değiştirin. Kendinize nazik olun ve olumlu bir iç konuşma geliştirin lütfen.

İş yaşamı dışında yeni deneyimler edinmek konusunda çevrenizden baskı ve engel görüyor musunuz? Kendinizi geliştirmek ve yeni beceriler öğrenmek, kendinize olan güveninizi artırabilir. Kendinizi sürekli olarak geliştirmek için ilgi duyduğunuz konuları araştırın ve yeni deneyimler edinin.

Kendinize gerçekçi hedefler belirleyin ve kendinizi başkalarıyla karşılaştırmak yerine kendi ilerlemenize odaklanın. Herkesin farklı yetenekleri ve başarı ölçütleri vardır. Eğer birden kendinize başarısız hissedecek ve hazırlıksız yakalandığınız hedefler belirlerseniz, gerçekleşmeyince "Onlar haklıydı, ben yetersizim." diyen bir olumsuz iç sesi uyandırmış olursunuz.

Ailenize hislerinizi açıkça ifade edin. Onlara neden kendinizi yetersiz hissettiğinizi ve başka işlere başvurmak istediğinizi anlatın. Ancak bunu yaparken sakin ve saygılı olmaya çalışın.

Ailenizle iletişim kurmakta zorlanıyorsanız veya destek almak istiyorsanız, güvendiğiniz bir arkadaşınızdan veya bir danışmandan yardım isteyebilirsiniz. Dışarıdan bir bakış açısıyla bu durumu değerlendirmek faydalı olabilir.

Kendi yaşamınızı yönlendirmek sizin hakkınız olduğu gibi, ailenizin de sınırlarınızı anlaması ve saygı göstermesi önemlidir. Sınırlarınızı belirleyin ve bu sınırlara saygı duyulmasını sağlayın.

En önemli nokta şu ki; kendi değerinizi bilmek ve kendinize güvenmek önemlidir. Kendinize olan inancınızı kaybetmeyin ve hedefleriniz doğrultusunda ilerlemek için kararlı olun lütfen :)

Kendi başarı yolculuğunuz ve aile bağlarınız arasında denge kurmanızı diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...




Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kaygılı düşünceler

Merhaba, devamli olarak kaygılı hissediyorum hep tetikteyim her an kötü bir şey olacakmış yakınlarıma bir şey olacak korkusu yaşıyorum bu durum ciddi derecede arttı daha önce kaygı bozukluğu teshisi almistim. İki yıl önce babami kanserden kaybettim , 4 yıldır bebek istiyorum 3 tedavi gördüm 1 tup bebeğimi 8 haftalikken kaybettim mayis ayında, bu süreçte kardeşime aşırı bağlandığımi hissediyorum fakat onunla da ilişkimiz çalkantılı olmaya başladı ( kız arkadaşının ailemize uygun olmadığını düşündüğümüz ve söylediğimiz için devamlı tartıştık ve kırıcı diyaloglar döndü ) onun mutlu olmasını istemediğimizi düşünüyor fakat aslında onun mutluluğu için ailemizin parcalanmamasi için çaba gösteriyordum, parçalanıp eskisi gibi olamayız korkusu yaşıyorum, babam vefat edene kadar bu kadar değildi samimiyetimiz ama babamin vefatı ile birlikte çok şey paylaştık birbirimize çok bağlandık, kız arkadaşını bize karşı aşırı savunması var tabiri caizse gözü kör olmuş durumda ama fayda etmiyor, acaba ben mi abartıyorum diyorum saniirm abartıyorum agliyorum devamli onu kaybederim bağımız kopar diye , bu durum benim vücuduma da yansımaya başladı. Olaylarla üstesinden gelemiyorum gibi geliyor, sanki mantikli düşünüp sakın kalamıyorum en ufak bir olayı bile asiri asiri takiyorum , o düşünce geldiginde bir anda ter basıyor kalp atisim hızlanıyor dünyadan kopuyorum sanki , egzersiz yapmaya çalıştım o an çevreme odaklanmaya ama etki etmedi . Bu kaygılarım takıntılarımı tetikledi sık sık Ocak kontrol etme gibi. .. eşim babam vefat ettikten sonra bu kadar ilerlediğini önceden böyle olmadığımı söylüyor. .. fikirleriniz için tesekkue ederim