• Anasayfa
  • Sorular
  • Kötü hissetmemek ve gerceklik algımı kazanmak için ne yapmam lazım
Psikoloji

Kötü hissetmemek ve gerceklik algımı kazanmak için ne yapmam lazım

Gizli Kullanıcı4 Mayıs 2024 17:52

Ben sürekli düşünen bir insanım kendimden haberim yok ama bilmiyorum. Panikliyorum en ufak bisey oldugunda onu kafamda buyutuyorum olmuyor normal insan gibi yaşayamıyorum artık hayattan zevk alamıyorum normalde alkol sigara falan diyince de korkardım şimdi onlara başlamayı bile düşünüyorum nolur yardım daha 15 yaşındayım 16ya giricem daha çok gencim ilgilenirseniz çok sevinirim cidden hayatımı cidden çok degistirirsiniz ben degistirilmesi zor bir insanda değilim sadece yaşama zevkle bakmak istiyorum normal insan olmak istiyorum bıktım cidden yalan söyleyip duruyorum yaşadığım hayattan utanıyorum ama yaşadığım hayatta bise yok kafamda kurduğum hayata göre kendimi değiştirmeye çalışıyorum nolur yardım edin annem benimle ilgilenmiyor böyle psikolojik sıkıntılara önem vermez kendimi kötü hissettiğim zaman söylerim ama cidden umursamaz bu beni daha çok üzüyor tek tutuncak dalım.siz kaldınız kendi kendimi artık tedavi edecek mecalim.kalmadi gerçi daha yeni başladım ama.olmuyor nereye kadar böyle en ufak düşünce beni yerle bir ediyo

Bu soru 7 Mayıs 2024 17:07 tarihinde Psikolog Ayten Çelikörs tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Endişeler genellikle içsel kaygılarla ve stresle ilişkilendirilir. Bu duygularla başa çıkmak için panik anında nefes almak ve derin nefes vermek, sakinleşmenize yardımcı olabilir. Panik atak anında bu teknikleri kullanarak kendinizi rahatlamanızı öneririm. Ayrıca, kendinize olumlu mesajlar verin ve kendinizi eleştirmek yerine kendinize destek olun. Olumsuz düşüncelerinizi pozitif düşüncelere dönüştürmeye çalışın. Düzenli egzersiz yapmak, sağlıklı beslenmek ve yeterli uyku almak da duygusal dengenizi destekleyebilir.


Psikolog Ayten Çelikörs

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Çok çabuk sinirlenip parlamanın önüne nasıl geçebilirim?

