Psikoloji

Manipüle edilmemek için ne yapmam gerekir?

Gizli Kullanıcı5 Eylül 2024 19:06

Ailemin yetiştirme tarzından kaynaklı olarak bana eleştiri yapan insanlara karşılık veremiyorum. Kişiliğime, aileme, düşüncelerime gelen eleştirilere karşılık vermekte zorlanıyorum. O an da ne cevap vermem gerektiği ne söylemem gerektiği aklıma gelmiyor. Biraz zaman geçtikten sonra özellikle yalnız kaldığım dönemlerde neden bu şekilde karşılık vermemişim deyip kendi kendime sinirleniyorum ve bu gerginliğim uzun süre geçmiyor. Ailem çocukluğumda ve gençliğimde "büyüklerine sakın karşılık verme cevap verme sus" Dediği için bunu öğrenememiş olabilirim. Sizden bu konuda yardım rica ediyorum. Karşımdaki insana kendimi en rahat şekilde nasıl savunabilirim ?

Kendimi ezilmiş hissediyorum. Bana eleştiri yapan insandan nefret ediyorum, uzaklaşıyorum. Bu duygular bana zarar veriyor. Özellikle adet dönemlerim yaklaştığında bu duygudurumlarım daha da şiddetleniyor ve eşime çevreme de yansıtıyorum. Yani yaşadığım şeyleri içime atmamayı nasıl öğrenebilirim?

Bu soru 8 Eylül 2024 15:55 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, sorununuzun nedenlerine dair erişmiş olduğunuz farkındalıklar oldukça önemli. Çocuklukta yeterince söz verilmeyen, düşüncelerini paylaşmasına alan tanınmayan ve yanlış yaptığında büyük tepkilerle karşılaşan bireyler yetişkin yaşamda düşüncelerini paylaşmakta, kendilerini savunmakta güçlük çekerler. Ebeveynler çocukların bağımsız olma çabalarını görmezden geldiği zaman da sıklıkla bu durumla karşılaşırız, çocuk gerektiğinde kendini savunmayı öğrenememiştir. Öğrenilmemiş davranışların eksikliği kendini gösterdiğinde kişi bu eksiklikle nasıl başa çıkacağını bulmakta zorlanır. Başa çıkmada kullanabileceğiniz yöntemlerden bahsetmek istiyorum size.

Çocukluğunuzda size öğretilmeyen bu davranışları yetişkin yaşamda kendi savunma mekanizmalarınızı kullanarak ortaya çıkarabilirsiniz. Çocukken kendinizi koruyamamanız ve dünyayı oldukça büyük bir yer olarak gördüğünüz için sesinizin çıkmamış olması çok anlaşılır, ancak şu anda birer yetişkinsiniz ve savunma becerilerinizi hafife almayın, bu durumu bir sorun olarak görmeniz dahi kendinizi korumak istediğinizin göstergesidir, birçok insan içinde bulunduğu durumun farkında olmadan yaşamını sürdürür ve dışarıdan gelen tehlikelere açıktır. Siz ise bu durumun farkında olduğunuz için elbette değiştiredebilirsiniz.

Kendinizi ezilmiş gibi hissetmeniz durumun öyle olduğu anlamına gelmeyebilir. Yaşamda bir çok insanın deneyimlediği durumlar sizin için eksiklik duygularınızın tetiklenmesine yol açabilir. Özellikle tartışma sırasında öfkeniz ve sempatik sisteminiz aktifken en doğru cümleleri kullanmamanız çok normal, keşke şurda şunu söyleseydim dediğimiz her durum için bunu düşünebiliriz, o an o şekilde davranmak mümkün olmayabilir.

Eleştirilmek birçok insanın maruz kaldığı bir durumdur ve herkes bu eleştirilere göğüs germede %100 başarılı değildir, siz bu düşüncelerinize karşı günlük hayatta nasıl davranıyorsunuz ? belki de düşündüğünüz kadar işlevsiz değilsiniz ?

Öfkenizi kontrol etmeniz vereceğiniz karşılıklarda kendinizi daha iyi ifade etmenizi sağlayacaktır, karşılık vermek her zaman yıkıcı olmak zorunda değildir, kurduğunuz cümlelere odaklanmayın aktarmak istediklerinizi aktarmak amaçlı olun, vücudunuzdaki belirtiler yoğunken (hızlı kalp atışı, titreme, terleme) önce sakin kalmanız önemli. O an cevap verebilecek durumda değilseniz vermemeye çalışın. “Şu anda çok sinirliyim, kendimi doğru ifade etmem için biraz zamana ihtiyacım var” diyerek bulunduğunuz ortamı kısa süreliğine terk edip o sırada 4 saniye nefes al 8 saniyede ver egzersizini deneyebilirsiniz.

Bu sorun kendinizle ilgili oldukça olumsuz düşüncelere sahip olmanıza neden oluyor ve günlük yaşamdaki işleyişinizi bozuyorsa terapi desteği almanızı öneririm.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kaygılı düşünceler

Merhaba, devamli olarak kaygılı hissediyorum hep tetikteyim her an kötü bir şey olacakmış yakınlarıma bir şey olacak korkusu yaşıyorum bu durum ciddi derecede arttı daha önce kaygı bozukluğu teshisi almistim. İki yıl önce babami kanserden kaybettim , 4 yıldır bebek istiyorum 3 tedavi gördüm 1 tup bebeğimi 8 haftalikken kaybettim mayis ayında, bu süreçte kardeşime aşırı bağlandığımi hissediyorum fakat onunla da ilişkimiz çalkantılı olmaya başladı ( kız arkadaşının ailemize uygun olmadığını düşündüğümüz ve söylediğimiz için devamlı tartıştık ve kırıcı diyaloglar döndü ) onun mutlu olmasını istemediğimizi düşünüyor fakat aslında onun mutluluğu için ailemizin parcalanmamasi için çaba gösteriyordum, parçalanıp eskisi gibi olamayız korkusu yaşıyorum, babam vefat edene kadar bu kadar değildi samimiyetimiz ama babamin vefatı ile birlikte çok şey paylaştık birbirimize çok bağlandık, kız arkadaşını bize karşı aşırı savunması var tabiri caizse gözü kör olmuş durumda ama fayda etmiyor, acaba ben mi abartıyorum diyorum saniirm abartıyorum agliyorum devamli onu kaybederim bağımız kopar diye , bu durum benim vücuduma da yansımaya başladı. Olaylarla üstesinden gelemiyorum gibi geliyor, sanki mantikli düşünüp sakın kalamıyorum en ufak bir olayı bile asiri asiri takiyorum , o düşünce geldiginde bir anda ter basıyor kalp atisim hızlanıyor dünyadan kopuyorum sanki , egzersiz yapmaya çalıştım o an çevreme odaklanmaya ama etki etmedi . Bu kaygılarım takıntılarımı tetikledi sık sık Ocak kontrol etme gibi. .. eşim babam vefat ettikten sonra bu kadar ilerlediğini önceden böyle olmadığımı söylüyor. .. fikirleriniz için tesekkue ederim