Psikoloji

Korkular ve kaygılar

Gizli Kullanıcı16 Mayıs 2024 03:54

89 yasinda annnem 2-3 adım atarak tekerlekli sandalyesine binebiliyordu.Evde bile tekerlekli sandalyede geziyordu.2 aydir ayağa kalkmaltan korkuyor ,düşme korkusu ve kaygisi var.Fizyoterapist ve biz hareket ettirip kaldirmaya calisiyoruz düşüyorum diye bağırıyor. Kalkmak istemiyor ,hircinlasiyor,kalbi çarpıyor. Kalp,tansiyon,akciger problemi var. Yaşlı bir çok ilaç kullanıyor.Baska bir ilaç istemiyorum

Terapi ile geçer mi? Ne yapmaliyiz?

Bu soru 16 Mayıs 2024 19:19 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Öncelikle çok geçmiş olsun. Anladığım kadarıyla fizyoterapist onun kalkabileceğini ve yürüyebileceğini söylüyor. Bu durumda da siz psikiyatriste götürmek istiyorsunuz ama reddediyor. İşte bu noktada, demek ki annenizi engelleyen, kaldırmayan başka şeyler var. Yaşı itibariyle yaşadığı zorluklar ve geçmiş hesaplaşmaları diyebiliriz belki de buna. Ayağa kalkma ve düşme korkusu fiziksel taraftan baktığımızda evet bazı gerçekler olsa da dinamik bir bakış açısıyla bize başka şeyler söylüyor gibi geldi. Asıl sorunuza gelince; eğer danışan (yani anneniz) değişime açıksa ve bir şeyleri konuşmak ve anlatmak istiyorsa evet terapi ile geçme ihtimali yüksek. Eğer bunlar varsa tavsiyem hızlıca bir travma terapisti buluyor olmanızdır. EMDR veya HYT terapisti bulup durumu anlatabilirsiniz. İkisi de travmada etkili travma yöntemlerindendir. Bu ikisi sizi süreçte daha sağlıklı bir noktaya götüreceğini düşünüyorum. Tekrardan geçmiş olsun.


Sağlıklı günler dilerim.


Psk. Merve Ulusoy

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Artık derdimi anlatmak bile beni yoruyor

Eskiden her üzüldugumde kaygılı hissettiğimde çevremdekinlere belli eder ve arkadaş veya ailemden yardım alarak problemlerini anlatarak rahatlarfim fakat bı sure sonra etrafında dertlerimizi birbirimiz sayesinde astigim arkadaşım ile arama mesafe girdi daha sonra bir diğer arkadaşım sürekli depresif şeyler anlatmanın onu kötü etkiledihini söyledi haklı aslında o zamandan beri kimseye üzüntümü gireremiyorum ailem daha önce yaşadığım şeyler yüzünden beni üzgün görünce çok fazla panik yapıyorlar be bu beni daha fok üzüyor kaygıyla baş edemiyorum gerçekten çok zor zamanlar geçiriyorum ama eskiden olduğu gibi kimseye anlatamıyorum kendi kendime yok ölüyorum fakat insanlara her zaman mutlu rolü yapıp onları mutlu etmeye çalışıyorum çünkü artık mutsuz olursam benim yanımda olmayacaklarını biliyorum küçüklüğümden beri tip 1 diyabet hastasıyım ve san 3 ay içinde kanser riski atlattım ve karaciğer buyumem ortaya çıktı benim için çok zor bir dönem olmasına rağmen ailem üzülmesin diye hep dik durdum çevremde bana kötülük yapanları hep affediyorum en azından ilk başta affedebildigimi sanıyorum derslerinin en iyisi olmasını istiyorlar bunun için çabalıyorum ama kaygım beni engelliyor artık insanlardan çekiniyorum her sorundan kaçıyorum ve kacamayacagim bir durum ile karşı karşıya gelince panikliyorum hayatım bir anda tersine donuyo tüm psikolojim mahfoluyor ve duzeltemiyorum eskiden aşırı özgüven dolu bir insandım hatta biraz egi bile diyebilirim fakat artık insan içine çıkmak bile beni rahatsız ediyo