Psikoloji

Manipüle edilmemek için ne yapmam gerekir?

Gizli Kullanıcı5 Eylül 2024 19:06

Ailemin yetiştirme tarzından kaynaklı olarak bana eleştiri yapan insanlara karşılık veremiyorum. Kişiliğime, aileme, düşüncelerime gelen eleştirilere karşılık vermekte zorlanıyorum. O an da ne cevap vermem gerektiği ne söylemem gerektiği aklıma gelmiyor. Biraz zaman geçtikten sonra özellikle yalnız kaldığım dönemlerde neden bu şekilde karşılık vermemişim deyip kendi kendime sinirleniyorum ve bu gerginliğim uzun süre geçmiyor. Ailem çocukluğumda ve gençliğimde "büyüklerine sakın karşılık verme cevap verme sus" Dediği için bunu öğrenememiş olabilirim. Sizden bu konuda yardım rica ediyorum. Karşımdaki insana kendimi en rahat şekilde nasıl savunabilirim ?

Kendimi ezilmiş hissediyorum. Bana eleştiri yapan insandan nefret ediyorum, uzaklaşıyorum. Bu duygular bana zarar veriyor. Özellikle adet dönemlerim yaklaştığında bu duygudurumlarım daha da şiddetleniyor ve eşime çevreme de yansıtıyorum. Yani yaşadığım şeyleri içime atmamayı nasıl öğrenebilirim?

Bu soru 8 Eylül 2024 15:55 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, sorununuzun nedenlerine dair erişmiş olduğunuz farkındalıklar oldukça önemli. Çocuklukta yeterince söz verilmeyen, düşüncelerini paylaşmasına alan tanınmayan ve yanlış yaptığında büyük tepkilerle karşılaşan bireyler yetişkin yaşamda düşüncelerini paylaşmakta, kendilerini savunmakta güçlük çekerler. Ebeveynler çocukların bağımsız olma çabalarını görmezden geldiği zaman da sıklıkla bu durumla karşılaşırız, çocuk gerektiğinde kendini savunmayı öğrenememiştir. Öğrenilmemiş davranışların eksikliği kendini gösterdiğinde kişi bu eksiklikle nasıl başa çıkacağını bulmakta zorlanır. Başa çıkmada kullanabileceğiniz yöntemlerden bahsetmek istiyorum size.

Çocukluğunuzda size öğretilmeyen bu davranışları yetişkin yaşamda kendi savunma mekanizmalarınızı kullanarak ortaya çıkarabilirsiniz. Çocukken kendinizi koruyamamanız ve dünyayı oldukça büyük bir yer olarak gördüğünüz için sesinizin çıkmamış olması çok anlaşılır, ancak şu anda birer yetişkinsiniz ve savunma becerilerinizi hafife almayın, bu durumu bir sorun olarak görmeniz dahi kendinizi korumak istediğinizin göstergesidir, birçok insan içinde bulunduğu durumun farkında olmadan yaşamını sürdürür ve dışarıdan gelen tehlikelere açıktır. Siz ise bu durumun farkında olduğunuz için elbette değiştiredebilirsiniz.

Kendinizi ezilmiş gibi hissetmeniz durumun öyle olduğu anlamına gelmeyebilir. Yaşamda bir çok insanın deneyimlediği durumlar sizin için eksiklik duygularınızın tetiklenmesine yol açabilir. Özellikle tartışma sırasında öfkeniz ve sempatik sisteminiz aktifken en doğru cümleleri kullanmamanız çok normal, keşke şurda şunu söyleseydim dediğimiz her durum için bunu düşünebiliriz, o an o şekilde davranmak mümkün olmayabilir.

Eleştirilmek birçok insanın maruz kaldığı bir durumdur ve herkes bu eleştirilere göğüs germede %100 başarılı değildir, siz bu düşüncelerinize karşı günlük hayatta nasıl davranıyorsunuz ? belki de düşündüğünüz kadar işlevsiz değilsiniz ?

Öfkenizi kontrol etmeniz vereceğiniz karşılıklarda kendinizi daha iyi ifade etmenizi sağlayacaktır, karşılık vermek her zaman yıkıcı olmak zorunda değildir, kurduğunuz cümlelere odaklanmayın aktarmak istediklerinizi aktarmak amaçlı olun, vücudunuzdaki belirtiler yoğunken (hızlı kalp atışı, titreme, terleme) önce sakin kalmanız önemli. O an cevap verebilecek durumda değilseniz vermemeye çalışın. “Şu anda çok sinirliyim, kendimi doğru ifade etmem için biraz zamana ihtiyacım var” diyerek bulunduğunuz ortamı kısa süreliğine terk edip o sırada 4 saniye nefes al 8 saniyede ver egzersizini deneyebilirsiniz.