Merhaba ben Sevilay çok çabuk sinirleniyorum her şeye takıntılarım çok oluyor uykudayken de o taktığım şeyle uyanıyorum panik atak anksiyete de oluyor çarpıntı arkadaşım yok hiç edinemiyorum insanların içine girince de sıkılıyorum duramıyorum çok çekingen biriyim insanlardan kaçıyorum resmen geçmiş ilişkilerimde canım yandı üzüldüm hasta oldum yaşadıklarım çok zoruma gitti kendimi değersiz sevilmeyen biri gibi hissettim hep kimseye anlatamadım derdimi içime attım anlayabileceğim bir arkadaşım bile yok özgüvensiz hissediyorum kendimi şuan evdeyim 1 sene olcak işten çıkardılar ondan beridir çok kötü oldum panik atağım anksiyetem çok arttı uyuyamıyorum geceleri uykum düzensiz baş dönmesi Vertigo var vücudumda titreme oluyor rahatsız ediyor beni kalp çarpıntısı da öyle ablama anneme anlatıyorum böyle böyle bunları yaşıyorum diye anlamıyorlar beni mutlu değilim 1-2 arkadaşım olsaydı diyorum kafam dağılırdı konuşurduk o da yok kafa karışıklığı da çok oluyor beynimin içi konuşuyor hep iş başvurusu yapmıştım baya bir yere aramıyorlar çalışsam kafam dağılır en azından diyorum arkadaşım olur başım ağrıdığı zaman geçmiyor beynimle uğraşıyorum bu sefer alışkanlıkmı oldu Can sıkıntısındanmı bilmiyorum saçıma elliyorum yolmak gibi elim gidiyor sürekli uğraşıyorum ellememeye olmuyor ailemle yaşıyorum annem ve babamla onlarlada kafam uymuyor tabi babam bakıcıdır küçüklüğümüzden beri baskı yaptığı için annemde öyle de babam daha çok gülerim bişeye gülme der ağlarım niye ağlıyo bu der babam üniversitesi okutmadı ablam ve beni göndermedi korkuttular sürekli küçüklüğümüzden beri destek olmadı babam işe girerim mesela beni götürürken bir sürü laf söylerdi gidiyoz ama nolcak bakalım şimdi bişey olcağı yok her seferinde aynı şeyleri söylerdi bende üzülürdüm zoruma giderdi hastaneye doktora götürürdü bişey çıkmadı bişey çıkmıcağı belliydi zaten derdi bişey anlatamazsın ters cevaplar verir hep bir kere şöyle arkadaş gibi derleşebilceğim konuşabilceğim bir baba değildi destek olmaz köstek olurdu çabuk sinirlenir kızar dinlemezdi hala daha öyle evde 1 senedir durdukça bende depresyon panik atak anksiyete herşey daha da arttı mutsuzum mutlu olamıyorum insan içine çıkamıyorum böyle sıkıntı geliyor utangacım çok birde 27 yaşındayım yaş psikolojisinede girdim evlilik v. s korkuyorum cesaret edemiyorum o düşünce yok gibi de birde etrafın çalışıyormu var mı biri gibi sorularındanda kaçıyorum rahatsız oluyorum sormasınlar istiyorum herşeyin hayırlısı tabi sorumluluk almak kolay bişey değil ki duygusal biriyimdir ağlarım hemen karşı cinse bişey hissettiğim zaman çok yoğun duygular hissettiğim için hep canım yandı üzülen ben oldum güvenemiyorum kimseye geçmişimdeki bu üzülmelerim canımı yakmaları hasta olmalarım üzüntüden aklıma geliyor hep gözümün önünde başka kızlara tercih edilmiş olmak göz Göre Göre görmek her şeyi canımı çok yaktı çok zoruma gitti şimdi ilişki yaşıcam zaman nasıl güvenicem nasıl olucak böyle olur mu düşünüyorum hislerim mesela nasıl olur çünkü yoğun duygular hissettiğim insanlardan çok canım yandı tekrar nasıl olucak teşekkürler dinlediğiniz için

Psikoloji

Kendimi nasıl toparlarım

Ben mezuna kaldım bu yıl tekrar sınava hazırlanan bi öğrenciyim geçen yıl başta güzel çalışsam da sonradan bırakmıştım ve çok kötü bi döneme girmiştim isteksizlik hevessizlik sürekli ağlamalar panik ataklar sürekli uyuma isteği fln sonra yavaş yavaş geçti ama sınavdan başarısız bie sonuç aldım şimdi tekrar aynı döneme girdiğimi hissediyorum daha yolun başındayım sınav için hazırlanmam için önümde yeterli sürme var evet ama ben bu süreyi de batırmak istemiyorum yine aynı döneme girip aylarca iğrenç bi şekilde yaşamak istemiyorum bu durumu nasıl basabilirim bilmiyorum panik ataklar geliyor böyle bi anda oluşan boğulma hissi nefes alamama hissi el titremeleri ağlamalar ve ağlamayı durduramamalar sürekli böyle ben bir şeylere odaklanmakta zorluk çeken biriyim ki bu saydığım şeyler yüzünden de daha çok zorlanıyorum hiç istek kalmıyor hiç bir şey yapamıyorum odak hiç kalmıyor kendimi derslerime veremiyorum yaptığım bi ise veremiyorum sürekli bir şeyleri mahvediyorum bi durum annemin gözüne çok batıyor istediği gibi birisi asla olamıyorum hiç bir şeyi başaramıyorum ne kadar çabalasam da yine dönüp dolaşıp şu döneme giriyorum ben yoruldum gerçekten çok yoruldum canım çok yanıyor ve hiç görmüyor annem ne zaman panik atak gelse ne bileyim şu saydıklarım olduğunda fln böyle istemsizce kendime zarar verme düşünceleri oluşuyor ve engel olamıyorum bu düşüncelere artık gerçekten yoruldum iğrenç hissetmekten kendimden nefret etmekten nasıl toparlanırım bilmiyorum