Bu sorun kendinizle ilgili oldukça olumsuz düşüncelere sahip olmanıza neden oluyor ve günlük yaşamdaki işleyişinizi bozuyorsa terapi desteği almanızı öneririm.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Tükenmiş hissediyorum, bir hayat nasıl yaşanır?

30 yaşındayım ve evdeyim kaygı problemi yaşıyorum öğürüyorum bir şeye başlarken veya stresli bir durum yaşadığımda. Şu an aile evinde yaşıyorum yakın arkadaşımın biri taşındı diğeri kendi içime kapandım dedi 5 aydır konuşmuyoruz çok tükendim 8 ay önce sevgilim, eski sevgilisini unutamadığını öğrendiğim için ilişkim bitti iş bulamıyorum tükendim. Kaygı problemi yüzünden işe başlayamıyorum. Hiçbir şey ilgimi çekmiyor o kadar yorgunum ki bu sene çok yoruldum. Aile evinde özellikle şu an işim yok diye her şey benim görevim oldu. Herkes evi otel gibi kullanıyor kardeşlerim özellikle asla destek olmuyorlar benim görevim yemek temizlik yapmak oldu. Annem bu durumu asla yadırgamıyor günah keçisi gibiyim evde benimle tartışıyor sürekli asla sevgisini göstermez kızım bir şeyin mi var demez. Eve yardımcı olduğum halde bana söylenir durur. İşe giremediğim için sürekli canımı acıtan iğneleyici laflar söyler. Ama diğerlerine canım kuzum tarzında. Ben bu hayattan o kadar yoruldum ki. Ne kimseyle tanışasım var ne hayata karşı bir isteğim kaldı. Arkadaşlarım ailem eski sevgilim beni öylesine yaraladılar ki benden geriye hiçbir şey kalmadı. Eski sevgilim o kadar yalanlar söyledi ki insanlara güvenim bitti. Arkadaşım desen en ihtiyaç duyduğum zamanlar da ortada yok. O kadar yalnızım ki. O kadar tükendim ki. Aylardır kendimi güçlü tutmaya çalışıyorum. Ama kimse benim ne halde olduğumu umursamıyor. İnsanların işine yaradığım kadar varım bu hayatta. Beni kandırabildikleri kadar varım hayatlarında. Onların ihtiyaçları söz konusu olduğunda en iyi arkadaşım. Duygusal ve fiziksel olarak ağır bir yükün altındayım. Bedenim kusmak istiyor. Öğürüyor altında yatan sebebi bulamıyorum. Keşke kendi elimden tutup bu ailenin bu hayatın içinden çıkarsam kendimi ama biliyorum yalnız olmayacak. Kimseye de inancım kalmadı. Bir hayat nasıl yaşanır unuttum.

Psikoloji

Stresli durumlarla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba ben stresli bir durum yaşadığımda ki bu yaşadığım şeyler insan olarak çok ağır geldi bana bir süredir kendime eve kapattım. İlk sevgilimden aldatılarak ayrılmıştım 10 yıl sürmüştü ilişkimiz daha sonra o süreçte kpss çalıştım fakat olmadı. Ben de bir işe girdim işim konuşma üzerineydi. Bir gün işe gittiğimde kusma öğürme mide bulantısı yaşadım (bu genelde benim kaygılı stresli durumlarda yaşadığım bir şeydir) daha sonra işe devam edemedim ayrıldım. Sonra bu süreçler üzerinden 3 yıl geçti ben hep evdeydim iş arama süreçlerimde hep kaygılıydım işe gideceğim sabah bile öğürerek uyanıyorum hızlı hızlı yürüyorum midemin ortası alev alev yanıyor. Hayatıma bu süreçte yeni biri girdi o kişi de eski ilişkisini unutamamış meğerse ben hep bir şeyler buldum eski ilişkisine dair hep reddediyordu. En sonunda buna tepki gösterdiğim için sorunlu ben ilan edildim ayrıldı benden o günden sonra da ben iyice içime kapandım. Kimseyle görüşmek konuşmak bile istemedim. Bu süreçte kaygılarım arttı stresli durumlarda midem yanıyor öğürüyorum kusacak gibi oluyorum. Yemek yeme isteğim azalıyor boğazımdan tek lokma geçmiyor. Kendimi bildim bileli bu durum benim üzerime yapıştı. Şu kaygım olmasa ne güzel işe gideceğim, depresyondan çıkacağım, stresli bir durumda veya bir terk edilme yaşasam bile güçlü kalacağım ama önümde hep bir engel gibi kaldı. Sanki herkes en yakın arkadaşını eşini dostunu bulmuş bir ben tekim bu dünyada yüzüme gülene inanıyorum hemen. Ben ne yaşıyorum bunun adı nedir somut olarak ne yapmam lazım yardımcı olursanız sevinirim. Terapi alamıyorum bütçem olmadığı için şimdiden teşekkürler